Zamieszczamy tłumaczenie dekretu erygującego kanonicznie pierwszy Ordynariat NMP z Walshingham.
* * *
DEKRET ERYGOWANIA
Ordynariatu Personalnego
Najświętszej Maryi Panny z Walsingham
Zbawienie dusz jest najwyższym prawem Kościoła. Kościół jako taki w swej historii zawsze znajdował środki duszpasterskie i prawne by troszczyć się o dobro wiernych.
Mocą Konstytucji Apostolskiej Anglicanorum coetibus promulgowanej dn. 4 listopada 2009 r. Ojciec Święty papież Benedykt XVI zapewnił możliwość powołania ordynariatów personalnych, poprzez które wierni anglikańscy mogą wejść w pełną komunię z Kościołem Katolickim – nawet w sposób korporacyjny. W tym samym dniu Kongregacja Nauki Wiary opublikowała Normy Komplementarne dotyczące ww. ordynariatów.
Zgodnie z zapisami art. I §1 oraz §2 Konstytucji Apostolskiej Anglicanorum coetibus po otrzymaniu wniosków od znacznej liczby wiernych anglikańskich oraz po zasięgnięciu opinii Episkopatu Anglii i Walii, Kongregacja Nauki Wiary
ERYGUJE
Ordynariat Personalny Najświętszej Maryi Panny z Walsingham na terytorium Konferencji Episkopatu Anglii i Walii.
1. Ordynariat Personalny NMP z Walsingham ipso iure posiada osobowość prawną i prawnie jest odpowiednikiem diecezji. Obejmuje wiernych, wszelkich klas i stanów, którzy pierwotnie przynależeli do wspólnoty anglikańskiej, a którzy obecnie znajdują się w pełnej komunii z Kościołem Katolickim, lub którzy przyjęli sakramenty inicjacji w ramach jurysdykcji samego ordynariatu lub zostali doń przyjęci, bowiem są członkami rodziny należącej do ordynariatu.
2. Wiernych Ordynariatu Personalnego NMP z Walsingham powierza się opiece duszpasterskiej Ordynariusza Personalnego, który po nominacji przez Rzymskiego Namiestnika, posiada wszelkie zdolności i dotrzymuje wszystkich zobowiązań, określonych w Konstytucji Apostolskiej Anglicanorum coetibus oraz Normach Uzupełniających a także w sprawach ustalanych później przez Kongregację Nauki Wiary, na wniosek zarówno Ordynariusza, po wysłuchaniu opinii Rady Zarządzającej Ordynariatu, jak i Konferencji Episkopatu Anglii i Walii.
3. Wierni anglikańscy, którzy pragną zostać przyjętymi do pełnej komunii z Kościołem Katolickim w ramach Ordynariatu muszą wyrazić takąż wolę na piśmie. Jest przewidziany program formacji katechetycznej dla wiernych, który potrwa przez odpowiedni czas, o treści ustalonej przez Ordynariusza w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary, tak aby wierni mogli w pełni przestrzegać treści doktrynalnej Katechizmu Kościoła Katolickiego, i w związku z tym, złożyć wyznanie wiary.
4. Dla kandydatów do święceń kapłańskich – byłych duchownych wspólnoty anglikańskiej –przewidziany jest określony program formacji teologicznej, a także przygotowania duchowego i duszpasterskiego przed przyjęciem święceń w Kościele Katolickim, zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez Ordynariusza w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary i po zasięgnięciu opinii Konferencji Episkopatu Anglii i Walii.
5. Aby dany duchowny nieinkardynowany do Ordynariatu Personalnego NMP z Walsingham mógł asystować przy sakramencie małżeństwa wiernych przynależących do Ordynariatu, duchowny ów musi uzyskać odpowiednie kompetencje od Ordynariusza lub proboszcza parafii personalnej, do której owi wierni przynależą [przyszli małżonkowie - red.].
6. Ordynariusz jest prawnie członkiem Konferencji Episkopatu Anglii i Walii i posiada prawo głosu w czasie obrad w przypadkach, w jakich jest to wymagane przepisami prawa.
7. Duchowny wywodzący się pierwotnie ze wspólnoty anglikańskiej, wyświęcony już w Kościele Katolickim i inkardynowany do diecezji, może być inkardynowany do Ordynariatu zgodnie z normą przewidzianą kanonem 267 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
8. Do chwili powołania przez Ordynariat Personalny NMP z Walsingham własnego trybunału sprawy sądowe jego wiernych są przekazywane do trybunału diecezji, w której jedna ze stron posiada miejsce stałego zamieszkania, jednakże z uwzględnieniem różnych tytułów kompetencji przewidzianych kanonami 1408-1414 i 1673 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
9. Wierni Ordynariatu Personalnego NMP z Walsingham, którzy przebywają tymczasowo lub na stałe poza terytorium Konferencji Episkopatu Anglii i Walii, będąc nadal członkami Ordynariatu, podlegają prawu powszechnemu oraz prawu szczegółowemu terytorium, na którym się znajdują.
10. Jeżeli dany wierny przeprowadzi się na stałe w miejsce, w którym erygowano kolejny Ordynariat Personalny, wówczas, na własny wniosek, zostanie doń przyjęty. Nowy Ordynariusz ma obowiązek powiadomić pierwotny Ordynariat Personalny o przyjęciu wiernego. Jeżeli wierny będzie chciał odejść z Ordynariatu musi powiadomić Ordynariusza o swojej decyzji. Wówczas automatycznie zostaje wiernym diecezji, której jest rezydentem. W tym przypadku Ordynariusz zagwarantuje, że Biskup Diecezjalny zostanie o tym powiadomiony.
11. Ordynariusz, mając na uwadze Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis i Program Formacji Kapłańskiej Konferencji Episkopatu Anglii i Walii, ma przygotować Program Formacji Kapłańskiej dla kleryków Ordynariatu, który wymaga zatwierdzenia Stolicy Apostolskiej.
12. Ordynariusz zagwarantuje sporządzenie Statutów Rady Zarządzającej i Rady Duszpasterskiej, które podlegają jego zatwierdzeniu.
13. Lokalizacja Kościoła Pryncypalnego Ordynariatu Personalnego NMP z Walsingham zostanie ustalona przez Ordynariusza w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary i po zasięgnięciu opinii Konferencji Episkopatu Anglii i Walii. Analogicznie, siedziba Ordynariatu, w której będzie prowadzony rejestr powołany w art. 5 §1 Norm Uzupełniających, zostanie wyznaczona w ten sam sposób.
14. Ordynariat Personalny NMP z Walsingham ma za patrona bł. Johna Henry’ego Newmana.
Dekret obowiązuje bez względu na wszelkie przeciwne zarządzenia.
Dan w Rzymie, w urzędzie Kongregacji Nauki Wiary, 15 stycznia 2011 r.
William kard. Levada
Prefekt
+ Luis F. Ladaria TJ
Sekretarz
* * *
DEKRET ERYGOWANIA
Ordynariatu Personalnego
Najświętszej Maryi Panny z Walsingham
Zbawienie dusz jest najwyższym prawem Kościoła. Kościół jako taki w swej historii zawsze znajdował środki duszpasterskie i prawne by troszczyć się o dobro wiernych.
Mocą Konstytucji Apostolskiej Anglicanorum coetibus promulgowanej dn. 4 listopada 2009 r. Ojciec Święty papież Benedykt XVI zapewnił możliwość powołania ordynariatów personalnych, poprzez które wierni anglikańscy mogą wejść w pełną komunię z Kościołem Katolickim – nawet w sposób korporacyjny. W tym samym dniu Kongregacja Nauki Wiary opublikowała Normy Komplementarne dotyczące ww. ordynariatów.
Zgodnie z zapisami art. I §1 oraz §2 Konstytucji Apostolskiej Anglicanorum coetibus po otrzymaniu wniosków od znacznej liczby wiernych anglikańskich oraz po zasięgnięciu opinii Episkopatu Anglii i Walii, Kongregacja Nauki Wiary
ERYGUJE
Ordynariat Personalny Najświętszej Maryi Panny z Walsingham na terytorium Konferencji Episkopatu Anglii i Walii.
1. Ordynariat Personalny NMP z Walsingham ipso iure posiada osobowość prawną i prawnie jest odpowiednikiem diecezji. Obejmuje wiernych, wszelkich klas i stanów, którzy pierwotnie przynależeli do wspólnoty anglikańskiej, a którzy obecnie znajdują się w pełnej komunii z Kościołem Katolickim, lub którzy przyjęli sakramenty inicjacji w ramach jurysdykcji samego ordynariatu lub zostali doń przyjęci, bowiem są członkami rodziny należącej do ordynariatu.
2. Wiernych Ordynariatu Personalnego NMP z Walsingham powierza się opiece duszpasterskiej Ordynariusza Personalnego, który po nominacji przez Rzymskiego Namiestnika, posiada wszelkie zdolności i dotrzymuje wszystkich zobowiązań, określonych w Konstytucji Apostolskiej Anglicanorum coetibus oraz Normach Uzupełniających a także w sprawach ustalanych później przez Kongregację Nauki Wiary, na wniosek zarówno Ordynariusza, po wysłuchaniu opinii Rady Zarządzającej Ordynariatu, jak i Konferencji Episkopatu Anglii i Walii.
3. Wierni anglikańscy, którzy pragną zostać przyjętymi do pełnej komunii z Kościołem Katolickim w ramach Ordynariatu muszą wyrazić takąż wolę na piśmie. Jest przewidziany program formacji katechetycznej dla wiernych, który potrwa przez odpowiedni czas, o treści ustalonej przez Ordynariusza w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary, tak aby wierni mogli w pełni przestrzegać treści doktrynalnej Katechizmu Kościoła Katolickiego, i w związku z tym, złożyć wyznanie wiary.
4. Dla kandydatów do święceń kapłańskich – byłych duchownych wspólnoty anglikańskiej –przewidziany jest określony program formacji teologicznej, a także przygotowania duchowego i duszpasterskiego przed przyjęciem święceń w Kościele Katolickim, zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez Ordynariusza w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary i po zasięgnięciu opinii Konferencji Episkopatu Anglii i Walii.
5. Aby dany duchowny nieinkardynowany do Ordynariatu Personalnego NMP z Walsingham mógł asystować przy sakramencie małżeństwa wiernych przynależących do Ordynariatu, duchowny ów musi uzyskać odpowiednie kompetencje od Ordynariusza lub proboszcza parafii personalnej, do której owi wierni przynależą [przyszli małżonkowie - red.].
6. Ordynariusz jest prawnie członkiem Konferencji Episkopatu Anglii i Walii i posiada prawo głosu w czasie obrad w przypadkach, w jakich jest to wymagane przepisami prawa.
7. Duchowny wywodzący się pierwotnie ze wspólnoty anglikańskiej, wyświęcony już w Kościele Katolickim i inkardynowany do diecezji, może być inkardynowany do Ordynariatu zgodnie z normą przewidzianą kanonem 267 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
8. Do chwili powołania przez Ordynariat Personalny NMP z Walsingham własnego trybunału sprawy sądowe jego wiernych są przekazywane do trybunału diecezji, w której jedna ze stron posiada miejsce stałego zamieszkania, jednakże z uwzględnieniem różnych tytułów kompetencji przewidzianych kanonami 1408-1414 i 1673 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
9. Wierni Ordynariatu Personalnego NMP z Walsingham, którzy przebywają tymczasowo lub na stałe poza terytorium Konferencji Episkopatu Anglii i Walii, będąc nadal członkami Ordynariatu, podlegają prawu powszechnemu oraz prawu szczegółowemu terytorium, na którym się znajdują.
10. Jeżeli dany wierny przeprowadzi się na stałe w miejsce, w którym erygowano kolejny Ordynariat Personalny, wówczas, na własny wniosek, zostanie doń przyjęty. Nowy Ordynariusz ma obowiązek powiadomić pierwotny Ordynariat Personalny o przyjęciu wiernego. Jeżeli wierny będzie chciał odejść z Ordynariatu musi powiadomić Ordynariusza o swojej decyzji. Wówczas automatycznie zostaje wiernym diecezji, której jest rezydentem. W tym przypadku Ordynariusz zagwarantuje, że Biskup Diecezjalny zostanie o tym powiadomiony.
11. Ordynariusz, mając na uwadze Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis i Program Formacji Kapłańskiej Konferencji Episkopatu Anglii i Walii, ma przygotować Program Formacji Kapłańskiej dla kleryków Ordynariatu, który wymaga zatwierdzenia Stolicy Apostolskiej.
12. Ordynariusz zagwarantuje sporządzenie Statutów Rady Zarządzającej i Rady Duszpasterskiej, które podlegają jego zatwierdzeniu.
13. Lokalizacja Kościoła Pryncypalnego Ordynariatu Personalnego NMP z Walsingham zostanie ustalona przez Ordynariusza w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary i po zasięgnięciu opinii Konferencji Episkopatu Anglii i Walii. Analogicznie, siedziba Ordynariatu, w której będzie prowadzony rejestr powołany w art. 5 §1 Norm Uzupełniających, zostanie wyznaczona w ten sam sposób.
14. Ordynariat Personalny NMP z Walsingham ma za patrona bł. Johna Henry’ego Newmana.
Dekret obowiązuje bez względu na wszelkie przeciwne zarządzenia.
Dan w Rzymie, w urzędzie Kongregacji Nauki Wiary, 15 stycznia 2011 r.
William kard. Levada
Prefekt
+ Luis F. Ladaria TJ
Sekretarz
