Święcenia wyższe w Instytucie Dobrego Pasterza

Jak donosi blog superiora generalnego Instytutu Dobrego Pasterza (IBP), dnia 25 czerwca 2011 roku czterech subdiakonów przyjmie święcenia diakonatu, natomiast jeden diakon przyjmie święcenia kapłańskie. Święceń udzieli kardynał Dario Castrillon Hoyos, emerytowany przewodniczący watykańskiej komisji Ecclesia Dei. Uroczystość ma wyjątkowy charakter dla Instytutu, gdyż dwóch subdiakonów przyjmujących świecenia diakonatu to seminarzyści przyjęci na pierwszy rok w roku powstania seminarium IBP - 2006. Inną dobrą wiadomością jest informacja, że święcenia diakonatu przyjmie w tym dniu subdiakon Sergiusz Orzeszko pochodzący z Archidiecezji Warszawskiej.

Tradycyjna liturgia w Białymstoku

W Niedzielę Palmową w Białymstoku odbyła się w tym roku uroczysta procesja ulicami miasta zakończona uroczystą Mszą św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Zdjęcia z tego wydarzenia można oglądać w galerii Tomasza Łapiaka.

W maju oprócz comiesięcznej Mszy św., która będzie sprawowana w niedzielę 15.05.11 o godz. 13:30 (podczas tej Mszy św. odbędą się także obrzędy I Komunii Świętej), we wtorek 10.05.11. o godz. 16:30 zostanie odprawiona Msza Święta w kaplicy Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku. Tego dnia w ramach IX Podlaskiego Festiwalu Nauki i Sztuki o godzinie 15:30 ks. prał. dr Tomasz Powichrowski wygłosi wykład pod tytułem "Liturgiczna Tradycja Kościoła", a po nim ks. dr Marian Strankowski odprawi wzmiankowaną Mszę Świętą. Do Mszy służyć będą alumni białostockiego seminarium, a oprawę muzyczną przygotuje Schola Gregoriana Sancti Casimiri.

Po Triduum....

Jednak wolę Triduum, i w ogóle liturgię, w tradycyjnej formie. Oazowiczka

Zdecydowanie bardziej ono właśnie podprowadza pod zdobycie kolejnych stopni jednoczenia z Chrytusem Cierpiącym, Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym. To trudne, bo jednocześnie tradycyjna liturgia pełniej odkrywa grzeszność naszą.
A piszę to z perspektywy nie-tradsa, osoby do niedawna znającej nową tylko liturgię. Ale po odkryciu tej starszej - polecam. Ona prowadzi tam, gdzie rodzą się rycerze nowej ewangelizacji! To jest liturgia Kościola, Jego przyszłości!

Katja (na forum rebelya.pl)

Triduum Sacrum w starym rycie

Bytom, kościół p.w. Ducha Świętego

Wielki Czwartek - godz. 19.00
Wielki Piątek - godz. 19.00
Wielka Sobota - godz. 20.30


Kraków, kościół p.w. św. Krzyża

Wielki Czwartek - godz. 20.00
Wielki Piątek - godz. 15.00
Wielka Sobota - godz. 20.30


Lublin, kościół p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP

Wielki Czwartek - godz. 16.00
Wielki Piątek - godz. 16.00
Wielka Sobota - godz. 20.00


Poznań, stary kościół parafii p.w. Chrystusa Odkupiciela

Wielki Czwartek - godz. 19.30
Wielki Piątek - godz. 19.30
Wielka Sobota - godz. 21.30


Warszawa, kościół p.w. św. Benona

Wielki Czwartek - godz. 20.00
Wielki Piątek - godz. 20.00
Wielka Sobota - godz. 21.00


Wrocław, kościół p.w. NMP na Piasku

Wielki Czwartek - godz. 20.00
Wielki Piątek - godz. 20.30
Wielka Sobota - godz. 21.00

Tradicamp 2011 – spotkania informacyjne

W przypadającą jutro Niedzielę Palmową zostanie przeprowadzona pierwsza tura spotkań informacyjnych o tegorocznym letnim obozie dla rodzin i młodzieży ze środowisk tradycyjnych - Tradicamp 2011, który odbędzie się w daniach 3 – 9 lipca.

Przed niektórymi kościołami gdzie jest sprawowana Msza św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego będzie można spotkać wolontariuszy, dostać ulotkę informacyjną i porozmawiać o programie najbliższego obozu. Akcja informacyjna odbędzie się w: Krakowie, Dąbrowie Górniczej, Tarnowie, Rzeszowie. Warszawie (po Mszy św. o godz. 10), Warszawie–Zielonce.

W innych miejscach w Polsce będą organizowane spotkania informacyjne w niedziele okresu wielkanocnego, o czym również będziemy informować.

Tradicamp jest obozem dla młodzieży i rodzin organizowanym cyklicznie w pierwszych dniach lipca w miejscowości Rzędkowice w Jurze Krakowsko – Częstochowskiej. Wierni mogą uczestniczyć w Mszach św. recytowanych, śpiewanych i uroczystych, jakie codziennie są sprawowane w przepięknym barokowym kościele we Włodowicach. W zorganizowanym na terenie obozu oratorium odprawiane są modlitwy brewiarzowe. Podczas wspólnych posiłków można prowadzić ciekawe dyskusje, a po posiłku udać się w przepiękne i historyczne plenery. Obóz odwiedzają licznie celebransi Mszy św. w klasycznym rycie rzymskim z całej Polski.

Organizatorami obozu jest Fundacja Constitues Eos i Bractwo Kapłańskie św. Piotra.

Więcej informacji o obozie na stronie: tradicamp.pl i u wolontariuszy.

Warszawa: Nabożeństwa Wielkiego Tygodnia

NIEDZIELA PALMOWA (17 IV 2011)

godz. 9.30 poświęcenie palm przy figurze św. Klemensa

godz. 10 Msza święta trydencka

godz. 18 Poświęcenie palm w kaplicy MBNP i Msza święta trydencka

WIELKI PONIEDZIAŁEK, WTOREK, ŚRODA (18, 19, 20 IV 2011)

godz. 19 Msza święta trydencka

TRIDUUM SACRUM
(21, 22, 23 IV 2011)

WIELKI CZWARTEK

godz. 20 MISSA SOLEMNI VESPERTINA IN CENA DOMINI


WIELKI PIĄTEK

godz. 20 SOLEMNI ACTIONE LITURGICA POSTMERIDIANA
IN PASSIONE ET MORTE DOMINI


WIELKA SOBOTA

godz. 21 VIGILIA PASCHALI

Święcenia niższe polskich kleryków IBP

W dniu 9 kwietnia tego roku w Courtalain we Francji święcenia niższe przyjęli polscy klerycy studiujący w seminarium Instytutu Dobrego Pasterza (IBP). Święcenia ostiariatu i lektoratu przyjął kl. Łukasz, natomiast świecenia egzorcystatu i akolitatu przyjęli kl. Mateusz oraz kl. Karol. Podczas tej samej ceremonii trzech seminarzystów IBP przyjęło święcenia subdiakonatu. Święceń udzielił biskup Rajmund Séguy - emerytowany ordynariusz francuskiej diecezji Autun.

kl. Mateusz podczas ceremonii świeceń. Posługę subdiakona pełni sdk. Sergiusz z Polski.

Więcej zdjęć z uroczystości na stronie seminarium.

Leo Darroch: Papież nie uląkł się wilków

Zamieszczamy streszczenie przemówienia p. Leo Darrocha - prezydenta FIUV - międzynarodowej federacji stowarzyszeń zrzeszających tradycyjnych katolików. Przemówienie zostało wygłoszone podczas konferencji zogranizowanej przez Instytut Summorum Pontificum 9 kwietnia 2011. Streszczenie zostało przygotowane przez p. Michała Buszewskiego, który tłumaczył przemówienie p. Darrocha na konferencji. Już wkrótce postaramy się zamieścić tłumaczenie tej części przemówienia, która ze względu na ograniczenia czasowe nie mogła zostać wygłoszona na konferencji.

Już pod koniec Soboru Watykańskiego II, w latach 1964-65 zaczęły organizować się pierwsze krajowe stowarzyszenia zajmujące się ochroną łaciny w Kościele katolickim. W oparciu o nie powstała AD 1967 światowa federacja stowarzyszeń Una Voce. Jej celem jest działanie skuteczne. A ponieważ głównym partnerem w dyskusji są hierarchowie Kościoła, wymaga to od UV zachowywania zasad dyplomacji i dyskretnego działania zgodnego z zasadami romanitas. Nie ma miejsca na działania medialne, które mogłyby przesłonić efektywność pracy i cel główny organizacji.

Pan Darroch podał trzy przykłady działań UV, które bardzo przysłużyły się Kościołowi, a są zasługą jego Federacji. AD 1981 Kongregacja Kultu Bożego opublikowała wyniki zapytania skierowanego do biskupów całego świata, z którego wynikało, że literalnie nikt nie pragnął celebracji Mszy w rycie tradycyjnej. Ówczesny prezes UV, pan de Saventhem zamówił w prestiżowym ośrodku badań społecznych, Instytucie Allensbach, sondaż przeprowadzony na katolikach niemieckich, których zapytano o postawę względem reform posoborowych, w tem – reformy liturgji. Wyniki badania różniły się diametralnie i odsłoniły błędy metodologiczne kurjalistów, których „prace” schowano do szuflady. W ten sposób otwarta została droga do pierwszego indultu Jana Pawła II, który ostatecznie został ogłoszony AD 1984. W ten sposób po raz pierwszy od piętnastu lat papież przyznał, że tradycyjna forma liturgji rzymskiej ma swoje prawa i miejsce w Kościele powszechnym.

AD 1985 Una Voce na życzenie nowego prefekta Kongregacji Kultu Bożego kard. Mayera opracowała sprawozdanie nt. aplikacji indultu „Quattuor abhinc annos” i przygotowała dla powołanej przez Jana Pawła II komisji kardynalskiej propozycje minimalnych i maksymalnych zmian odnoszących się do możliwości używania ksiąg liturgicznych z 1962 r. Wiemy z relacji kard. Sticklera, że stanowisko kardynałów przedłożone Ojcu Świętemu jednogłośnie wskazywało, że ryt trydencki nie został nigdy zakazany. Ośmiu spośród dziewięciu członków komisji (w tem kard. Ratzinger) rekomendowało rozszerzenie indultu poprzez przyznanie każdemu kapłanowi katolickiego prawa do celebrowania Mszy w starej lub nowej formie obrządku rzymskiego. Propozycja ta została storpedowana przez przedstawicieli prominentnych konferencyj episkopatów, którzy wymogli na Janie Pawle II niepodjęcie tej decyzji.

Wreszcie, w roku 2000 pojawiły się pogłoski wskazujące, że Komisja Ecclesia Dei rozważa modyfikację Mszału Jana XXIII polegającą na dołączeniu doń zmian soborowych wprowadzonych w 1965 r., wprowadzeniu kalendarza posoborowego oraz dopuszczeniu praktyk takich jak Komunja na rękę podczas Mszy trydenckich. Z uwagi na interwencję kierownictwa Una Voce propozycje te zostały zarzucone.

Po ogłoszeniu motu proprio Summorum Pontificum Una Voce opracowuje coroczne sprawozdania o implementacji woli Ojca Świętego na całym świecie. Ostatni z przedłożonych raportów liczył 260 stron i trafił bezpośrednio na biurko Benedykta XVI oraz do członków komisji Ecclesia Dei i prefektów i sekretarzy wszystkich najważniejszych kongregacyj. Hierarchowie Kościoła wiedzą, że dzięki działaniom Una Voce uzyskają bardziej obiektywną i pełną informację odnoszącą się do Summorum Pontificum niż gdyby poprzestali na lekturze opracowań nadsyłanych przez poszczególnych biskupów.

Pan Leon Darroch przypomniał nam kilka ważnych myśli swojego poprzednika w sprawowaniu funkcji Prezesa Una Voce, Eryka de Saventhem. Był on przekonany, że represje względem Mszy tradycyjnej i jej zwolenników mają charakter tymczasowy i zostaną one przezwyciężone. Wskazywał, że normą Kościoła była wielość uznawanych rytów i tradycyj liturgicznych, zatem zmiany posoborowe mogą być co najwyżej dodatkową alternatywą przedkładaną wiernym, a nie propozycją jedyną. Unifikacja wprowadzona przez św. Piusa V AD 1570 była wykonaniem woli biskupów, proszących papieża o spisanie jednolitej liturgji rzymskiej, która stanowiłaby odpowiedź na rozmnażanie się nieautoryzowanych tekstów liturgicznych – owoc późnego średniowiecza, niemożliwy do opanowania na szczeblu diecezjalnym a nawet synodalnym. My, katolicy przełomu wieków XX i XXI doświadczamy tych samych problemów, z zastrzeżeniem, że dzisiejsi biskupi wspierają nowe teksty liturgiczne i są przeciw unifikacji porządku Mszy Świętej.

Jednak mimo to Eryk de Saventhem ufny w asystencję Ducha Świętego nad Kościołem był pewien, że któregoś dnia nadejdzie odnowa wiary katolickiej. Jej podstawą będzie w obrządku rzymskim tradycyjna liturgja, która w szczególności przemówi do młodych ludzi.

Słowa te sprawdzają się już w naszych czasach; można uznać ich prawdziwość patrząc na rozwój stowarzyszeń kapłańskich powstałych po motu proprio Ecclesia Dei z 1988 r., dla których podstawową barierą wzrostu jest brak środków materjalnych, a nie brak nowych powołań kapłańskich. Dla przykładu, Bractwo św. Piotra w ciągu 22 lat istnienia powiększyło się z 12 do 223 kapłanów i z 20 do 146 kleryków, a średnia wieku członków FSSP wynos zaledwie 36 lat. Co roku przyjmuje się do seminarjów Bractwa 30 – 40 spośród ok. 175 kandydatów.

Rozwój federacji stowarzyszeń Una Voce przyśpieszył po 2007 r. Od tego czasu przyjęto doń siedem nowych państw – Irlandię, Maltę, Meksyk, Kolumbię, Peru, Chile i Filipiny. W każdym z tych krajów członkowie stowarzyszeń rekrutują się głównie z ludzi urodzonych po Soborze Watykańskim II, a w większości z nich mają średnio mniej niż trzydzieści lat. Mimo tego, że znali liturgję posoborową, to odrzucają ją, preferując Mszę w pełni i precyzyjnie wyrażającą doktrynę katolicką. Co równie znamienne, głównym sposobem apostolatu, poprzez który poznali Mszę przedsoborową, jest internet. Niemal nikt z nich nie został zapoznany z nadzwyczajną formą rytu rzymskiego w swojej parafji czy na katechezie. Gdy oficjalne struktury Kościoła włączą się w odnowę liturgji i doktryny, szybciej przezwyciężymy bieżący kryzys.

Polska specyfika ruchu tradycjonalistycznego polega na funkcjonowaniu lokalnych grup, które nie mogą lub nie potrafią zorganizować się w strukturę ogólnokrajową. Nie korzysta się zatem z wartości dodanej wynikającej z możliwości wspólnego występowania i bycia częścią szanowanego ruchu ogólnoświatowego. Federacja Una Voce posiada uznaną markę i skumulowane czterdzieści pięć lat doświadczenia funkcjonowania w warunkach, które zwłaszcza w latach 70-tych i 80-tych XX wieku trudno uznać za przyjazne.

Posoborowi duszpasterze często mówią o swych preferencjach jako o odczytywaniu „znaków czasu”. Wciąż uważają, że przywiązanie do liturgji łacińskiej to wyraz nostalgji za minionemi czasami. Należy im uświadamiać jak bardzo się mylą nie dostrzegając aktualnego znaku czasu: młodzi ludzie wybierają łacinę i nadzwyczajną formę rytu rzymskiego. Tradycyjna liturgja, którą znamy z Mszału bł. Jana XXIII, przerasta swem pięknem, prawdziwością i Bożą inspiracją wszystkie inne dokumenty i dzieła stworzone przez człowieka. Była przez stulecia udoskonalana przez najwybitniejszych pisarzy i poetów, doktorów i świętych – wszystkich kierowanych przez Ducha Świętego. To jest siła rytu klasycznego, to jest perła o wielkiej wartości, którą musimy przekazać naszem dzieciom i wnukom tak jak otrzymaliśmy ją od przodków. Ta Msza jest niewątpliwem remedium na kryzys Kościoła.

Rozkwitają już wszędzie na świecie pierwsze kwiaty, dzięki którem zazieleni się spustoszona winnica Pańska. Jest to zasługą Ojca Świętego Benedykta XVI i jego woli wyrażonej w motu proprio Summorum Pontificum. Tuż po swoim wyborze Ojciec Święty prosił: „módlcie się za mnie, abym nie uciekł ze strachu przed wilkami”. I choć wprawdzie biskupie wilki otoczyły go pragnąc po raz kolejny storpedować plany indultu generalnego na celebrację Mszy trydenckiej, papież nie uląkł się ich. Ten dokument będzie uznawany za punkt zwrotny w historji Kościoła.

Leo Darroch przedstawia Benedyktowi XVI raport FIUV w drugą rocznicę ogłoszenia Summorum Pontificum

Wielki Tydzień we Wrocławiu

Wielki Tydzień
Kościół NMP na Piasku, ul. Katedralna 12, Wrocław

Niedziela Palmowa - godz. 9:00 i 18:00 (Msza uroczysta)

Wielki Poniedziałek - godz. 7:00

Wielki Wtorek - godz. 7:00

Wielka Środa - godz. 7:00

Wielki Czwartek - Ciemna Jutrznia godz. 6:30

Msza Święta Wieczerzy Pańskiej - godz. 20:00

Wielki Piątek - Ciemna Jutrznia - godz. 6:30

Uroczysta Liturgia Męki Pańskiej - 20:30

Wielka Sobota - Ciemna Jutrznia - godz. 6:30

Wigilia Paschalna - godz. 21:00

Niedziela Zmartwychwstania - godz. 9:00 i 18:00

Poniedziałek Wielkanocny - godz. 9:00 i 18:00

W kościele oo. Bonifratrów wieczorna Msza Święta w Wielki Poniedziałek, Wielki Wtorek i Wielką Środę o godz. 18:30. Kolejna Msza dopiero we wtorek po Wielkanocy

Wrocławskie Duszpasterstwo Tradycji Katolickiej

http://piasek.katolicy.net/

Warszawa: Rekolekcje Wielkopostne

W dniach 14 - 16 kwietnia 2011 w kościele św. Benona, rekolekcje wielkopostne „Męka Pańska księgą życia duchowego” prowadzić będzie ks. Konstantyn Najmowicz, kapłan Instytutu Dobrego Pasterza (IBP) z Wrocławia.

Program rekolekcji:

14 kwietnia 2011 czwartek

• 18:30 Adoracja Najświętszego Sakramentu
• 19:00 Msza święta w rycie trydenckim z kazaniem rekolekcyjnym dla wszystkich…
• po Mszy świętej „słowo” do młodzieży…

15 kwietnia 2011 piątek

• 18:30 Droga Krzyżowa
• 19:00 Msza święta w rycie trydenckim z kazaniem rekolekcyjnym dla wszystkich…
• po Mszy świętej „słowo” do mężczyzn…
  

16 kwietnia 2011 sobota

• 18:30 Różaniec
• 19:00 Msza święta w rycie trydenckim z kazaniem rekolekcyjnym dla wszystkich…
• po Mszy świętej „słowo” do kobiet…
  

(Spowiedź święta podczas modlitwy z przerwą na kazanie)

Źródło.

eKAI: Spustoszona winnica znów się zazieleni?

W żadnym wypadku nie można dzisiaj mówić o wiośnie, gdyż kryzys, jaki przeżywa od dawna Kościół w Polsce i na świecie, wymaga podjęcia radykalnych środków.

Do takich wniosków doszli uczestnicy konferencji pt. „Czy spustoszona winnica znów się zazieleni? Kryzys Kościoła i drogi wyjścia”. Była to kolejna konferencja z cyklu „Zwróćmy się ku Panu”, zorganizowana przez Instytut Summorum Pontificum (ISP). W spotkaniu, które odbyło się 8 kwietnia w Warszawie II wzięło udział ponad 70 osób z całej Polski i goście-prelegenci z zagranicy.

Spotkanie rozpoczęło się Mszą św. sprawowaną w tradycyjnym obrządku łacińskim, tzw. trydenckim, w kościele Wszystkich Świętych przez ks. Paula Aulagniera z Instytutu Dobrego Pasterza (IBP) we Francji. Jest to stowarzyszenie życia apostolskiego na prawie papieskim, zatwierdzone oficjalnie przez Stolicę Apostolską 8 września 2006.

Otwierając obrady ks. Konstantyn Najmowicz IBP zauważył, że wbrew częstym, obiegowym poglądom, jakoby Kościół w Polsce nie przeżywał takiego kryzysu, jak to się dzieje w Europie Zachodniej, występuje tu wiele niekorzystnych zjawisk. Są to nie tylko spadek praktyk religijnych, powołań kapłańskich i zakonnych i ogólne obniżanie się poziomu sacrum w życiu codziennym, ale także, a może nawet przede wszystkim słabnięcie ducha wiary i postępy laicyzacji w szeregach duchowieństwa i hierarchii.

Mówca zwrócił uwagę na coraz częstsze przypadki wkradania się „ducha światowego” do zakonów i w szeregi duchowieństwa oraz występowania kapłanów ze stanu duchownego. A przecież jesteśmy częścią Kościoła powszechnego ze wszystkimi jego problemami i trudnościami, tym bardziej więc musimy szukać środków zaradczych – podkreślił kapłan.

Również Arkadiusz Robaczewski, prezes ISP, w referacie „Kryzys Kościoła czy wiosna Kościoła – próba diagnozy” wyraził przekonanie, że w żadnym wypadku nie można dzisiaj mówić o wiośnie, gdyż kryzys, jaki przeżywa od dawna Kościół w Polsce i na świecie, wymaga podjęcia radykalnych środków.

Nawiązując do tematu konferencji, zaznaczył, że o „spustoszonej winnicy Pańskiej” jako pierwszy mówił w czasie Soboru Watykańskiego II (1962-65) Dietrich von Hildebrand (1889-1977) – niemiecki filozof i teolog katolicki, nazwany przez Piusa XII „ XX-wiecznym Doktorem Kościoła”. Według von Hildebranda, dokumenty Vaticanum II zawierają wiele przykładów zeświecczenia i błędy, a przyszłość miała potwierdzić słuszność i aktualność poglądów teologa – podkreślił Robaczewski.

Zwrócił następnie uwagę, że o ile wszyscy papieże drugiej połowy XIX wieku i pierwszej połowy XX, z Piusem XII włącznie, mówili o zagrożeniach Kościoła, płynących też od wewnątrz, to od czasów Soboru to poczucie zagrożenia od środka zanikło. „Można to sobie tłumaczyć na trzy sposoby: albo papieże mieli jakieś obsesje na tym punkcie lub byli nie w pełni sprawni umysłowo, co trzeba wykluczyć, albo ci wrogowie wewnętrzni nagle znikli po Vaticanum II, co też jest raczej mało realne, albo stali się większością w Kościele i to jest najbardziej prawdopodobne” – stwierdził mówca.

Zaznaczył, że dziś jesteśmy świadkami swoistego pochodu tryumfalizmu nowych modernistów w Kościele, który wspomniany von Hildebrand nazwał wcześniej „letargiem strażników”, mających czuwać nad czystością wiary. Chodzi przede wszystkim o biskupów i księży, a odbija się to na formacji kleryków, którzy często wychodzą z seminariów niedostatecznie przygotowani duchowo i teologicznie do posługi kapłańskiej – wyjaśnił prezes ISP.

Inne przejawy kryzysu to, jego zdaniem, ciągle spadająca liczba „dominicantes” (czyli osób regularnie uczestniczących w niedzielnych Mszach św.) oraz świadectwa egzorcystów, którzy coraz częściej mają do czynienia z przypadkami opętań przez złe duchy. To zaś spowodowane jest, według mówcy, upadkiem albo zanikiem wielu tradycyjnych form pobożności, np. postu, codziennej modlitwy, także w rodzinach itp. Sposobem wyjścia z tej sytuacji powinien być powrót do dawnych, wypróbowanych form, np. właśnie do codziennej modlitwy wspólnotowej oraz sięganie do Pisma Świętego i Tradycji.

O francuskim arcybiskupie Marcelu Lefebvre (1905-91), głównym przeciwniku reform Vaticanum II i twórcy Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X, mówił ks. P. Aulagnier, który sam do 2003 był członkiem tej wspólnoty. Podkreślił przede wszystkim wierność arcybiskupa doktrynie katolickiej, a nawiązując do jego negatywnej oceny Soboru, zaznaczył, że założyciel Bractwa był nie tyle krytykiem tego wydarzenia, ile przede wszystkim budowniczym Kościoła. Był bardzo gorliwy w miłości do Chrystusa, a swe krytyczne nastawienie do ekumenizmu i kontaktów międzyreligijnych uzasadniał tym, że zjawiska te są upokorzeniem Jezusa, który w takim ujęciu nie jest już jedynym Panem świata i osoby papieża, który też jest tylko jednym z wielu przywódców religijnych.

Szczególnym przedmiotem zainteresowania i troski francuskiego hierarchy było kapłaństwo i wierność tradycyjnej liturgii – „Mszy św. Wszechczasów”. Był przeciwny mieszaniu wiary i polityki, a kapłaństwo traktował jako służbę ludziom i Kościołowi. Swój sprzeciw wobec uchwał soborowych tłumaczył tym, że nie chciał przykładać ręki do dzieła zniszczenia Kościoła i chciał przekazać następnym pokoleniom nieskażony skarb wiary – tłumaczył gość z Francji.

Nad tym, czy nowe ruchy religijne są znamieniem żywotności czy kryzysu Kościoła, zastanawiała się Maria Kominek, członkini świeckiego zakonu dominikańskiego. Opierając się na wypowiedziach Josepha Ratzingera – kardynała i papieża Benedykta XVI, omówiła kilka wybranych ruchów, przede wszystkich pochodzenia chrześcijańskiego (choć wspomniała też o ruchach wywodzących się z innych religii i tradycji, np. z hinduizmu), wskazując na ich często rozmycie ideowe, a nawet na próby wprowadzania nowych treści teologicznych. Zwróciła uwagę, że np. Droga Neokatechumenalna ma własne teksty mszalne, a zielonoświątkowcy tworzą – świadomie lub nie – coś na kształt własnej sukcesji apostolskiej, gdy w czasie swych spotkań nakładają ręce na innych, którzy ponoć niemal od razu zaczynają mówić, jak apostołowie, różnymi językami. „Ale apostołowie działali z mandatu Pana Jezusa, a kto upoważnił charyzmatyków do takich działań?” – zastanawiała się prelegentka. Wyraziła przekonanie, że nowe ruchy religijne w Kościele są oznaką raczej kryzysu, i to głębokiego, niż jego rozwoju i siły.

Ostatnim mówcą był Anglik Leo Darroch, przewodniczący Międzynarodowej Federacji Una Voce (FIUV) – organizacji skupiającej stowarzyszenia i związki katolików przywiązanych do tradycyjnego rytu rzymskiego (trydenckiego). Przypomniał, że powstała ona na początku 1967 właśnie w obronie tradycyjnej Mszy św. po łacinie i według ksiąg liturgicznych sprzed Soboru Watykańskiego II. Obecnie zrzesza ona stowarzyszenia krajowe z ponad 40 państw na wszystkich kontynentach, łącznie z krajami niekatolickimi, jak Japonia czy Indonezja.

Szczególnie burzliwy rozwój i wzrost FIUV przeżywa od czasu ukazania się motu proprio Benedykta XVI „Summorum pontificum” z 7 lipca 2007, które poszerzało i ułatwiało korzystanie przez katolików z liturgii przedsoborowej. Mówca zwrócił uwagę, że zarówno do siedziby organizacji – w Durham (Wielka Brytania), jak i do krajowych oddziałów „Una Voce” ciągle napływają listy od ludzi, często młodych, którzy odkrywają piękno liturgii łacińskiej i chcą uczestniczyć w takich właśnie Mszach.

Instytut Summorum pontificum z siedzibą w Ząbkach pod Warszawą, nawiązujący nazwą do wspomnianego motu proprio sprzed prawie 4 lat, powstał jako fundacja, mająca wspierać różne inicjatywy służące popularyzowaniu i szerzeniu tradycyjnej liturgii rzymskiej i integrować środowiska podejmujące te zagadnienia. Instytut wydaje książki i organizuje różne imprezy, m.in. sympozja i konferencje. Dokładnie rok temu, 10 kwietnia 2010 – w cieniu katastrofy pod Smoleńskiem – odbyła się I konferencja z cyklu „Zwróćmy się ku Panu”, a poświęcona losowi Tradycji Kościoła w XX wieku.

Źródło.

Zdjęcia z konferencji.

eKAI: Instrukcja o Mszy trydenckiej

Instrukcja Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”, dotycząca możliwości sprawowania Mszy św. w języku łacińskim w tzw. „rycie trydenckim”, zostanie opublikowana w maju – pisze na swoim blogu watykanista Andrea Tornielli.

Według informacji Tornellego, instrukcja o realizacji motu proprio Summorum Pontificum – dokumentu Benedykta XVI z 7 lipca 2007 r. – będzie nosiła datę 30 kwietnia, kiedy obchodzone jest wspomnienie liturgiczne św. Piusa V, papieża który zaaprobował tzw. Mszał trydencki. Instrukcja będzie opublikowana w pierwszej dekadzie maja. Powodem pewnego opóźnienia są spóźnienia tłumaczeń. Pomimo, że ukończono już jego przekład z włoskiego na łacinę, nadal trzeba poczekać na tłumaczenia na inne języki nowożytne. Poszczególne episkopaty mają otrzymać tekst łaciński i przekład na języki swojego kraju. Nie uległ on też w ostatnim okresie jakimkolwiek modyfikacjom – zapewnia Tornielli.

Instrukcja wykonawcza zostanie podpisana przez prefekta Kongregacji Nauki, a zarazem przewodniczącego Papieskiej Komisji Ecclesia Dei, kard. Williama Levadę. Tornielli przypomina, że w ostatnim okresie na portalach internetowych związanych z tzw. „światem tradycjonalistycznym” pojawiły się już przed opublikowaniem głosy krytykujące instrukcję, zarzucając, że jest ona „rozwodnieniem” woli Ojca Świętego. Wyjaśnia, że opinie te nie mają nic wspólnego z rzeczywistością.

Po pierwsze instrukcja potwierdza, że motu proprio Summorum Ponticum jest powszechnym prawem Kościoła i wszyscy są zobowiązani do jego stosowania. Stwierdza też, że należy zapewnić możliwości sprawowania Mszy św. „trydenckiej” wszędzie tam, gdzie istnieją grupy wiernych, nie precyzując, jak wiele osób powinno taką grupę tworzyć.

Przygotowywany dokument powiada, że kandydaci do kapłaństwa powinni poznać język łaciński i sposób sprawowania Mszy św. według rytu trydenckiego. Precyzuje, że „sacerdos idoneus” – kapłan, który może celebrować tę liturgię – nie musi być ekspertem języka łacińskiego. Wystarczy, że potrafi czytać i rozumie, co czyta i wypowiada podczas liturgii. Jednocześnie zaznaczono, że biskupi nie mogą wydawać norm ograniczających uprawnienia zawarte w motu proprio czy zmieniające warunki, w jakich można z nich korzystać. W rycie przedsoborowym, tam gdzie istnieje stabilna grupa wiernych, przywiązanych do liturgii łacińskiej, może być również sprawowane Triduum Paschalne. Natomiast członkowie zakonów mogą sprawować liturgię we właściwych swojej rodzinie zakonnej rytach w języku łacińskim, tak jak miało to miejsce przed reformą z roku 1970.

Włoski watykanista przypomina, że Papieska Komisja Ecclesia Dei od dwóch lat powiązana jest z Kongregacją Nauki Wiary, a jej zadaniem jest rozstrzyganie w imieniu papieża otwartych kwestii i nieporozumień.

Źródło.

Triduum Sacrum w Lublinie

W Lublinie celebracje Triduum Paschalnego sprawowane będą w Wielki Czwartek i Wielki Piątek w formie semi-uroczystej (z asystą diakona), zaś w Wielką Sobotę w formie uroczystej (z asystą diakona i subdiakona). Ponadto w Wielką Sobotę zostanie odśpiewana ciemna jutrznia. Wszystkie śpiewy prowadzić będzie schola gregoriańska Vox Iucunda.

Szczegółowe godziny celebracji:

Wielki Czwartek (21 IV): Msza Wieczerzy Pańskiej o godzinie 16.00;

Wielki Piątek (22 IV): Liturgia Męki i Śmierci Pańskiej również o 16.00;

Wielka Sobota (23 IV): Msza poprzedzona obrzędami Wigilii Paschalnej o 20.00, po niej zaś procesja rezurekcyjna.

Wszystkie informacje znajdują się także na stronie www.introibo.pl oraz na profilu środowiska lubelskiego w serwisie Facebook: www.facebook.com/KRR.Lublin .

Tradispotkania Polska A.D. 2011

W tym tygodniu rozpoczyna się sezon spotkań tradycyjnych katolików w Polsce. Podsumujmy tegoroczne wydarzenia o zasięgu ogólnopolskim.

9 kwietnia - II Konferencja z cyklu „Zwróćmy się ku Panu” - Warszawa

15-17 kwietnia - IV Spotkania Pokolenia Summorum Pontificum - Brdów

3 - 9 lipca - Letni Zjazd Integracyjny TRADICAMP 2011 - Rzędkowice

22-29 lipca - Ars Serviendi: Rekolekcje i warsztaty z Mszą św. w KRR - Bukowina Tatrzańska

6 - 15 sierpnia - XVII Piesza Pielgrzymka Tradycji Łacińskiej - Warszawa/Częstochowa

październik - VIII Pielgrzymka środowisk wiernych tradycji łacińskiej na Jasną Górę - Częstochowa

Redakcja Nowego Ruchu Liturgicznego ufunduje upominek dla każdej osoby, która weźmie udział we wszystkich wymienionych wyżej wydarzeniach.

Lublin: Terminy celebracji w kwietniu

Poniżej podajemy terminy kwietniowych celebracji Mszy Świętych w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego celebrowanych w Kościele Rektoralnym pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy ul. Stanisława Staszica 16a.

3 kwietnia (niedziela), 9:00, 17.00 - Czwarta Niedziela Wielkiego Postu

7 kwietnia (czwartek), 18:00 - Feria Wielkiego Postu

10 kwietnia (niedziela), 9:00, 17.00 - Niedziela Męki Pańskiej

14 kwietnia (czwartek), 18:00 - Feria Wielkiego Postu

17 kwietnia (niedziela), 9:00, 17.00 - Niedziela Palmowa

21 kwietnia (czwartek), 16:00 - Wielki Czwartek

22 kwietnia (piątek), 16:00 - Wielki Piątek

23 kwietnia (sobota), 20:00 - Wigilia Paschalna

24 kwietnia (niedziela), 9:00, 17.00 - Niedziela Wielkanocna

25 kwietnia (poniedziałek), 9:00 - Poniedziałek w Oktawie Wielkanocy

26 kwietnia (wtorek), 17.00 - Wtorek w Oktawie Wielkanocy, Dzień Litanii Większych

28 kwietnia (czwartek), 18:00 - Czwartek w Oktawie Wielkanocy

Zapowiedzi na kwiecień

W dniach 1-3 kwietnia 2011 roku w kościele świętego Sebastiana w Opolu odbędą się Rekolekcje Wielkopostne Opolskiego Środowiska Tradycji Łacińskiej, w czasie których sprawowana będzie liturgia w klasycznym rycie rzymskim. Więcej tutaj.

3 kwietnia br, w IV Niedzielę Wielkiego Postu zwaną "Laetare", o godzinie 16:00, w Kaplicy przy Sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie zostanie odprawiona Msza Święta w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Mszę św. sprawować będzie ks. Włodzimierz Wygocki, celebrans Mszy trydenckich w Gorzowie Wielkopolskim, Szamotułach oraz Pniewach.

3 kwietnia br. (niedziela) Msza Trydencka zostanie odprawiona o godz. 12:30 w kościele parafialnym św. Mikołaja (Bożego Ciała) w Głogowie.

Instytut Summorum Pontificum zaprasza na II Konferencję z cyklu „Zwróćmy się ku Panu” „Czy spustoszona winnica znów się zazieleni? Kryzys Kościoła i drogi wyjścia”. Konferencja odbędzie się 9 kwietnia br. w Warszawie. Więcej tutaj.