Warszawa - Msze święte, nabożeństwa i wykłady w marcu

Warszawskie Duszpasterstwo Tradycji Łacińskiej przy kościele św. Klemensa ul. Karolkowa 49 zaprasza na Msza święte, nabożeństwa i wykłady w marcu.

W niedziele Wielkiego Postu o godzinie 13:40 Gorzkie Żale, o godzinie 14:00 Msza św. 

Pozostałe Msze święte:
1 III godz. 18:00 wykład dr Pawła Milcarka MSZA RZYMSKA PRZEZ WIEKI cz. 3 godz. 19:30 Msza św. oraz adoracja Najświętszego Sakramentu do godz. 20:30
2 III godz. 19:30 i Droga Krzyżowa
3 III godz. 15:30 adoracja o godz. 16:00 Msza św.
8 III godz. 18:00 wykład dr Pawła Milcarka MSZA RZYMSKA PRZEZ WIEKI cz. 4 godz. 19:30 Msza św.
9 III godz. 19:30 i Droga Krzyżowa
10 III godz. 16:00
15 III ODPUST ŚW. KLEMENSA godz. 20:15 
16 III godz. 19:30 i Droga Krzyżowa
17 III godz. 16:00
19 III ŚW. JÓZEFA godz. 19:30
20, 21 III godz. 19:30
REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE 
22, 23 III godz. 9:15 oraz 19:30
24 III godz. 9:15 oraz 15:30
26 III ZWIASTOWANIE PAŃSKIE godz. 19:30 
27, 28, 29 III godz. 19:30
30 III godz. 19:30 i Droga Krzyżowa
31 III godz. 16:00

Książki o Mszy trydenckiej w każdym seminarium!

Zapewne pamiętają Państwo naszą bożonarodzeniową akcję Tradycyjna Paczka dla Kleryka? Dzięki Państwa wsparciu przesłaliśmy w sumie 70 cennych paczek dla kleryków, młodych księży, a także do Seminarium Duchownego we Lwowie. W czasie Wielkiego Postu chcemy zaprosić Państwa do podobnego wspomożenia. Tym razem chcielibyśmy przesłać naszą paczkę do bibliotek seminaryjnych. Wysyłaliśmy już ofertę do wszystkich seminariów wyższych w Polsce. Nasze cenne książki zakupiły dwa seminaria: jedno zakonne i jedno diecezjalne, do jednego zaś przekazaliśmy je w darze. Nie mamy środków na zakupy, ale książki bardzo by nam się przydały – takie wyjaśnienia słyszeliśmy, gdy pytaliśmy o przyczynę braku zainteresowania naszymi wydawnictwami. Rozumiejąc tę niedogodność, postanowiliśmy teraz, w okresie Wielkiego Postu, ponownie odwołać się do Państwa hojności oraz gotowości do dodatkowej ofiary i poprosić o pomoc w przygotowaniu Tradycyjnej Paczki dla seminariów duchownych. Jest ich w Polsce łącznie 33, przy czym, jak już wspomnieliśmy, trzy z nich są w nasze publikacje zaopatrzone. Byłoby dobrze, aby klerycy w pozostałych seminariach mieli, poprzez seminaryjne biblioteki, dostęp do ważnych, potrzebnych publikacji o liturgii, zwłaszcza tradycyjnej. Przypomnijmy, że chodzi o następujące książki:

• Bł. Antoni Nowowiejski – Wykład Liturgii Kościoła Katolickiego (t. I i II) – 120 zł

• x. Grzegorz Śniadoch IBP – Msza św. Trydencka. Mity i Prawda – 24 zł

• x. Guido Marini – Sługa Liturgii – 16 zł

Bardzo prosimy, by zechcieli Państwo wspomóc naszą akcję. Koszt jednej paczki do jednego seminarium (bez kosztów wysyłki) to 160 zł. Zapewne nie wszystkich z nas będzie stać na opłacenie całego pakietu. Na pewno jednak wielu może mieć częściowy choćby udział w jego skompletowaniu i wpłacić dowolną kwotę. Tak naprawdę wystarczy otwarte serce i dobra wola oraz zrozumienie, że Kościołowi potrzeba dziś nade wszystko mądrych, świętych kapłanów. Z pewnością są pośród Państwa, czytających te słowa, osoby, które mają te trzy rzeczy – otwarte serce, dobrą wolę i zrozumienie dla spraw ważnych – to właśnie od Państwa oczekujemy wsparcia. Może ono, w tym szczególnym czasie, być rodzajem jałmużny.

Jeśli nie udałoby się uzbierać całej potrzebnej kwoty, paczki będziemy wysyłać według listy seminariów w porządku alfabetycznym, poczynając od diecezjalnych. Ufamy jednak, że nie dopuszczą Państwo do tego, by w bibliotece któregoś z seminariów nie było tak ważnych, dziś bardzo potrzebnych w kapłańskiej formacji książek.

Gdyby udało zgromadzić się większą kwotę, niż ta która jest konieczna do przeprowadzenia akcji „Tradycyjna paczka dla seminarium”, przeznaczymy ją na wydanie kolejnego numeru Nova et Vetera.

Wpłaty na rzecz akcji „Tradycyjna paczka dla seminarium” prosimy kierować na konto

Instytutu Summorum Pontificum, 05-091 Ząbki, ul. Powstańców 26/20:

Nr konta: 71 2490 0005 0000 4520 5314 9406

jako tytuł wpłaty prosimy wpisać „seminarium”.

Bóg zapłać! Dzięki Państwa wsparciu będzie przybywać młodych księży życzliwie nastawionych do tradycyjnej katolickiej liturgii i doktryny.

Źródło: http://www.summorumpontificum.pl/

Bielsko-Biała: Msze Święte w marcu

Kościół Narodzenia N.M. P

ul. ks. Brzóski 3, Bielsko-Biała Lipnik

•3 marca, sobota – godz. 11.00 (Sobota Suchych Dni wielkiego Postu)

•4 marca, niedziele – godz. 15.15 (II Niedziela Wielkiego Postu)

•10 marca, sobota - godz. 11.00 (feria Wielkiego Postu)

•11 marca, niedziela - godz. 15.15 (III Niedziela Wielkiego Postu)

•18 marca, niedziela - godz. 15.15 (IV Niedziela Wielkiego Postu)

•19 marca, poniedziałek - godz. 19.15 (św. Józefa)

•25 marca, niedziela - godz. 15.15 (I Niedziela Męki Pańskiej)

•26 marca, poniedziałek - godz. 16.30 (Zwiastowanie N.M.P)

•31 marca, sobota- godz. 11.00 (feria Wielkiego Postu)

Lublin: Msze Święte w marcu

Podajemy terminy celebracji Mszy Świętych w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego sprawowanych w miesiącu marcu w Kościele Rektoralnym pw. Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Staszica 16a:

1 marca (czwartek), 17.30 - Feria Wielkiego Postu - rekolekcje;
2 marca (piątek), 17.30 - Suche Dni Wielkiego Postu - rekolekcje;
3 marca (sobota), 17.30 - Suche Dni Wielkiego Postu - rekolekcje;
4 marca (niedziela), 9:00 - Druga Niedziela Wielkiego Postu;
8 marca (czwartek), 18:00 - Feria Wielkiego Postu;
11 marca (niedziela), 9:00 - Trzecia Niedziela Wielkiego Postu;
15 marca (czwartek), 18:00 - Feria Wielkiego Postu;
18 marca (niedziela), 9:00 - Czwarta Niedziela Wielkiego Postu;
19 marca (poniedziałek), 17:30 - Św. Józefa;
22 marca (czwartek), 18:00 - Feria Wielkiego Postu;
25 marca (niedziela), 9:00 - Pierwsza Niedziela Męki Pańskiej;
26 marca (poniedziałek), 17:30 - Zwiastowanie NMP;
29 marca (czwartek), 18:00 - Feria Wielkiego Postu;
30 marca (piątek), 17:30 - Siedmiu boleści NMP.

Harmonogram Mszy Świętych oraz wszelkie bieżące informacje dostępne są również na stronie www.introibo.pl oraz na profilu facebook: www.facebook.com/KRR.Lublin.

Z redakcyjnej poczty (V) - Wielki Post w liturgii

Prezentujemy kolejny tekst naszego czytelnika, Pana Przemysława Kubisiaka, prezentujący historię obchodzenia w Kościele Wielkiego Postu ze szczególnym uwzględnieniem inaugurującej go Środy Popielcowej

W praktykach religijnych post zajmował ważne miejsce. Pierwszą wiadomość o poście przed Wielkanocą przekazał Tertulian. Post ten trwał dwa dni. Był to niewątpliwie zalążek późniejszego Wielkiego Postu. W III w. Dionizy Aleksandryjski (+265), wspomina o tygodniowym poście. Ostatecznie od Soboru Nicejskiego (325 r.), Wielki Post trwał czterdzieści dni. Wzór czterdziestodniowego Postu dał nam sam Chrystus Pan (Mt 4,2), a także Mojżesz (Wj 34,28) i Eliasz ( 3 Krl 19,8). Dlatego Wielki Post stal się czasem pogłębienia życia religijnego i pokuty.

Według obecnie obowiązujących norm roku liturgicznego i kalendarza z 1969 r., okres Wielkiego Postu rozpoczyna Środa Popielcowa, a kończy Wielki Czwartek. Msza św. Wieczerzy Pańskiej należy już do Triduum Paschalnego. Przez cały ten czas kościół nie śpiewa radosnego Alleluja. Niedziele tego okresu liczy się kolejno: pierwsza, druga, trzecia, czwarta i piąta Niedziela Wielkiego Postu. Szósta Niedziela Palmowa Męki Pańskiej rozpoczyna Wielki Tydzień [w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego: pierwsza, druga, trzecia, czwarta Niedziela Wielkopostna oraz pierwsza i druga Niedziela Męki Pańskiej - dopisek Redakcji]. Przepisy liturgiczne podają, iż w Wielkim Poście nie wolno zdobić ołtarzy kwiatami, na instrumentach wolno grać tylko dla podtrzymania śpiewu, zgodnie z pokutnych charakterem tego okresu.

Okres Wielkiego Postu służy przygotowaniu do obchodu Paschy. Liturgia wielkopostna przygotowuje katechumenów do obchodu paschalnego misterium przez różne stopnie wtajemniczenia chrześcijańskiego, a wiernych przez wspomnienie przyjętego chrztu i pełnienie pokuty (Kal. Lit. 27) 

Kolorem liturgicznym całego okresu Wielkiego Postu jest fiolet. Oznacza on nie tylko czas umartwienia, ale również pokuty i zastanowienia się nad wielkimi dziełami zbawienia ku którym okres Wielkiego Postu nas zbliża i co roku do nich przygotowuje.

Najczęstszym tematem tekstów liturgicznych jest: pokuta. Pokuta według tradycji obejmuję: modlitwę, post i jałmużnę. Papież Leon Wielki (+361 r.) powiedział: "Modlitwą utrzymuję się wiarę nieskażoną, postem niewinne życie, jałmużną ducha miłości”. Zadanie to zwięźle ujmuje cel praktyk ascetycznych: wiara, niewinne życie i duch miłości. Modlitwa w życiu chrześcijańskim jest bardzo ważna dla wyznawanej wiary, dla jej ożywienia, pogłębienia. Dlatego też w Wielkim Poście urządza się więcej modlitwy wspólnotowej. Stąd też.: Gorzkie Żale, Droga Krzyżowa, rekolekcje parafialne, nabożeństwa pokutne. Ten sam cel maja zachęty do codziennych modlitw, zwłaszcza rano i wieczorem. Post według tradycji polegał na jednorazowym posiłku w ciągu dnia i na powstrzymaniu się od pokarmów mięsnych, od wina i wszelkiego rodzaju napojów alkoholowych. Jego znaczenie trafnie wyrażają słowa prefacji wielkopostnej: „Boże… Ty przez post cielesny uśmierzasz wady, podnosisz ducha, udzielasz cnoty i nagrody”. Teksty liturgiczne z postem łączą jałmużnę, często w aspekcie społecznym. W starożytności poszczono min. dlatego, aby zaoszczędzić na cele miłosierdzia.

Środa Popielcowa to dzień rozpoczynający okres Wielkiego Postu, czyli przygotowanie do Paschy. Nazwa tego dnia łączy się ściśle z ceremonią posypywania głów popiołem. W wielu religiach popiół i ziemia traktowane były jako symbole i znaki żałoby. W Grecji, Egipcie, Arabii i u Żydów praktykowano zwyczaje posypywania głowy popiołem lub tarzania się w nim, kładzenia się na ziemi, podrzucania popiołu i ziemi w górę, lub po prostu sypiania na nich. Bardzo różne są interpretacje tych zwyczajów. Wielu stwierdza, iż posypywanie popiołem wywodzi się raczej z Grecji i Egiptu. Wiążą popiół z rytami oczyszczenia, ablucji oraz z pewnego rodzaju terapią. Beda Czcigodny wspomina o traktowaniu prochów króla Oswalda jako leczących od chorób. W Irlandii mocno wierzono, iż popiół z ognisk palonych w dniu św. Jana sprzyja urodzajom.

Chrześcijanie w większości przyjmowali zwyczaje żydowskie, więc posługiwanie się popiołem uważali za znak oczyszczenia i żałoby. Św. Ambroży mówi o pokutowaniu upadłej dziewicy we włosiennicy i popiele w swoim dziele pt. Ad virginem lapsam, podobnie Hieronim (Epist. 30) i Grzegorz z Tours. Opierając się na opisie pozostawionym przez Sozomena jak również przez synod w Agde, nie natrafiamy na żadne wzmianki o popiele. Z kolei Izydor z Sewilli wskazuje, że włosiennica i popiół złączone są z pokutowaniem za grzechy, a także z pamięcią o tym, że człowiek jest prochem i w proch się obróci. W liturgii mozarabskiej nakładano włosiennicę na pokutujących i posypywano ich popiołem, kreśląc przy tym znak krzyża.

Środa Popielcowa zyskała bardzo duże znaczenie jako początek czasu postu. Caput ieiunii to pierwotne określenie związane z początkiem okresu liturgicznego zwanego w Polsce Wielkim Postem oraz z początkiem poszczenia. Na podstawie obliczeń dokonanych przez papieża Grzegorza Wielkiego powstał problem z liczbą dni które okres postu miał obejmować. Papież Grzegorz obliczył, że od pierwszej niedzieli Wielkiego Postu do Wielkanocy mija okres 42 dni. Jeśli odliczymy niedzielę, w które nie poszczono, pozostaje 36 dni. Quadragesima oznacza 40 dni. Należało więc dołączyć kilka dni brakujących.


Zgodnie z obecnie obowiązującymi normami z 1969 roku, początek Okresu Wielkiego Postu przypada na Środę Popielcową, zakończenie zaś na Wielki Czwartek jednakże przed celebracją Mszy św. Wieczerzy Pańskiej. W tym właśnie dniu, pokutujący publicznie grzesznicy rozpoczynali swoje praktyki pokutne. Od VI w. Środa Popielcowa stała się pierwszym dniem Wielkiego Postu. Liturgiści są zdania, że początkowo pokutujący sami posypywali głowy popiołem. Sakramentarze nie zawierają wzmianek o błogosławieniu i nakładaniu popiołu, poza Sakramentarzem Galezjańskim. Niektórzy interpretują to milczenie powolnym zanikiem tego obrzędu w VII w.

Ordines Romani XI mówi o statio w Środę Popielcową w kościele św. Sabiny i o kolekcie w kościele św. Anastazji. W tym drugim gromadzili się: papież, pracownicy papieskiej kurii i duchowieństwo. Papież darował popiół (dat) a schola śpiewała antyfonę Exaudi nos Domine (wysłuchaj nas, Panie). Po skończeniu tej ceremonii papież zdejmował obuwie i udawał się w procesji do statio ad Sanctam Sabinam. Schola w tym czasie znów śpiewała przypisaną antyfonę, po czym sprawowano Eucharystię.

Wczesne Ordines Romani mówią o publicznym posypywaniu głów popiołem wiernych odbywających pokutę i umartwiających się, chcących otrzymać zadośćuczynienie za swoje przewinienia. Około X w. system sakramentu pokuty stracił na znaczeniu publicznym. Zmieniła się tez praktyka posypywani głów popiołem. Przepis synodalny ze zgromadzenia w Benewencie z 1091 r., dokonany za pontyfikatu papieża Urbana II, głosił: ” Wszyscy duchowni i świeccy, tak mężczyźni, jak i kobiety, winni przyjąć w tym dniu popiół na głowy”. Papież ma tu na uwadze wszystkich wiernych, nie tylko tych publicznie pokutujących. Przyjmuje się, że zwyczaj ten praktykowano już wiek wcześniej u Anglosasów. Błogosławienie popiołu znane jest oficjalnie od X w. Zawarte jest w Mszale z 1570 r. Odbywało się przed Mszą św.

Błogosławienie popiołu w obecnej liturgii rzymskiej zostało znacznie uproszczone. Odbywa się ono w ramach liturgii sprawowanej w Środę Popielcową. W obrzędach wstępnych opuszcza się akt pokuty przechodząc bezpośrednio do kolekty. Po homilii odbywa się poświęcenie popiołu i posypanie głów. W tym momencie odbywa się również opuszczony we wstępnych obrzędach akt pokuty [w tradycyjnej liturgii zachowany jest zwyczaj poświęcania popiołu i posypywania nim głów wiernych przed Mszą, którą w takim wypadku zaczyna się od introitu, opuszczając modlitwy u stopni ołtarza - dopisek Redakcji].

Posypywaniu popiołem towarzysza słowa: „ Pamiętaj, człowiecze, żeś z prochu powstał i w proch się obrócisz” (por. Rdz. 3,19), albo nową propozycję: „ Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Obrzęd przewiduje śpiewy odpowiednich antyfon z Księgi Psalmów. Przykładem jest antyfona Odmieńmy sposób życia, lub Przebacz, Panie, przebacz ludowi swojemu.

Posypywanie popiołem w Środę Popielcową jest bardzo rozpowszechnione i cenione przez wiernych. W związku z tym Kościół zezwala na samo posypywanie także w niedzielę po Środzie Popielcowej, jednakże już bez powtarzania obrzędu błogosławienia popiołu.

Opracował: Przemysław Kubisiak

Ks. Pietro Leone - Ryt rzymski - część I

W ostatnim czasie publikowanych jest wiele interesujących prac dotyczących tak zwyczajnej, jak i nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego. Jednym z nich jest cykl publikacji na blogu Rorate Caeli, gdzie przedstawiono opracowanie autorstwa włoskiego księdza Pietro Leone Monselice, mające na celu porównanie obydwu Mszy z punktu widzenia ich teologii. Całość ma tytuł "Ryt rzymski - stary i nowy".

Oryginał tekstu w języku angielskim można znaleźć na portalu Rorate Caeli. Od dziś polskie tłumaczenie pierwszej z dziesięciu części można przeczytać pod tym adresem , a kolejne będą dodawane w najbliższym czasie.

Święcenia subdiakonatu, akolitatu i egzorcystatu w FSSP

W ubiegłą sobotę, 11 lutego A.D.2011 Seminarium Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra w Wigratzbad przeżywało uroczystości związane z udzieleniem niższych i wyższych święceń kapłańskich 33 klerykom z różnych zakątków świata.

W Seminarium Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra w Wigratzbad znów pojawiła się okazja do wspólnego świętowania. Kolejni klerycy przyjęli w ubiegłym tygodniu święcenia ostiariatu, egzorcystatu i akolitatu oraz subdiakonatu. Wśród nowowyświęconych akolitów i egzorcystów znalazł się polski kleryk – Łukasz Joniak oraz Jean de Leon Gomez, jeden z zagranicznych uczestników Letniego Zjazdu Integracyjnego Tradicamp2011.

Uroczysta Msza Święta rozpoczęła się o godz. 9.00 rano. Szafarzem święceń był bp Juan Ignacio Arrieta, sekretarz Papieskiej Rady ds. Interpretacji Tekstów Prawnych w Kurii Rzymskiej, biskup tytularny Civitate. Warto podkreślić, iż celebrował on Mszę Świętą w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego po raz pierwszy, jednak jak relacjonują uczestnicy Liturgii ksiądz biskup był pod ogromnym wrażeniem starszej formy Mszy Świętej i wyraził chęć odprawienia jej ponownie. Funkcję diakona pełnił ks. Jean-Laurent Lefèvre, subdiakona – ks. Stefan Reiner, manduktora – Rektor Seminarium, ks. Franc Karl Banauch, a o kształt całej Liturgii zadbał ceremoniarz – ks. Christian Jäger.

  

W pierwszej kolejności udzielono święceń ostiariatu. Zgodnie z „Pontificale Romanum” biskup podaje kandydatom na ostiariuszy klucze do kościoła, których każdy z nich dotyka prawą ręką. Obrzędowi temu towarzyszą słowa szafarza: „Bądź [działaj] jako odpowiedzialny przed Bogiem za rzeczy strzeżone pod tymi kluczami.” Po tym geście, ostiariusze prowadzeni są przez archidiakona do drzwi kościoła, aby tam symbolicznie otworzyć i zamknąć wrota do Przybytku Pańskiego. Od tej chwili stają się stróżami nie tylko widzialnego kościoła, ale również chronić mają Świątynię Ducha Świętego w sercach ludzi, otwierając je dla Boga a broniąc przed dostępem demonów.

Święcenia akolitatu i egzorcystatu zostały udzielone rocznikowi kleryka Łukasza Joniaka jednocześnie.  Zadaniem akolitów podczas Liturgii jest m.in. podtrzymywanie światła świec podczas śpiewu Ewangelii, a także jak wskazuje św. Tomasz z Akwinu w swej Sumie Teologicznej „podawanie materii Sakramentu”. Na znak tych powinności wyświęcani akolici otrzymują lichtarze ze świecami oraz ampułki mszalne – odtąd ich zadaniem będzie także napełnianie ampułek winem i wodą, i podawanie ich subdiakonowi podczas Ofiarowania. Otrzymane święcenia egzorcystatu pozwalają nowowyświęconym na wkładanie rąk na opętanych, aby uwolnić ich od wpływu złego ducha, ale także, podobnie jak w przypadku np. ostiariatu, nakładają obowiązki organizacyjne ważne dla funkcjonowania wspólnoty, np. troskę o wodę święconą.

Grono księży Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra powiększyło się tego dnia także o nowych subdiakonów. Podczas gdy Nowowyświęceni leżeli w pokorze na posadce w prezbiterium Sanktuarium Maryjnego w Wigratzbad, Schola Seminaryjna śpiewała Litanię do Wszystkich Świętych wzywając ich pomocy i wstawiennictwa.

Uroczystość odbyła się jak zwykle we wspaniałej wspólnotowej atmosferze, o którą zadbały Władze Seminarium, sami klerycy, a także zaproszeni goście, m.in. rodziny i przyjaciele nowowyświęconych. Podczas święceń obecny był Generał Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra – ks. John Berg, nie zabrakło także księży i zakonników z wielu tradycyjnych zgromadzeń i wspólnot. Wśród gości z Polski, którzy przyjechali, aby wspólnie świętować przyjęcie święceń przez kl. Joniaka znalazło się wielu księży, którzy regularnie celebrują Mszę Świętą w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego w swoich parafiach. Po skończonej ceremonii wszyscy udali się na obiad, wydawany tradycyjnie z tej okazji przez Władze Seminaryjne. Bp Juan Ignacio Arrieta, wraz z Rektorem Seminarium i Generałem Bractwa osobiście podchodził do stołów Nowowyświęconych, aby z każdym porozmawiać chwilę i pobłogosławić.

Fundacja Inicjatywa Włodowicka, organizator corocznych Letnich Zjazdów Integracyjnych Tradicamp składa wszystkim Nowowyświęconym, w szczególności kl. Łukaszowi i kl. Jeanowi, serdeczne życzenia matczynej opieki Najświętszej Marii Panny i wstawiennictwa św. Józefa oraz zapewnia o modlitwach w ich intencji, oczekując jednocześnie na kolejne radosne uroczystości święceń kleryków związanych z Letnimi Zjazdami Integracyjnymi Tradicamp.

Nowowyświęceni ostiariusze:
- Pierre de Bodard
- Pierre-Emmanuel Bonnin
- Antoine du Cauze de Nazelle
- Sebastien Damaggio
- Martin Danielou
- Simon Gräuter
- James Mawdsley
- Gregor Pal
- Louis-Marie Parnaudeau
- Michael Parth
- Cyrille Perret
- Moritz Raiser
- Christian Skaaren

Nowowyświęceni egzorcyści i akolici:
- Laurent Boyer
- Jacques Breton
- Joseph de Castelbajac
- Philipp Faschinger
- Łukasz Joniak
- Louis Le Morvan
- Jean de Leon Gomez
- Alexandre Marchand
- Xavier Proust
- Come Rabany
- Elvis Ruiz Silva
- Daniel Strittmatter
- Ladislas Sütterlin

Nowowyświęceni subdiakoni:
- Hubert Coeurderoy
- Charles Gauthey
- Andre Hahn
- Bertrand Lacroix
- Pierre de Montlaur
- Juan Tomas
- Gregoire Villeminoz

Tekst i zdjęcia: Jakub Hejduk, Fundacja Inicjatywa Włodowicka

Prymicje księdza Sergiusza - zdjęcia

Dzień po otrzymaniu święceń kapłańskich, w Niedzielę Sześćdziesiątnicy (12 lutego 2012), ksiądz Sergiusz Orzeszko IDP odprawił swoją prymicyjną Mszę Świętą w Courtalain we Francji. 

 

 

Fotografie pochodzą z galerii, umieszczonej na facebook'owym profilu Skautów Świętego Bernarda z Clairvaux.

Rubryki Mszału Rzymskiego

Dzięki uprzejmości naszego czytelnika, pana Jonasza Chudobskiego, publikujemy przetłumaczone na język polski rubryki Mszału Rzymskiego z 1962 roku. 

Wszelkie dostrzeżone błędy i nieścisłości tłumaczenia prosimy zgłaszać drogą mailową bezpośrednio do autora tłumaczenia. 

Święcenia księdza Sergiusza

Diakon Sergiusz Orzeszko IBP przyjął święcenia prezbiteriatu wczoraj, 11 lutego 2012 r. w święto Objawień NMP w Lourdes. Stało się to podczas uroczystej liturgii święceń w Seminarium Instytutu Dobrego Pasterza w Courtalain. Biskupem udzielającym święceń był biskup pomocniczy Astany, J.E. Ksiądz Biskup Atanasius Schneider.

Ksiądz Sergiusz jest szóstym polskim księdzem inkardynowanym do jednego z tradycyjnych zgromadzeń podległych Papieskiej Komisji Ecclessia Dei.

ks. Sergiusz po święceniach z pielgrzymami z Polski (źródło)

Duszpasterstwo Wiernych Tradycji Łacińskiej w Archidiecezji Warszawskiej podaje informacje o Mszy prymicyjnej ks. Sergiusza:

MSZĘ ŚWIĘTĄ PRYMICYJNĄ
W KOŚCIELE ŚW. KLEMENSA W WARSZAWIE
REV. KSIĄDZ SERGIUSZ ORZESZKO
SPRAWOWAĆ BĘDZIE 11 MARCA 2012 O GODZ. 14


Módlmy się w intencji ks. Sergiusza
oraz wszystkich wezwanych do kapłańskiej służby Bogu, Kościołowi i człowiekowi…

Pater noster… Ave Maria… Gloria Patri…

Z tej okazji ks. Prymicjantowi pragniemy ufundować pamiątkowy upominek
a uczestników uroczystości podjąć poczęstunkiem.

Prosimy o finansowe wsparcie tych inicjatyw!


Kontakt telefoniczny z duszpasterzem warszawskiej tradycji
+ 48 22 578 42 00 (furta klasztoru, prosić O. Krzysztofa)
oraz e-mail: msza@trydencka.waw.pl

Numer konta wpłat z dopiskiem: SERGIUSZ

62 1020 1013 0000 0002 0131 6140

Msza święta trydencka w Chełmie

W Niedzielę Sześćdziesiątnicy, 12 lutego 2012, o godzinie 14.00, zostanie odprawiona pierwsza Msza Święta w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w Bazylice Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmie (archidiecezja lubelska).

  Źródło: strona internetowa Sanktuarium Maryjnego na Górze Chełmskiej

Nowy klasztor benedyktynów we Francji

Jak informuje strona internetowa Diecezji Fréjus-Toulon, 7 grudnia 2011 r. został erygowany we Francji nowy klasztor benedyktyński, zachowujący tradycyjną regułę oraz księgi liturgiczne. Monastère Saint-Benoît położony jest w La Garde-Freinet. Biskup wydał dekret erekcyjny wspólnoty ad experimentum na okres trzech lat.

Kolejny kościół z coniedzielną Mszą tradycyjną w Poznaniu

Wierni przywiązani do tradycyjnej liturgii z Poznania mają kolejne miejsce, w którym co niedzielę mogą uczestniczyć we Mszy świętej w klasycznym rycie rzymskim. Jest nim kościół pod wezwaniem Najświętszej Krwi Pana Jezusa przy ulicy Żydowskiej. Msze będą sprawowane o godzinie 10, celebrować je będzie ksiądz Włodzimierz Wygocki.

Jest to trzecia świątynia w Poznaniu, w której co tydzień Msza trydencka jest  sprawowana na mocy Summorum Pontificum. Pozostałymi są: kościół pw. św. Antoniego (ul. Franciszkańska, Msza o 14.00) i kościół pw. św. Maryi Królowej (Rynek Wildecki, Msza o 15.00).  Ponadto, w II niedziele miesiąca, jest odprawiana Msza święta w kościele pw. św. Stanisława Kostki (ul. Rejtana, godz. 11.00)

Nagranie Mszy pontyfikalnej z USA

Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, w święto Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny (Ofiarowania Pańskiego), 2 lutego 2012 roku, w kościele Objawienia Pańskiego w Miami uroczystą Mszę pontyfikalną wraz z obrzędami poświęcenia świec i procesji odprawił miejscowy ordynariusz - JE abp Thomas Gerard Wenski.

Transmisja live z tego wydarzenia odbyła się za za pośrednictwem strony internetowej www.LiveMass.net. Prezentujemy umieszczony w serwisie YouTube pełen zapis wideo trwającej prawie trzy godziny liturgii:

Arcybiskupowi asystowali liczni kapłani diecezjalni a także księża z Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra. Przebieg ceremonii komentuje ks. Calvin Goodwin FSSP.


Jako ciekawostkę warto dodać, że abp Wenski ma polskie korzenie, do których wyraźnie odwołuje się w swoim herbie biskupim. W oficjalnym biogramie na stronie archidiecezji wspomniano także o letnich kursach na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w których brał udział.

Za zwrócenie uwagi na polskie akcenty w biografii arcybiskupa metropolity Miami dziękujemy naszemu czytelnikowi, panu Tomaszowi.
 

Nowy numer biuletynu Caeremoniale Romanum

Na stronie internetowej portalu Caeremoniale Romanum jest już do ściągnięcia trzeci numer anglojęzycznego biuletynu, poświęconego w całości dawnej i obecnej liturgii pontyfikalnej. 

W biuletynie można przeczytać m.in. szczegółowy opis obrzędów Konsekracji i Podniesienia Najświętszych Postaci w dawnej Mszy papieskiej oraz znane już czytelnikom naszego portalu opracowanie na temat możliwości odprawienia obecnie uroczystej Mszy pontyfikalnej w dawnej formie.

Ingres nowego Metropolity Częstochowskiego - relacja uczestników

Biskup Wacław Depo był pierwszym polskim ordynariuszem, który odprawił Mszę świętą trydencką w formie pontyfikalnej po reformie liturgicznej.  Pod koniec zeszłego roku Ojciec Święty mianował biskupa Wacława Arcybiskupem i Metropolitą Częstochowskim. Archidiecezja Częstochowska jest miejscem organizacji corocznego letniego zjazdu integracyjnego - Tradicamp. Po uroczystości ingresu organizatorzy Tradicampu - Fundacja Inicjatywa Włodowicka - złożyli nowemu Metropolicie Częstochowskiemu życzenia i oficjalne gratulacje. W swojej relacji z tej celebracji, na stronie tradicamp.pl, zwrócono uwagę, że podczas Mszy świętej ingresowej nie zabrakło elementów charakterystycznych dla formy nadzwyczajnej Rytu Rzymskiego.

Uroczystości rozpoczęły się o godz. 11.00 i trwały do późnych godzin popołudniowych. Na czele procesji do ołtarza kroczył ksiądz z obficie dymiącym trybularzem, za nim diakon odziany w dalmatykę, niosący krzyż procesyjny. Obok niego w klasycznym ustawieniu siedmiu księży niosło akolitki. Samego Arcybiskupa Metropolitę poprzedzało liczne duchowieństwo, w tym ośmiu diakonów odzianych w dalmatyki. Procesji tej zapoczątkowanej w auli plebanii towarzyszył dźwięk dzwonów archikatedralnych, a także Jasnogórska Orkiestra Dęta. Arcybiskup Nominat u drzwi katedry powitany został przez odzianego w kapę prepozyta tamtejszej kapituły ks. inf. Mariana Mikołajczyka, przy asyście diakonów, także odzianych w dalmatyki i otrzymał do ucałowania relikwiarz. Następnie Abp Depo dokonał aspersji oczekującego ludu. W murach archikatedry Arcybiskupa powitał dźwięk potężnych ponad stugłosowych organów, a następnie starodawna antyfona gregoriańska  Ecce sacerdos magnus (Oto jest kapłan wielki). Tym samym już na początku Mszy Świetej uważni obserwatorzy oprawy liturgicznej mogli dostrzec detale nawiązujące do obecnych papieskich celebracji. Warto tu nadmienić, że na głównym ołtarzu katedry w absydzie kościoła ustawiono siedem świec oraz krucyfiks. Ta podniosła liturgia była dla jej uczestników okazją do podwójnego świętowania przez wzgląd na święto Objawienia Pańskiego. Po dotarciu procesji do prezbiterium Nuncjusz Apostolski uczynił znak krzyża, pozdrowił wiernych i pobłogosławił świece przy śpiewie antyfony gregoriańskiej Lumen ad revelationem gentium (Światło na oświecenie pogan).

Znakiem oficjalnego objęcia funkcji pasterskiej w metropolii było przekazanie pastorału, które dokonało się za pośrednictwem Nuncjusza Apostolskiego Celestino Migliore z rąk JE Arcybiskupa Seniora Stanisława Nowaka do rąk JE Arcybiskupa Wacława Depo oraz zajęcie miejsca na katedrze biskupiej, która jako miejsce nauczania w swej symbolice podkreślać ma jedność całej wspólnoty archidiecezjalnej pod wodzą swojego Pasterza. Po tych symbolicznych gestach nastąpiło złożenie homagium Nowemu Arcybiskupowi przez przedstawicieli poszczególnych wspólnot.

Oprawę muzyczną oprócz Orkiestry Jasnogórskiej zapewniły zaproszone chóry  oraz  Schola Alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie i Schola Cantorum par. NMP Królowej Polski z Częstochowy. Msza Święta ingresowa celebrowana była przy ołtarzu wzniesionym przed ołtarzem głównym po Soborze Watykańskim II. Podczas celebracji Mszy Świętej wykorzystano części stałe z Mszy VIII De Angelis oraz tradycyjne śpiewy gregoriańskie przeplatane ludowymi pieśniami.

Witając Nowego Metropolitę Arcybiskup Senior Stanisław Nowak zwrócił uwagę wiernych na dar i  znaczenie sukcesji apostolskiej w Kościele, której konsekwencją jest przeżywany ingres. Nawiązał do tego również sam Arcybiskup Depo w wygłoszonym przez siebie kazaniu. W większości przemówień, zarówno gości, jaki samego Arcybiskupa jednogłośnie powtarzały się też słowa, że Częstochowa wraz z jej najcenniejsza perłą – Jasną Górą, jest sercem narodu, które ma poruszać i umacniać wiarę wszystkich Polaków. Wierni archidiecezji częstochowskiej i zgromadzeni goście usłyszeli podczas tej Mszy Świętej bardzo jasny komunikat dotyczący tych terenów, można by rzec profetyczny, że „Częstochowa będzie musiała odegrać w tych czasach nową historię, włączyć się w tą historię”.

Znamienne dla uroczystości ingresu Nowego Arcybiskupa wydają się być słowa pierwszego czytania, pochodzące z Księgi proroka Malachiasza, które właśnie w tym podniosłym dniu kierował do wiernych Kościół Święty: „… On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro i oczyści synów Lewiego i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem, jak za dawnych dni i lat starożytnych”.

Rozpoczynając kazanie Ksiądz Arcybiskup powitał wszystkich gości stanu duchownego i świeckiego z kraju i zagranicy, także „Braci kościołów wiary chrześcijańskiej w jeszcze niepełnej komunii”. Abp Depo odważnie podkreślił tymi słowami obowiązującą – choć tak często marginalizowaną – naukę Kościoła Katolickiego, rozumianą w duchu prawdziwego ekumenizmu. Treść kazania nawiązywała bezpośrednio do tekstu odśpiewanej Ewangelii przewidzianej na święto Ofiarowania Pańskiego, kiedy to Chrystus przyniesiony przez rodziców do świątyni ukazany zostaje jako Światło na oświecenie pogan, sprzeciw wobec ciemności zła i grzechu oraz zwycięzcą mocy szatana, która dokonuje się poprzez Jego zbawczą mękę i zmartwychwstanie. Nowy Metropolita, znany ze swego szczególnego nabożeństwa do Najświętszej Marii Panny zachęcał, aby przyjrzeć się Chrystusowi Jej oczami, które pełne niewypowiedzianej miłości spoglądały na Niego od chwili Zwiastowania aż po doświadczenie Krzyża, kiedy miecz boleści przebił Jej matczyne serce. Ksiądz arcybiskup Depo apelował, aby każdy był człowiekiem „głosu sumienia”, które pobudza do poszukiwania Boga i jeszcze gorliwszej miłości wobec Niego. Jednocześnie cytując słowa Ojca Świętego Benedykta XVI, że „Każdy biskup musi być człowiekiem czujnego serca, który dostrzega cichy język Boga i potrafi odróżnić to, co prawdziwe od tego, co jest tylko pozorne i kłamliwe” odniósł się do zadań i odpowiedzialności jakie stoją przed nim i innymi następcami Apostołów. W końcowej części swego kazania, Abp Wacław Depo przypomniał wiernym, że „naszym wspólnym zadaniem jest wciąż pozwolić się zaskoczyć łasce Chrystusa, aby On sam mógł zaspokoić pragnienia ludzkiego serca.” Metropolita nawiązał też do realiów współczesnego świata, który chce budować swoje podstawy odrzucając istnienie lub znaczenie Boga, podkreślając, że „wszelka (…) antropologia bez odniesienia do Boga jest niszczącym kłamstwem.”

Po Komunii Świętej cała wspólnota zgromadzonych wiernych oddała Panu Bogu cześć i dziękczynienie za powołanie Arcybiskupa Wacława Depo na tron biskupi Metropolii Częstochowskiej słowami uroczystego hymnu Te Deum.

Tuż przed udzieleniem pontyfikalnego błogosławieństwa słowa gratulacji i życzeń wygłosili zwierzchnicy władz kościelnych, państwowych i akademickich. Po nich, swoje słowo do wiernych skierował Arcybiskup Wacław Depo, który już w krótkim przemówieniu dał się poznać jako człowiek głęboko zakorzeniony w tradycji katolickiej, dla którego przekazywana z pokolenia na pokolenie ciągłość myśli i idei ludzi prawdziwie oddanych służbie Bogu i Najświętszej Marii Pannie ma ogromne znaczenie. Przywołując słowa Prymasa Tysiąclecia Kardynała Stefana Wyszyńskiego i utożsamiając się z nimi zapewnił: „Kocham ojczyznę bardziej niż swoje serce, kocham Kościół, który jest w Was bardziej niż moje serce.” W swoich podziękowaniach Nowy Metropolita zaznaczył, iż „pragnie potwierdzić swą synowską miłość i oddanie wobec Ojca Świętego Benedykta XVI” i złożył na ręce Nuncjusza Apostolskiego Celestino Migliore podziękowania za okazane zaufanie i powierzenie mu funkcji Metropolity Częstochowskiego. Podsumowując uroczystość Arcybiskup nawiązał ponownie do słów Papieża Benedykta XVI: „Prosimy Boga o moc i światło Ducha Świętego, aby nie tylko przetrwać światową propagandę upowszechniającą zachowania negatywne, ale by być i nadal stawać się źródłem światła w świecie.” Nowy Arcypasterz wskazał też zgromadzonym wiernym kierunki rozwoju, w jakich powinien podążać Kościół – „Potrzebujemy takich spotkań i wysp, gdzie trwa wewnętrzną prostota chrześcijańska, (…) gdzie człowiek może się schronić i wzrastać, a takimi schronami są przestrzenie Liturgii, wspólnoty i ruchy, parafie, świętowanie Sakramentów Świętych, pielgrzymki i różne formy życia Kościoła.” Szczególnie te ostatnie słowa Metropolity umocniły i napełniły nadzieją wszystkich związanych z organizacją corocznych Letnich Zjazdów Integracyjnych Tradicamp.

Źródło: Strona internetowa Tradicampu

Transmisja z Mszy w telewizji internetowej

W Niedzielę Siedemdziesiątnicy, 5 lutego 2012 roku, po raz kolejny będzie można śledzić w internecie relację z Mszy sprawowanej rycie trydenckim  przez o. Krzysztofa Szachte OFMconv w kościele Świętego Józefa w Koszalinie.

Transmisja odbędzie się w działającej pod patronatem Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej Internetowej Telewizji Ewangelizacyjnej DOBRE MEDIA.

Z redakcyjnej poczty (IV) - Purificationis Beatae Mariae Virginis

Publikujemy tekst naszego czytelnika, Pana Przemysława Kubisiaka, poświęcony obchodzonemu dziś świętu Oczyszczenia Najświętszej Marii Panny

Parę słów o Święcie Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny

Na samym wstępie warto przyjrzeć się co mówi Ewangelia święta o tym co dokonało się w Świątyni Jerozolimskiej. Św. Łukasz tak opisuje to wydarzenie:

"Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela». A jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».

Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim." Łk 2,22-40   

Święto Oczyszczenia N.M.P jest ostatnim z cyklu świąt w czasie po Objawieniu Pańskim. Jest to jedna z najstarszych uroczystości ku czci Najświętszej Maryi Panny, gdyż jeszcze w VII wieku zajmowała w Rzymie drugie miejsce zaraz po Wniebowzięciu. Obchodzi się ją 2. lutego, ponieważ Maryja, chcąc być posłuszną prawu Mojżesza, musiała udać się z Panem Jezusem do Jerozolimy w 40 dni po Narodzeniu Dzieciątka (25.XII - 2.II), by tam w świątyni złożyć przepisane ofiary.

Pierworodny syn należał do Boga, zatem winien być przyniesiony do świątyni i przez odpowiednią ofiarę wykupiony (Wj13,2; 12,15). Łukaszowy opis tego biblijnego wydarzenia stanowi podstawę święta. Spotkanie z Symeonem i Anną z okazji przedstawienia Dzieciątka Jezus w świątyni zainspirowało nazwę tego święta w Kościołach wschodnich: Hypapante (Spotkanie). W Sakramentarzu galezjańskim młodszym z VIII w. napotykamy na nazwę: Natale sancti Simeonis.

Wg. pątniczki Egerii, święto Oczyszczenia NMP obchodzono w Jerozolimie już w IV wieku i połączone było z procesją. Jak się wydaje w Rzymie przyjęło się dopiero ok. VII w. za pontyfikatu Papieża Sergiusza I. Później procesja przybrała formę wspierającą zwyczaje pogańskie przypominające procesję lustracyjną (Amburbale). Tym tłumaczy się stosowanie aż do roku 1960 fioletowego koloru szat liturgicznych podczas procesji i jej pokutny charakter. Obrzęd błogosławienia świec dołączył w X w. w Galii. Obecna forma procesji ze świecami znacząco podkreśla chrystologiczny charakter tego święta - Chrystus jako Światłość świata.

Zestaw modlitw na 2 lutego przewiduje osobną prefację, wskazując na udział Maryi w tajemnicy dnia. Do 1970 roku posługiwano się prefacją z Bożego Narodzenia. Święto było zakończeniem okresu Narodzenia Pańskiego.

Jeżeli święto wypada w niedzielę uprzywilejowaną, przenosi się je na dzień następny. Święcenie gromnic, odbywa się wtedy w niedzielę przed Mszą św.

Po reformie liturgicznej w 1969 roku święto nosi nazwę Ofiarowania Pańskiego. Natomiast od 1997 r. 2 lutego Kościół obchodzi ustanowiony przez Ojca Świętego bł. Jana Pawła II Dzień Życia Konsekrowanego.

Autor tekstu informuje, że z okazji dzisiejszego święta, w kościele św. Józefa przy ulicy Ogrodowej 22 w Łodzi o godz. 19:15 zostanie odprawiona uroczysta Msza święta w rycie klasycznym.