Przegląd wydarzeń w czerwcu

W niedzielę 7 czerwca o godzinie 14.00 zainaugurowana została cotygodniowa Msza św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w Bydgoszczy. Celebrowana ona będzie w kaplicy MB Częstochowskiej w Bazylice Mniejszej Św. Wincentego a Paulo w Bydgoszczy przez ks. prał. Romana Kneblewskiego.

W niedzielę 7 czerwca J.E. Ksiądz Biskup Tadeusz Pieronek odprawił uroczystą Mszę św. pontyfikalną w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego, przed którą udzieli sakramentu bierzmowania. Wydarzenie będzie miało miejsce w Krakowie, w kościele O.O. Bonifratrów pw. Przenajświętszej Trójcy.

W dniach 12-14 czerwca odbyło się w Zakroczymiu II Spotkanie Pokolenia Summorum Pontificum.

W niedzielę 14 czerwca br., w kościele Św. Krzyża w Rzeszowie odprawiona została uroczysta Msza św. prymicyjna z asystą w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Celebransem był ks. Sławomir Jarząb.

W niedzielę 14 czerwca br. w kościele ojców Franciszkanów w Poznaniu na Wzgórzu Przemysła J. E Ksiądz Biskup Grzegorz Balcerek odprawił Mszę świętą pontyfikalną w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.

We wtorek 16 czerwca w kościele św. Barbary w Gdańsku uroczystą Mszę świętą o Aniołach odprawił ksiądz Wojciech Grygiel FSSP.

W piątek 19 czerwca w ramach „Nocy Kościołów” we Wrocławiu w kościele NMP na Piasku odbyło się spotkanie „Wokół liturgii Kościoła”. W ramach tego spotkania wrocławska wspólnota wiernych Tradycji katolickiej zaśpiewała II Nieszpory z uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego. O godz. 21:00 rozpoczęła się uroczysta Msza św. z asystą na część Najświętszego Serca Jezusowego, której przewodniczył ksiądz prałat Stanisław Pawlaczek.

W niedzielę 21 czerwca w kościele Św. Krzyża w Rzeszowie chór kleryków WSD w Rzeszowie pod kierunkiem Wicerektora ks. dra Andrzeja Widaka zaśpiewał Mszę św. "Orbis factor" wraz z propriami na III Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego.

W niedzielę 21 czerwca ks. dr Wojciech Grygiel FSSP odprawił Mszę świętą w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Funkcje ministrantów pełnili alumni krakowskiego seminarium.

W niedzielę 21 czerwca w Łodzi, w kościele pw. Św. Józefa przy ul. Ogrodowej, ks. dr Marek Kaczmarek, odprawił dziękczynną Mszę świętą z asystą w 20-lecie swojego kapłaństwa.

W Wigilię Narodzenia św. Jana Chrzciciela we wtorek 23 czerwca 2009 r. w kościele akademickim św. Macieja we Wrocławiu odprawione zostały Nieszpory, Matutinum i Laudesy według tradycyjnego rytu dominikańskiego. Celebracji przewodniczył ks. Piotr Paćkowski z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

W niedzielę, 28 czerwca w kościele p.w. św. Jana Chrzciciela w Płocku uroczystą Mszę św. prymicyjną w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego odprawił ks. Wojciech Kućko.

W niedzielę, 28 czerwca w kościele rektoralnym pw. św. Katarzyny w Zamościu udzielony sakrament Chrztu św. według rytuału dla formy nadzwyczajnej rytu rzymskiego. Następnie Mszę św. odprawił ks. Dominik Samulak.

Prima Missa Neosacerdotis w Płocku

W dniu dzisiejszym, w niedzielę, 28 czerwca 2009 r., w poreformackim kościele p.w. św. Jana Chrzciciela w Płocku o godzinie 13.30 uroczystą Mszę św. prymicyjną w nadzwyczajnej formie obrządku łacińskiego odprawił wyświęcony na kapłana w dn. 13 czerwca 2009r. przez JE bp. Piotra Liberę, Ordynariusza Diecezji Płockiej, ks. Wojciech Kućko.

W czasie Mszy św. funkcję manduktora sprawował ks. Piotr Grzywaczewski — prefekt ds. wychowawczych miejscowego Wyższego Seminarium Duchownego. Ceremoniarzem był Piotr Szczepkowski. Duży wkład w przygotowanie liturgii włożył również Michał Barcikowski oraz pozostali członkowie służby ołtarza.

W homilii wygłoszonej z ambony, skierowanej do neoprezbitera i wiernych, ks. Grzywaczewski wskazał na rangę wiecznego powołania kapłańskiego — sacerdos in aeternum — i wiele zaszczytów jak i wyzwań i trudnych momentów związanych z tym stanem, zwłaszcza w zliberalizowanym współczesnym świecie, w którym ludzie wprost odrzucają naukę Chrystusa oraz na gotowość na wszelkie poświęcenie dla wiary katolickiej z utratą ziemskiego życia włącznie, jak to czynił bł. abp Nowowiejski.

W czasie Mszy św. na ołtarzu znajdowały się relikwie m.in. św. O. Pio, św. Jana Vianneya, św. Stanisława Kostki, ks. M. Sopoćki oraz św. Faustyny.

Wierni mogli wysłuchać i jednocześnie włączyć się w śpiew chorału gregoriańskiego. Mszę XI „Orbis Factor” wykonał chór z parafii św. Jadwigi Królowej pod dyrekcją Kennetha Robinsona, z towarzyszeniem organów. Przy instrumencie zasiadł dr Adam Matyszewski. Po Mszy świętej ksiądz neoprezbiter udzielił wszystkim zgromadzonym zbiorowego i indywidualnego błogosławieństwa prymicyjnego przy balaskach.

Po wyjściu z kościoła wierni mieli sposobność złożyć życzenia neoprezbiterowi, który otrzymał w prezencie nowo wydany Mszał Rzymski zgodnie z editio typica bł. Jana XXIII z 1962r. oraz tablice ołtarzowe wykonane przez jednego z wiernych Tradycji z Płocka, tak by mógł zawsze i wszędzie sprawować Najświętszą Ofiarę w tej formie.

Życzymy nowo wyświęconemu kapłanowi wierności Bogu i wytrwania w wierze oraz nieskończenie wielu Mszy św. w świętym języku Kościoła.

Bp A. Schneider z Kazachstanu wyświęcił nowych kapłanów Bractwa Św. Piotra

Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, w dniu dzisiejszym bp Athanasius Schneider z Karagandy udzielił w Wigratzbad Sakramentu święceń kapłańskich diakonom Bractwa Kapłańskiego Św. Piotra. Biskup konsekrator zyskał sławę na całym świecie po napisaniu odważnej książki Dominus est, w której broni należnej czci dla Ciała Pańskiego oraz formy przyjmowania Komunii świętej na język i na kolanach. Przejawem realizacji treści książki w praktyce są częste celebracje przez jej autora Mszy św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.

Msza św. ks. A. Komorowskiego FSSP w Rotterdamie

W niedzielę 21 czerwca br. nasz rodak, ks. Andrzej Komorowski FSSP, posługujący na co dzień w Holandii odprawił Mszę św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w kościele śś. Michała i Klemensa w Rotterdamie. Poniżej kilka fotografii:

foto: Observatrix

Wokół liturgii - Noc Kościołów we Wrocławiu

W piątek 19 czerwca w ramach „Nocy Kościołów” we Wrocławiu w kościele NMP na Piasku odbyło się spotkanie „Wokół liturgii Kościoła”. W ramach tego spotkania wrocławska wspólnota wiernych Tradycji katolickiej zaśpiewała II Nieszpory z uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego, następnie ks. Zbigniew Chromy z diecezji świdnickiej wygłosił wykład pt. „Wizja liturgii Benedykta XVI”. Punktualnie o godz. 21:00 rozpoczęła się uroczysta Msza św. na część Najświętszego Serca Jezusowego, której przewodniczył ksiądz prałat Stanisław Pawlaczek. Piaskowe wieczorne spotkanie poświęcone liturgii przyciągnęło niespodziewanie wielu wiernych, którzy przybyli mimo równoległych spotkań organizowanych w innych kościołach. Piaskowe spotkanie było jedynym stricte liturgicznym wydarzeniem podczas tegorocznej „Nocy Kościołów”. Wielkie dzięki wszystkim a zwłaszcza organiście i kantorom za prace włożoną w przygotowania całego spotkania i oprawę liturgiczną.

Uroczysta, rocznicowa Msza święta w Łodzi

21 czerwca 2009 roku, w III Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego w łódzkim kościele pw. Św. Józefa przy ul. Ogrodowej, w którym w każdą niedzielę o 15:00 odprawiana jest Msza Święta według nadzwyczajnej formy rytu trydenckiego, ks. dr Marek Kaczmarek, celebrujący ten ryt dla wiernych z Łodzi i okolic, odprawił dziękczynną Mszę świętą w 20-lecie swojego kapłaństwa.

Aspersja

Msza św. miała uroczysty charakter, zaś funkcje diakona i subdiakona pełnili ks. Jarosław Powąska z kaliskiej bazyliki św. Józefa oraz ks. Grzegorz Śniadoch z Instytutu Dobrego Pasterza, obecnie posługujący we Wrocławiu. Na uroczystości byli obecni także inni księża, klerycy, siostry zakonne oraz wierni, którzy w liczbie około 200 osób zapełnili świątynię.

Ewangelia

Kazanie wygłosił ks. Stanisław Haładaj. Przywołał on kapłańską drogę czcigodnego Jubilata, wskazując na pierwsze doświadczenia w ramach wikariatu, delegację na zakończone doktoratem studia z zakresu duchowości na KUL, potem do Rzymu, na pracę w duszpasterstwie akademickim. Podkreślił stworzenie unikatowej inicjatywy, jaką jest Studium Duchowości Chrześcijańskiej, zainicjowanie na terenie Archidiecezji Łódzkiej „Wieczernika modlitwy za kapłanów”, a wreszcie podjęcie się odprawiania Mszy świętej w klasycznym rycie rzymskim dla wiernych łódzkich, co dzisiejszy celebrans odebrał jako swoje szczególne powołanie i realizuje z wielką miłością.

Offertorium

Nawiązując do znamiennego zbiegu początku Roku Kapłańskiego ogłoszonego przez J. Św. Papieża Benedykta XVI, wydanego przezeń Listu do Kapłanów i obchodzonej dziś rocznicowej uroczystości ksiądz Haładaj wskazał na pewne podobieństwo między posługą Świętego Proboszcza z Ars i posługą dzisiejszego Jubilata. Przypomniał także, że drogą uświęcania Jana Marii Vianney’a było odprawianie Mszy świętej według tego samego rytu, w jakim odprawia ją dzisiaj ks. dr Marek Kaczmarek i że jest ona szczególnie w tej mierze owocna. Obficie cytując- za Listem do Kapłanów papieża Benedykta XVI - Świętego Proboszcza z Ars, podkreślał rolę kapłaństwa i jego kluczowe znaczenie w udzielaniu wiernym wszelkich łask wysłużonych przez Odkupiciela.

Uroczysty charakter Mszy świętej dodatkowo ozdabiały śpiewy w wykonaniu chóru, zaś na koniec wszyscy odśpiewali dziękczynne Ciebie Boga, wychwalamy.

Wspólna fotografia

Księdzu Jubilatowi życzymy kolejnych lat kapłaństwa Chrystusowego spędzonych w bliskości Pana i w owocnej Jemu służbie.

relacja: dr Tomasz Piotrowicz
foto: Łukasz Matczak
sanctus.pl

Wiadomości z Wielkiej Brytanii

W związku ze zmianami w brytyjskim stowarzyszeniu Latin Mass Society (LMS), przedstawiamy ciekawy wstęp do majowego numeru kwartalnika Mass of Ages, autorstwa nowego prezesa LMS dra Josepha Shawa.


Nadeszła wiosna a wraz z nią stowarzyszenie LMS otrzymało nowego prezesa, a co ważniejsze, Kościół Anglii i Walii ma, lub wkrótce będzie miał, nowego arcybiskupa w Westminster.

Zostałem powołany na stanowisko prezesa decyzją komitetu LMS w dn. 21 marca 2009r. i przejmuję stowarzyszenie, które pod wieloma względami jest w dobrej kondycji. Nadal otrzymujemy spadki, które uzupełniają nasze skromne dochody z prenumeraty, a konferencje dla księży organizowane przez nas w ostatnich latach okazały się ogromnym sukcesem: takim, że po raz pierwszy w tym roku mamy dwie: jedna odbyła się już w Usham College w hrabstwie Durham w kwietniu, druga zaś odbędzie się w All Saints Pastoral Centre, w London Colney, w Hertfordshire w sierpniu. Konferencje są doskonałym przykładem chwytania wiatru w żagle przez nasze stowarzyszenie. Czasy się zmieniają w tak szalonym tempie, że ogromny nakład energii, wytrwałość i elastyczność umysłu będą bardzo cenne, jeżeli mamy w pełni wykorzystać obecną sytuację.

Jednym z wyzwań stojących przed nami od pewnego czasu to reforma instytucji: biura, finansów oraz statutu, wszystko wymaga zmian. Nie dlatego, że nasze cele uległy zmianie, lecz dlatego że ich osiągnięcie dzisiaj będzie wymagało rzeczy, które nie były potrzebne „wczoraj”. Nasz personel biurowy będzie musiał dysponować umiejętnościami, o których się nawet nie śniło poprzedniemu pokoleniu. Nasze finanse pasują bardziej do małej organizacji charytatywnej żyjącej z dnia na dzień niż naszej obecnej sytuacji, i tak możemy wymieniać bez końca. Stowarzyszenie wymaga wewnętrznej reformy, aby móc sprostać naszym celom na XXI w.

Kolejnym wyzwaniem, wyłaniającym się w nowej wolności tradycji liturgicznych Kościoła jest praca u podstaw, którą realizowaliśmy zawsze w ramach upowszechniania Mszy, obejmująca szkolenia ministrantów, tworzenie scholi itp. — musimy wykonywać ją lepiej. Musimy działać skuteczniej i zintensyfikować nasze wysiłki. Im więcej ludzi zainteresuje się naszą działalnością i naszą umiłowaną Mszą św. tym więcej dusz do niej przyciągniemy przez to, co zobaczą i czego doświadczą. To jest nasze zadanie w sercu Kościoła.

Przyjdzie nam także, jako katolikom i tradycjonalistom, stawić czoła innym trendom współczesności, mianowicie sekularyzacji społeczeństw, ideologii naszych czasów wyniszczającej wszelkie chrześcijańskie i moralne zasady państwa i dyskursowi publicznemu. Nie chcemy społeczeństwa, w którym wolno nam mówić o Bogu, moralności i duchowości tylko za zamkniętymi drzwiami – to iście pesymistyczne widoki na przyszłość, lecz tak zaczyna wyglądać rzeczywistość wokół nas.

Warto zwrócić uwagę na temat artykułu autorstwa abpa Vincenta Nicholsa opublikowanego kilka dni przed jego powołaniem na tron arcybiskupi Diecezji Westminster. Arcybiskup zauważa w sposób uderzający i niestety prawdziwy, że „zaprzedaliśmy naszą duszę pozytywistycznemu pojmowaniu rozumowemu.” Pisząc artykuł miał on na myśli ograniczanie wiedzy i rozumowania do pozytywistycznego postrzegania rzeczy, ich oceny i fizycznego sprawdzania poprzez hipotezy, eksperymenty i obserwacje.” Czytamy w artykule m. in. że „Społeczeństwo, które ogranicza samo siebie i swoją edukację do pozytywistycznego pojmowania rozumowego za chwilę będzie niezdolne do określenia wspólnych zasad i wartości moralnych. Takiemu społeczeństwu będzie brakowało spoiwa.”

Artykuł hierarchy może posłużyć za pewnego rodzaju motto jego rządów w Westminster. Pomijane i przemilczane dotąd sprawy muszą ujrzeć światło dzienne. O wiele silniej niż dotychczas arcybiskup będzie bronił katolickiej wizji społeczeństwa, która, jak podkreśla, musi być obecna w umysłach katolików zanim zrobią coś dobrego dla społeczeństwa, w którym się obracają.

Życzymy Jego Ekscelencji powodzenia. Będziemy podejmować więcej starań, bo kwestie liturgiczne są ściśle związane z problemem tak trafnie przezeń wyłożonym. Dzieje się tak dlatego, że Msza którą upowszechniamy jest uznawana nawet przez krytyków za wyraz przybliżenia wiernym mysterium tremendum — przepotężnej tajemnicy wiary . W latach 70-tych ubiegłego wieku usiłowano zredukować „potęgę” Mszy św. [aby przybliżyć ją wiernym – przyp. red] poprzez umiejscowienie jej tajemnic w bardziej ziemskiej rzeczywistości [„nie z tamtego świata”], a tymczasem okazało się, że to właśnie Msza z 1962r. przybliża wiernym tajemnice „tamtego świata” w sposób namacalny. Podążając za słowami Francisa Thompsona, możemy rzec: „O świecie niewidzialny, ukazałeś się nam”.

Innymi słowy, tradycyjna Msza skupia naszą uwagę na duchowym wymiarze duchowej rzeczywistości, rzeczywistości, której przeciwnicy arcybiskupa chcą zaprzeczyć. Jeżeli, zatem, pragniemy przybliżyć ową duchowość sobie samym, naszym współwyznawcom oraz ogółowi społeczeństwa, to Msza Wszechczasów jest tu wyjątkowo skutecznym środkiem. A jeżeli duchowość nie jest wystarczająco zaakcentowana w liturgii, to dokąd pójdą katolicy w jej poszukiwaniu?

Zatem ślubujemy arcybiskupowi naszą wierność, oferując wsparcie oraz modlitwy.

Msza św. prymicyjna w Płocku

W niedzielę, 28 czerwca 2009 r., w kościele p.w. św. Jana Chrzciciela w Płocku o godzinie 13.30 uroczystą Mszę św. prymicyjną w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego odprawi ks. Wojciech Kućko - absolwent płockiego Seminarium Duchownego, wyświęcony na kapłana 13 czerwca br. przez bp. Piotra Liberę, Ordynariusza Diecezji Płockiej.
Przy ołtarzu księdzu neoprezbiterowi towarzyszył będzie w funkcji manduktora ks. Piotr Grzywaczewski - prefekt ds. wychowawczych miejscowego Wyższego Seminarium Duchownego.
Oprawę muzyczną liturgii zapewni chór z parafii św. Jadwigi Królowej pod dyrekcją Kennetha Robinsona, który wraz z organistą dr. Adamem Matyszewskim, wykona Mszę XI "Orbis Factor". Po Mszy świętej ksiądz neoprezbiter udzieli wszystkim zgromadzonym błogosławieństwa prymicyjnego.

Tradycyjna Msza konwentualna w rycie dominikańskim

Poniżej zamieszczamy fragment opracowania „O Liturgji Dominikańskiej”, napisanego przez o. Józefa Marię Bocheńskiego OP, opisujący uroczystą Mszę św. konwentualną w tradycyjnym rycie dominikańskim. Opracowanie zostało wydane w roku 1931 we Lwowie. Zachowano pisownię oryginału. Tekst pochodzi ze strony http://www.dominikanie.com/olitop.htm

"W chwili gdy kończy się Tercja (względnie w mniejsze święta i ferje Pryma), dwóch kanto­rów wychodzi z odkrytą głową na środek chóru, zakonnicy przeciwnie zakrywają głowy kapturem i rozlega się Introit, zwany w rycie dominikań­skim Officium. Gdy kantorzy zaczynają Gloria Patri...", celebrans wychodzi z asystą do oł­tarza z kapturem na głowie. Tu odkrywszy głowę Ministri i celebrans schylają się na spo­wiedź powszechną, a po bokach akolici tworzą ze swoich zapalonych kandelabrów ramy.

Bezzwłocznie po Confiteor (t. zw. "Ministrantury" właściwie niema, bo zamiast ps. 42 odmawiamy tylko wiersz Confitemini Domino quoniam bonus), akolici odnoszą świece i cała asysta ustawia się w jednej linji za celebransem, poczem długim sznurem zachodzi razem z nim na stronę epistoły, aby, stojąc rzędem po jego prawej ręce, odmówić z nim Introit i Kyrie. Przy tem zachodzeniu ce­lebrans, który robi tylko parę kroków jest ośrod­kiem półkola, opisanego przez linję, złożoną z djakona, subdjakona i obu akolitów. Ta ceremonja nadaje charakterystyczne piękno Mszy św. dominikańskiej, która dzięki niej jest znacznie bardziej majestatyczna niż rzymska a pod pewnemi względami przewyższa nawet pontyfikalną. Nazywamy ją sznurem. "Sznur" podkreśla łącz­ność celebransa z asystą, która ustawia się koło niego by móc razem lub naprzemian z nim od­mówić Ordinarium Missae (Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus i Agnus).

Po Kyrie celebrans i asysta wracają na dawne miejsce w środku ołtarza, aby po zaintonowaniu Gloria in excelsis pójść tym samym łukiem znowu na stronę epistoły i odmówić wspólnie ten hymn, śpiewany tymczasem naprzemian przez chór. Jak w innych częściach Officium, tak i tu liturgja dominikańska pociąga nietylko głos, ale i całe ciało do służby Bożej: na słowa Gratias agimus tibi..., Jesu Christe... i Suscipe deprecationem nostram obie strony chóru pochylają się w głębo­kim ukłonie.

W czasie śpiewu Gloria, gdy odmawianie przy ołtarzu skończone, subdjakon odłącza się od asysty i poprzedzany przez akolitę zdąża do zakrystji, aby przynieść kielich, który stoi przy­gotowany nie na kredencji, ale poza obrębem presbiterjum. Akolita nakrywa mu ramiona welo­nem, sam bierze ampułki i wracają do ołtarza. Tutaj, po postawieniu kielicha i ampułek, skła­dają ceremonjalnie welon i przygotowują się do śpiewania epistoły z pulpitu w środku chóru.

Tymczasem ostatnie echa in gloria Dei Patris. Amen przebrzmiały w chórze i bracia stoją z od­krytą głową twarzą do ołtarza, czekając na Dominus vobiscum celebransa. Gdy odpowiedź całej wspólnoty zwróciła mu jego życzenie, na wezwa­nie Oremus cały chór odwraca się ad invicem i zgina się w pas, aby w tej kornej postawie wysłuchać modlitwy zanoszonej do Boga w imie­niu wszystkich. Nic tak, jak ten głęboki skłon na orację, nie podkreśla ścisłej łączności celebransa z całą wspólnotą i społecznego charakteru Mszy św. Skłon trwa przez cały czas pierwszej kolekty; powtarzamy go przy ostatniej konkluzji, a pozatem na święte imiona Jezus, Marja i Dominika wykonujemy średni ukłon (rękoma dotykając kolan).

Po oracjach subdjakon, któremu towarzyszy akolita, zaczyna śpiew lekcji, a djakon z drugim akolitą odprowadzają celebransa do sedes gdzie będzie on odprawiał dalszy ciąg Mszy św. aż do śpiewanej Ewangelii, tak samo jak biskup w rycie rzymskim. Nakrywszy mu kolana welo­nem, wraca djakon z akolitą do ołtarza. Tu myje sobie ręce, rozkłada korporał i podawszy mszał akolicie, wraca do celebransa, siada koło niego i przewraca karty we mszale trzymanym przed celebransem przez akolitę. Celebrans czyta z nie­go lekcję, graduał (czyli jak się w rycie domini­kańskim mówi Responsorium), Alleluia, wreszcie, już stojąco, ewangelję.

Gdy ukończył czytanie, subdjakon, który w mię­dzyczasie wrócił od pulpitu, wstaje i z dwoma akolitami idzie do ołtarza. Tu, tak jak poprzednio djakon, myje sobie ręce i rozbiera kielich; akolita nakrywa mu ramiona welonem, bierze ampułki i idą do celebransa, który siedząc, z pomocą djakona przygotowuje kielich, przyniesiony przez subdjakona. Ten obrzęd jest, o ile nam wiadomo, wyłączną własnością rytu dominikańskiego; w rycie rzymskim, przygotowanie kielicha odbywa się bezpośrednio przed ofiarowaniem i zawsze przy ołtarzu, nawet we Mszy pontyfikalnej. U nas przygotowuje się kielich przedtem, ale w rozma­itych chwilach: we Mszy cichej na samym po­czątku, przed Confiteor we Mszy śpiewanej bez wyższej asysty między Alleluia a Ewangelją ce­lebransa, przy ołtarzu; wreszcie we Mszy uro­czystej (Missa major w przeciwieństwie do Missa cantata), jakeśmy powiedzieli, po Ewangelji ce­lebransa, na sedes.

Chór tymczasem wykonuje Responsorium, następnie Alleluia. Ta ostatnia część Mszy świętej - prawdziwy krzyk radości cieszącej się Bogiem - nabiera u nas szczególnego charakteru przez sposób wykonania. Podczas lekcji wszyscy siedzieli i również siedząco wykonywali poważne tony graduału, ale kiedy kantorzy podają pierwsze Alleluia, cały chór zrywa się odrazu, powtarza je, przeciągając ostatnią zgłoskę w bardzo melodyjnych zazwyczaj i pięknych tonach t. zw. Jubilus, poczem zaraz opada znowu i siedząco wysłuchuje zawiłej melodji wiersza, a na ponowne Alleluia drugi raz się wyprostowuje. Ten ruch chóru, podnoszącego się na dźwięk Alleluia i siadającego, gdy tylko ustanie, wspaniale podkreśla radość, która z jego tonów przebija.

Do Alleluia dołączamy we wielkie święta sekwencję, śpiewaną stojąco, naprzemian z kantorami. Zakon kaznodziejski zachował parę sekwencyj, które zaginęły częściowo w rycie rzymskim; są to przeważnie arcydzieła muzyki gregorjańskiej, n. p. niezrównana sekwencja trzeciej Mszy Bożego Narodzenia Laetabundus.

W czasie wykonywania tych śpiewów przygo­towanie kielicha skończone. Zjawia się turyferarz, którego podczas Introitu u nas nie było, otrzymuje od ciągle jeszcze siedzącego celebransa błogosła­wieństwo i wychodzi z akolitami po krzyż - bo we większe uroczystości śpiewa się u nas ewan­gelię przed procesjonalnie przyniesionym krzyżem. Asysta ustawia się do śpiewu również we formie krzyża naokoło pulpitu. Chór stoi z odkrytą głową twarzą ku ołtarzowi.

Dalszy ciąg Mszy świętej dominikańskiej jest bardziej zbliżony do rzymskiej. Na Credo i Offertorium cała asysta) zwiększona o turyferarza, znowu "idzie na sznur", tym razem na stronę ewangelji. Lavabo podają celebransowi nie ako­lici, ale djakon i subdjakon. W czasie prefacji na słowa Gratias agamus Domini Deo nostro asysta ustawia się ad invicem, a chór wykonuje głęboki ukłon - poczem turyferarz okadza wszy­stkich obecnych. Zaraz po prefacji śpiewamy cały Sanctus z Benedictus nie dzieląc go na dwie części, a to dlatego, że od podniesienia do Pater noster wszyscy w chórze leżą w prostracji, oparł­szy zakryte głowy na ławkach lub na ziemi.

Bezpośrednio po Komunji celebransa przystę­pują do Stołu Pańskiego wszyscy zakonnicy, któ­rzy nie mają święceń kapłańskich. Hostje, prze­znaczone do tej Komunji konsekruje się w czasie Mszy konwentualnej, bo w chórze nie przechowuje się Najświętszego Sakramentu. Dzięki temu łączność Komunji św. ze Mszą jest jeszcze silniej uwypuklona. Ryt mamy przytem także własny. Przystępujący do Komunji św. wykonują prostratio perfecta, zwaną u nas wenją (od veniam petere) t. j. kładą się twarzą na ziemię na posadz­kę i w tej pozycji odmawiają chórem Confiteor poczem z głębokiemi ukłonami przystępują do stopni ołtarza. Zaraz po powrocie do stal kanto­rzy intonują antyfonę Communio, a celebrans recytuje ją w towarzystwie całej asysty, ustawio­nej "sznurem" po stronie epistoły. W czasie ostat­nich oracyj subdjakon odnosi kielich do zakrystji.

Poza tem mamy jeszcze szereg ceremonij nieznanych w rycie rzymskim, a które przyczyniają się do uświetnienia najważniejszej chwili dnia do­minikańskiego, Mszy konwentualnej - aby jednak nie przekroczyć ram, jakeśmy sobie zakreślili, musimy je tu pominąć. Wspomnimy o jednym tylko szczególe: celebrans trzyma po podniesieniu ręce szeroko rozłożone, naśladując krzyż swojem ciałem. Całość, jeśli jest należycie wykonana, wywiera na każdym, kto ją widział niezatarte wrażenie."

Przypominamy, że we wtorek 23 czerwca o godzinie 22.00 będzie można uczestniczyć w tradycyjnej liturgii dominikańskiej w kościele akademickim św. Macieja we Wrocławiu.

Zamość: 28 czerwca Chrzest i Msza św. w formie nadzwyczajnej

W niedzielę, 28 czerwca w kościele rektoralnym pw. św. Katarzyny w Zamościu o godzinie 13.00 zostanie udzielony sakrament Chrztu św. według rytuału dla formy nadzwyczajnej rytu rzymskiego. Msza święta rozpocznie się w tę niedzielę o godz. 13.30. Po raz pierwszy odprawi ją ks. Dominik Samulak.

Łódź: Uroczysta Msza św. na jubileusz święceń kapłańskich

Z okazji 20. rocznicy święceń kapłańskich, ks. dr Marek Kaczmarek zaprasza wiernych do wzięcia udziału w uroczystej Mszy Świętej w formie nadzwyczajnej, która będzie odprawiona z asystą diakona i subdiakona, w niedzielę 21 czerwca br. o godzinie 15.00, w kościele pw. Św. Józefa w Łodzi.

Na ołtarzu będą znajdowały się relikwie św. Andrzeja Boboli, św. Teresy, św. o. Pio, św. Antoniego z Padwy. Śpiew liturgiczny zapewnią dwa chóry, wykonując chorał gregoriański.

Życząc Kiędzu Doktorowi Bożego błogosławieństwa w dalszej posłudze kapłańskiej, serdecznie zapraszamy wszystkich do wzięcia udziału we Mszy Św., na większą chwałę Bożą.

Solemn Pontifical Mass in Poznań. Homily by Bishop Balcerek

Homily preached by HE Grzegorz Balcerek, Poznań-based Auxiliary Bishop and Vicar General, during Pontifical Mass in the Extraordinary Form of the Roman Rite, in the Franciscan church of St Anthony, Poznań (Posen), Poland, Sunday 14 June 2009.

Most Venerable Prelates and Canons, Reverend Priests, Dear Seminarians, and especially you, Beloved Brothers and Sisters in Christ, the lovers of the Liturgy in the Extraordinary Form of the Roman Rite. I am truly moved by the very fact of celebrating the Holy Sacrifice in this most dignified form. Every Mass is a gift and mystery, experience of the Divine. Therefore both the celebration and participation fills us with the fear of God. This is how both the laity and clergy live and breathe this Mass on their path to sanctity. I can recall hosts of saintly priests who were celebrating the Eucharistic Offering with utmost reverence, such as St John Marie Vianney, the Cure of Ars, or our more contemporary Padre Pio. These are priests who were breathing the Eucharist , who were building their congregations through the way they celebrated the Liturgy, and thus — spiritually — the whole Church. Today I am honoured to stand at this High Altar and offer the Most Holy Sacrifice according to the same form, using the same prayers and gestures, perform the Eucharistic Miracle. I can see how much the Usus Antiquior fosters priestly holiness.
We are here today, on Sunday, the Lord’s Day, when the Church wants to celebrate the Sacrifice of the Mass more solemnly. We are gathered here by a special occasion. For 15 years, the Poznań traditional faithful attached to pre-conciliar Mass have been praying in unity with the Archbishop of Poznań.
I wish to express my double thanks. The former be to the Most Reverend Prelate Jan Stanisławski, a pastor of the traditional faithful, and all priests that have ever served you, for their sacrificial service. The latter goes to you, my Beloved Faithful, for your fidelity to the Mother Church, for the very fact of rejecting the temptation of breaking up the unity with the Bishop of Rome, the Holy Father. I do realise that the expectations of some of you were much greater than what the Poznań Church — or even the Universal Church — could offer you. Your patience and fidelity, and most of all, your fervent prayers have been rewarded. Two years back, His Holiness, Benedict XVI wrote a document which fundamentally changes the attitudes within the whole Roman Church to such groups as yours. And I do insist that you persist in your fidelity and patience, that you demonstrate your understanding toward our Bishops called to responsibility for the whole Lord’s flock who serve the Church to the best of their intentions, efforts and powers, always seeking Her good.
It is the Polish Bishops’ wisdom, especially the God’s servant’s, late Stefan Cardinal Wyszyński, that spared us the rupture and scandal of the 1970s that swept across countries and parishes of Western Europe and America. So please do understand today’s caution of our Bishops as to the older form of the Liturgy. There is nothing so destructive for the Church as violent reform. The Church needs not reformers but saints. When speaking of Padre Pio, please remember that it is not his stigmata or miracles that declared him a saint, but heroic obedience and humility to his superiors and ordinaries, who did not always understand this great saint and may have even hurt him by some single decisions. The Church grows through humiliation of its children. She needs not any fight, save for that against our own sins and vices. She may be enriched through relentless prayer and personal sanctification.
I remember the “ancient” Mass of my childhood as I was an altar server. I entered the seminary following post-conciliar changes. Until now that, as a priest, I have celebrated the Holy Liturgy according to Pope Paul VI Missal. I had not experienced what older priests know. Perhaps this is why it is so much easier for me to stand amongst you and live the beauty of the liturgy with you. What is characteristic is that Mass offered according to St Pius V Missal attracts more middle-aged and young people, rather than the older generation. Therefore, again, please be understanding, patient and respectful toward those that do not share your longing and sensitivity.
Bernini’s Colonnade in Rome surrounding the Basilica and St Peter’s Square may symbolise the Catholic Church. It looks like stretching, inviting arms. These arms are open to all who wish to proclaim the Catholic faith in unity with the Bishop of Rome. The Church, like a good Mother, has a great heart. There is plenty of space in there: both for the older form adherents and new movements that were born through the breath of the Holy Ghost. The Church has a living tradition, that is, the Holy Ghost continuously operates in Her. Therefore, Tradition is not a rigid clinging to the past. Cherishing what the Church has lived for the centuries (and I fully share your charity), please never let the spirit contrary to the Holy Ghost, the spirit of exclusion of others, the spirit of superiority, in short, the sin of pride, infest you. Such attitude would be contradiction of Catholicity and rejection of those stretched arms of the Church, an attempt to form closed shops, to close Her heart that wants to welcome all.
Yet, it must be stated clearly to all that reject older forms being the Church’s Tradition that they are wrong and impoverish the Church. It is wrong to divide the Church into pre- and post-conciliar, I mean, to reject the old and glorify only the new. Sadly, we are witnessing such attitudes emerging from lack of obedience to liturgical norms. The Eucharist cannot be treated as if it were private property of a priest or some community. The Liturgy can never serve as a platform for personal experiment and be stripped of its dignity.
How familiar sound the words spoken by an outstanding Catholic thinker, Robert Spaemann, at Fontgombault Abbey in the presence of the then Cardinal, Joseph Ratzinger. What he was implying was that to know what the Eucharist is, you need to come to love the ancient rite. He said: “The future of the liturgy in the Latin Church is determined by observing this very commandment, upon which God made the earthly destiny conditional: Honour thy father and thy mother.” To do so, you need to learn to look at your parents, also the spiritual ones, saints that were forming the sacred liturgy.
Next Friday, on the Feast of the Sacred Heart of Jesus, as willed by His Holiness Benedict XVI, the Year of Priesthood will be inaugurated. St John Vianney will be its patron. Your community may well organise a pilgrimage to the grave of Saint Cure of Ars. Let me give my blessing to any such undertaking. And I beg, Sisters and Brothers, your fervent prayers through the intercession of St John Vianney, for our Pope, our Bishops, priests and new priestly vocations. Christ, the Eternal High Priest, His Mother, the Blessed Virgin Mary, will not remain your debtors. They will hear our prayers and give us many saintly priests. Amen.

II Spotkania Pokolenia Summorum Pontificum, Zakroczym 2009 — relacja uczestnika

Mimo nieco kapryśnej pogody II Spotkania Pokolenia Summorum Pontificum, które odbyły się w dn. 12-14 czerwca w Zakroczymiu, upłynęły w bardzo pogodnym nastroju. Po raz kolejny osoby z różnych stron Polski, którym leży na sercu promowanie tradycji katolickiej spotkały się, aby podzielić się swoimi doświadczeniami.

Nie brakło również kapłanów, którzy ochoczo przybyli do ośrodka OO. Kapucynów. Wśród nich znaleźli się ks. Stanisław Małkowski z Warszawy oraz stosunkowo od niedawna odprawiający Starą Mszę ks. prałat dr Roman Kneblewski z Bydgoszczy, ks. Piotr Baranowski z Gdańska i ks. Wiesław Skiba z okolic Bydgoszczy – sprawujący Najświętszą Ofiarę w kościele Klarysek nad Brdą – oraz młody ks. egzorcysta Maciej Chmielewski z Bydgoszczy.

Niestety z uwagi na zbieg terminów — IISPSP oraz ogromnie ważnego wydarzenia — Mszy Pontyfikalnej w Poznaniu odprawionej przez JE ks. bp. Balcerka — nie mieliśmy możliwości gościć u nas zeszłorocznego diakona a obecnie kapłana Instytutu Dobrego Pasterza ks. Grzegorza Śniadocha. Przyszłość przed nami.

Tym razem laur bydgoskiego środowiska wiernych tradycji w postaci pięknej świecy „Custos Traditionis” powędrował do ks. Piotra Baranowskiego w podzięce za zaangażowanie na rzecz tradycji w Polsce. Za swoją gorącą posługę duchowny otrzymał także (nieco wcześniej) pięknie wyszyty przez Adama Bławata złoty ornat, który wszyscy mogli podziwiać.

Tytuł pierwszego wykładu dla uczestników wygłoszonego przez ks. dr Kneblewskiego brzmiał „Teologia architektur dawnych świątyń”. Po dyskusji miał miejsce drugi wykład pt. „Perspektywy pełnej łączności Bractwa św. Piusa X ze Stolicą Apostolską”, autorstwa Piotra Błaszkowskiego.
Wywiązała się długa i żywa dyskusja nacechowana troską o przyszłość i jedność Kościoła.

Na szczególną uwagę zasługuje wykład ks. Macieja Chmielewskiego, młodego, lecz jakże już doświadczonego egzorcysty. Ks. Maciej wyjaśnił wiele kwestii dotyczących zagrożeń duchowych, wątpliwości i pozornie niewinnych praktyk oraz udzielił porad i przestróg przed niebezpieczeństwami często lekceważonych szatańskich zasadzek. Zachęcał także do częstego przystępowania do sakramentu pokuty, by chronić się przed najgorszym grzechem — pychą. Czekamy na kolejny! Ks. Chmielewski bardzo był rad z faktu, iż grupom tradycyjnym nie musi wyłuszczać każdego szczegółu z uwagi na świadomość swojej wiary i był szczerze zaskoczony!

Na spotkaniu poruszono także kwestię zaniedbania osoby ks. Piotra Skargi i ew. jego beatyfikacji.

Ostatniego dnia refleksjami na temat zmian liturgicznych podzieliła się Maria Kominek OPs. Tercjarka zwróciła m.in. uwagę na kwestię postrzegania liturgii przez kapłanów, podłoże zmian i wyłączenie myślenia a także na zmiany zmierzające w kierunku stworzenia neoteologii, gdzie teocentryzm zostaje zastąpiony antropocentryzmem. Autorka wykładu przytoczyła szereg przykładów przejawiania się tego typu prądów np. w treściach śpiewanych pieśni czy budowie świątyń.

W spotkaniu uczestniczyły też osoby ze środowisk polonijnych, m.in. z Berlina i Kanady, które podzieliły się refleksjami na temat nędzy życia duchowego Zachodu i prób wyjścia z kryzysu podejmowanych przez środowiska tradycyjne i konserwatywne.

Smutkiem napawa fakt, że niestety pomimo uzyskania zgody od władz kościelnych nie zezwolono na odprawienie Mszy św. w kościele OO. Kapucynów, tak więc Msze były odprawiane w zarezerwowanej dla uczestników kaplicy ośrodka. Na szczęście nie zamknięto przed nikim drzwi świątyni na kłódkę i można było przynajmniej skorzystać z możliwości Adoracji Najświętszego Sakramentu, by wyprosić choćby łaskę powrotu Mszy Gregoriańskiej w to miejsce!

Na zakończenie warto dodać, że spotkanie umiliła wszystkim najmłodsza i wprost niewiarygodnie grzeczna uczestniczka Bogusia Bernacka — chrzczona w „starym rycie” oczywiście.

Jeszcze kilka fotografii z Mszy św. bpa G. Balcerka

Zamieszczamy jeszcze kilka fotografii z pontyfikalnej Mszy św. bpa G. Balcerka, tym razem wykonanych przez Annę Kaźmierczak.

Relacja fotograficzna z Mszy św. bpa G. Balcerka

Pod Mitrą można obejrzeć galerię fotografii z uroczystej Mszy św. pontyfikalnej odprawionej w niedzielę 14 czerwca w Poznaniu przez bpa Grzegorza Balcerka.

autorem wszystkich fotografii jest Piotr Łysakowski - Atelier Graficzne Ermellino.