Nie bez kozery powstające lub planowane ordynariaty zrzeszające byłych anglikanów oddawane są w opiekę NMP, najpewniejszej i niezawodnej drogi do zbawienia, oraz pod patronat konwertytów. Wybicie i upowszechnianie medalika i modlitwa różańcowa sprzed 100 lat ma w tym swój namacalny udział. Oto artykuł Br. Stephena Treata, O. Cist. poświęcony NMP od Pojednania.
„Boże, który w łaskawości swojej zechciałeś, aby dzieci Twe wzywały pomocy Maryi Matki jako Najświętszej Maryi Panny od Pojednania, spraw abyśmy przez Jej potężne wstawiennictwo otrzymali pełnię Twego błogosławieństwa. Przez tegoż Syna Twojego, naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, który żyje i króluje z Tobą w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.”
Po zamieszczeniu wczorajszego artykułu dotyczącego NMP od Pojednania jako należytego oddania Jej w opiekę przyszłego Ordynariatu Amerykańskiego natknąłem się zdjęcia awersu i rewersu medalika NMP od Pojednania wybitego na początku XX w. przez Ligę Różańcową NMP od Pojednania.
Liga Różańcowa NMP od Pojednania została założona w 1901 przez O. Paula i Matkę Luranę z Graymoor osiem lat od przyjęcia ich na łono Kościoła. Członkowie ligi mieli obowiązek odmawiania co najmniej trzech dziesiątek różańca „w intencji upowszechniania pośród anglokatolików prawdziwego nabożeństwa do NMP, w ten sposób przyczyniając się do odzyskania NMP należnego Jej miejsca w domach i sercach amerykańskich i angielskich chrześcijan, aby anglikańskie dzieci NMP mogły na nowo zasłynąć w chrześcijaństwie miłością i czcią Jej oddawaną."
Nie wiem jaki był zasięg Ligii Różańcowej. I choć wedle moich bezpiecznych szacunków liga znalazła zwolenników jedynie w „najbardziej ekstremalnych” – czyli pro-katolickich kręgach anglokatolickich w Stanach Zjednoczonych, co oznacza nader skromną liczbę – to okazuje się, że wiek później zbieramy owoce tamtych modlitw.
Na grobie Matki Lurany widniej napis „Reperator rozłamu” (ang. break repairer) zaś na grobie O. Paula: „Aby wszyscy byli jedno”. Jestem przekonany, że modlą się za nas nieustannie i radują.
Br. Stephen Treat, O. Cist.
Tłumaczenie: Anna Kaźmierczak za http://www.theanglocatholic.com/
Po zamieszczeniu wczorajszego artykułu dotyczącego NMP od Pojednania jako należytego oddania Jej w opiekę przyszłego Ordynariatu Amerykańskiego natknąłem się zdjęcia awersu i rewersu medalika NMP od Pojednania wybitego na początku XX w. przez Ligę Różańcową NMP od Pojednania.
Liga Różańcowa NMP od Pojednania została założona w 1901 przez O. Paula i Matkę Luranę z Graymoor osiem lat od przyjęcia ich na łono Kościoła. Członkowie ligi mieli obowiązek odmawiania co najmniej trzech dziesiątek różańca „w intencji upowszechniania pośród anglokatolików prawdziwego nabożeństwa do NMP, w ten sposób przyczyniając się do odzyskania NMP należnego Jej miejsca w domach i sercach amerykańskich i angielskich chrześcijan, aby anglikańskie dzieci NMP mogły na nowo zasłynąć w chrześcijaństwie miłością i czcią Jej oddawaną."
Nie wiem jaki był zasięg Ligii Różańcowej. I choć wedle moich bezpiecznych szacunków liga znalazła zwolenników jedynie w „najbardziej ekstremalnych” – czyli pro-katolickich kręgach anglokatolickich w Stanach Zjednoczonych, co oznacza nader skromną liczbę – to okazuje się, że wiek później zbieramy owoce tamtych modlitw.
Na grobie Matki Lurany widniej napis „Reperator rozłamu” (ang. break repairer) zaś na grobie O. Paula: „Aby wszyscy byli jedno”. Jestem przekonany, że modlą się za nas nieustannie i radują.
Br. Stephen Treat, O. Cist.
Tłumaczenie: Anna Kaźmierczak za http://www.theanglocatholic.com/
