Homilia wygłoszona przez JE kard. Dario Castrillona Hoyosa z okazji 20-tej rocznicy założenia Bractwa Kapłańskiego św. Piotra (FSSP).
Rzym, kościół Trinità dei Pellegrini, dn. 18.10.2008r.
„Wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.” (ze słów św. Ewangelii)
Przewielebny Ojcze Generale,
Wielebni Bracia w kapłaństwie,
Drodzy Seminarzyści,
Drodzy Wierni!
Bóg, Nasz Pan, zawsze pragnie zbawienia każdego człowieka i otwarcia dla innych bogactwa swoich skarbów. To On sam wybiera robotników na żniwo Swoje: „To nie wy mnie wybraliście, lecz Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby owoc wasz był trwały (werset Alleluja). Wybrani Pańscy zostali posłani jako robotnicy a nie władcy dziedzictwa Pańskiego; nie jako właściciele, lecz strzegący Bożych tajemnic.
Powołanie kapłańskie oznacza wielkie
zaufanie: powierzonym skarbem jest sam Chrystus Pan. Dlatego Chrystus nazywa swoich wybrańców swymi „przyjaciółmi”. „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. „Wybrani są robotnikami, sługami i przyjaciółmi Oblubieńca: „A u mnie w wielkiej uczciwości są, Boże, przyjaciele Twoi” (Introit).
My, którzy otrzymaliśmy łaskę kapłańskiego powołania jesteśmy jak św. Paweł — powołani do głoszenia „niezgłębionych bogactw Chrystusa.” Owe bogactwa Chrystus powierzył swemu Kościołowi i były one przez wieki powszechnie rozdawane bez ich wyczerpania, stosownie od czasu i okoliczności ustalonych przez Ducha św., aby pobudzać ludzi i budować mistyczne Ciało Chrystusa. W ten oto sposób Dary Ducha św. są rozdawane a różne powołania w kościele wzbudzane: a dlatego jest ich tak wiele, że wypływają z nieskończonego skarbca Kościoła. Jak świat długi i szeroki, Duch Chrystusowy będzie zawsze wzbudzał powołania, które będą Mu służyć z odnowioną żarliwością „Prawda stara jak świat, lecz wciąż nowa,” jak mówi św. Augustyn, ku chwale Bożej i dla dobra dusz.
Dwadzieścia lat temu Pan Bóg zebrał skromną grupę księży wokół siebie, aby ich posłać w świat — a owa społeczność kapłanów pragnęła przedstawić siebie i swój wyjątkowy charyzmat Ojcu Świętemu. Została uznana przez Wikariusza Chrystusowego jako prawdziwy dar Ducha Świętego dla Kościoła.
Nie na próżno więc owo zgrupowanie kapłanów oddało się pod opiekę św. Piotra, Księcia Apostołów, aby jasno wyrazić swe intencje, prowadzić apostolat wyłącznie w łączności ze św. Piotrem i pod jego patronatem „cum et sub Petro” oraz, jedynie z błogosławieństwem i pod kierownictwem Ojca Świętego, aby otwierać niezliczone bogactwa miłosiernej miłości Chrystusa.
W wyjątkowy sposób realizujecie moi drodzy przyjaciele swoją misję, tj. poprzez sprawowanie liturgii Kościoła w „nadzwyczajnej formie” rytu rzymskiego. Forma ta w sposób szczególny podkreśla świętość i piękno rytów Kościoła. Od chwili założenia Waszego zgromadzenia nie szczędziliście sobie trudów przybliżania tego skarbu ludziom. Nasz Ojciec Święty Benedykt XVI, na mocy Motu Proprio Summorum Pontificum, wydanego rok temu przybliżył i liturgię gregoriańską całemu Kościołowi otworzył ją dla wszystkich, w ten sposób stwarzając nowe możliwości dla Waszego apostolatu. Dlatego dziś pragnę Wam podziękować i zachęcić Was do radosnej realizacji nowych możliwości na miarę waszych kompetencji.
„Na wszystką ziemię wyszedł głos ich” (Graduał). Macie obecnie dwustu ośmiu księży z dwudziestu sześciu różnych krajów, pracujących w stu dwu diecezjach w siedemnastu krajach i na czterech kontynentach. „A owoc by wasz trwał.” (werset Alleluja): w dwóch seminariach stu trzydziestu dziewięciu seminarzystów przygotowuje się do kapłaństwa dla waszej wspólnoty. Wasi kapłani działają obecnie w ponad stu pięćdziesięciu apostolatach — z których jedenaście to parafie personalne. Tak jak niegdyś Nasz Pan posłał swoich apostołów tak i dziś posyła Was dzisiaj jak „baranki między wilki” (Ewangelia) lecz daje Wam jednocześnie do pomocy wielu przyjaciół i rodziny, spośród których niektóre zjednoczyły się w stowarzyszenia świeckich aby wspierać waszych kapłanów i seminarzystów modlitwą i ofiarą. Wasza społeczność duchowych dobroczyńców otrzymała nazwę „Konfraterni św. Piotra“. Niech Pan Nasz tysiąckroć odpłaci im za modlitwy i ofiary i powoła wielu do pójścia ich śladem, aby budować i wspierać wszystkich kapłanów.
Nie zapominajmy wreszcie o dniu dzisiejszym: dziś, 18 października przypada uroczystość św. Łukasza Ewangelisty. Na kartach Ewangelii św. Łukasz pozostawił nam żywy obraz Jezusa i jego Matki Maryi, zwłaszcza dzieciństwa Pana Jezusa.
Tak, nawet wyobrażenia Najświętszej Maryi Panny zostały mu przypisane, i nawet jeżeli nie jesteśmy w stanie dowieść w sposób absolutnie pewny czy to właśnie Ewangelista jest autorem poszczególnych wyobrażeń, możemy na tej podstawie ustalić najpiękniejsze sposoby przedstawiania Matki Bożej, arcydzieła inspirowane przez Ducha św., namalowane w niebiańskich kolorach Ewangelii, która dociera do bystrych obserwatorów: Najświętsza Maria Panna przyjęła to, co Pan Bóg Jej oznajmił przez Anioła Gabriela i wyraziła swoje „Fiat” wydając na świat Zbawiciela jako dar dla świata. Jedynie przez Niepokalaną docieramy do Chrystusa, który przyszedł do nas przez Nią (Grignon de Montfort).
Bractwo Kapłańskie św. Piotra winno się wyróżniać poprzez adorację NMP i naśladownictwo Jej cnót oraz dążyć do kapłańskiej doskonałości pod Jej skrzydłami i prowadzić wiernych do takiejż adoracji i naśladownictwa. Naśladowanie cnót pokory i posłuszeństwa Maryi jest najpewniejszą drogą do otrzymania Ducha wysyłanego zawsze na nowo przez Chrystusa do Swego Kościoła. Jest ona dla nas najpewniejszą drogą do nieba, tak abyśmy my, wolni od ziemskich przywiązań, mogli na wieki radować się zwycięstwem Krzyża Chrystusowego nad złem.
Amen.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
tłumaczenie: Anna Kaźmierczak
źródło: www.fssp.org
Rzym, kościół Trinità dei Pellegrini, dn. 18.10.2008r.
„Wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.” (ze słów św. Ewangelii)
Przewielebny Ojcze Generale,
Wielebni Bracia w kapłaństwie,
Drodzy Seminarzyści,
Drodzy Wierni!
Bóg, Nasz Pan, zawsze pragnie zbawienia każdego człowieka i otwarcia dla innych bogactwa swoich skarbów. To On sam wybiera robotników na żniwo Swoje: „To nie wy mnie wybraliście, lecz Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby owoc wasz był trwały (werset Alleluja). Wybrani Pańscy zostali posłani jako robotnicy a nie władcy dziedzictwa Pańskiego; nie jako właściciele, lecz strzegący Bożych tajemnic.
Powołanie kapłańskie oznacza wielkie
zaufanie: powierzonym skarbem jest sam Chrystus Pan. Dlatego Chrystus nazywa swoich wybrańców swymi „przyjaciółmi”. „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. „Wybrani są robotnikami, sługami i przyjaciółmi Oblubieńca: „A u mnie w wielkiej uczciwości są, Boże, przyjaciele Twoi” (Introit).My, którzy otrzymaliśmy łaskę kapłańskiego powołania jesteśmy jak św. Paweł — powołani do głoszenia „niezgłębionych bogactw Chrystusa.” Owe bogactwa Chrystus powierzył swemu Kościołowi i były one przez wieki powszechnie rozdawane bez ich wyczerpania, stosownie od czasu i okoliczności ustalonych przez Ducha św., aby pobudzać ludzi i budować mistyczne Ciało Chrystusa. W ten oto sposób Dary Ducha św. są rozdawane a różne powołania w kościele wzbudzane: a dlatego jest ich tak wiele, że wypływają z nieskończonego skarbca Kościoła. Jak świat długi i szeroki, Duch Chrystusowy będzie zawsze wzbudzał powołania, które będą Mu służyć z odnowioną żarliwością „Prawda stara jak świat, lecz wciąż nowa,” jak mówi św. Augustyn, ku chwale Bożej i dla dobra dusz.
Dwadzieścia lat temu Pan Bóg zebrał skromną grupę księży wokół siebie, aby ich posłać w świat — a owa społeczność kapłanów pragnęła przedstawić siebie i swój wyjątkowy charyzmat Ojcu Świętemu. Została uznana przez Wikariusza Chrystusowego jako prawdziwy dar Ducha Świętego dla Kościoła.
Nie na próżno więc owo zgrupowanie kapłanów oddało się pod opiekę św. Piotra, Księcia Apostołów, aby jasno wyrazić swe intencje, prowadzić apostolat wyłącznie w łączności ze św. Piotrem i pod jego patronatem „cum et sub Petro” oraz, jedynie z błogosławieństwem i pod kierownictwem Ojca Świętego, aby otwierać niezliczone bogactwa miłosiernej miłości Chrystusa.
W wyjątkowy sposób realizujecie moi drodzy przyjaciele swoją misję, tj. poprzez sprawowanie liturgii Kościoła w „nadzwyczajnej formie” rytu rzymskiego. Forma ta w sposób szczególny podkreśla świętość i piękno rytów Kościoła. Od chwili założenia Waszego zgromadzenia nie szczędziliście sobie trudów przybliżania tego skarbu ludziom. Nasz Ojciec Święty Benedykt XVI, na mocy Motu Proprio Summorum Pontificum, wydanego rok temu przybliżył i liturgię gregoriańską całemu Kościołowi otworzył ją dla wszystkich, w ten sposób stwarzając nowe możliwości dla Waszego apostolatu. Dlatego dziś pragnę Wam podziękować i zachęcić Was do radosnej realizacji nowych możliwości na miarę waszych kompetencji.
„Na wszystką ziemię wyszedł głos ich” (Graduał). Macie obecnie dwustu ośmiu księży z dwudziestu sześciu różnych krajów, pracujących w stu dwu diecezjach w siedemnastu krajach i na czterech kontynentach. „A owoc by wasz trwał.” (werset Alleluja): w dwóch seminariach stu trzydziestu dziewięciu seminarzystów przygotowuje się do kapłaństwa dla waszej wspólnoty. Wasi kapłani działają obecnie w ponad stu pięćdziesięciu apostolatach — z których jedenaście to parafie personalne. Tak jak niegdyś Nasz Pan posłał swoich apostołów tak i dziś posyła Was dzisiaj jak „baranki między wilki” (Ewangelia) lecz daje Wam jednocześnie do pomocy wielu przyjaciół i rodziny, spośród których niektóre zjednoczyły się w stowarzyszenia świeckich aby wspierać waszych kapłanów i seminarzystów modlitwą i ofiarą. Wasza społeczność duchowych dobroczyńców otrzymała nazwę „Konfraterni św. Piotra“. Niech Pan Nasz tysiąckroć odpłaci im za modlitwy i ofiary i powoła wielu do pójścia ich śladem, aby budować i wspierać wszystkich kapłanów.
Nie zapominajmy wreszcie o dniu dzisiejszym: dziś, 18 października przypada uroczystość św. Łukasza Ewangelisty. Na kartach Ewangelii św. Łukasz pozostawił nam żywy obraz Jezusa i jego Matki Maryi, zwłaszcza dzieciństwa Pana Jezusa.
Tak, nawet wyobrażenia Najświętszej Maryi Panny zostały mu przypisane, i nawet jeżeli nie jesteśmy w stanie dowieść w sposób absolutnie pewny czy to właśnie Ewangelista jest autorem poszczególnych wyobrażeń, możemy na tej podstawie ustalić najpiękniejsze sposoby przedstawiania Matki Bożej, arcydzieła inspirowane przez Ducha św., namalowane w niebiańskich kolorach Ewangelii, która dociera do bystrych obserwatorów: Najświętsza Maria Panna przyjęła to, co Pan Bóg Jej oznajmił przez Anioła Gabriela i wyraziła swoje „Fiat” wydając na świat Zbawiciela jako dar dla świata. Jedynie przez Niepokalaną docieramy do Chrystusa, który przyszedł do nas przez Nią (Grignon de Montfort).
Bractwo Kapłańskie św. Piotra winno się wyróżniać poprzez adorację NMP i naśladownictwo Jej cnót oraz dążyć do kapłańskiej doskonałości pod Jej skrzydłami i prowadzić wiernych do takiejż adoracji i naśladownictwa. Naśladowanie cnót pokory i posłuszeństwa Maryi jest najpewniejszą drogą do otrzymania Ducha wysyłanego zawsze na nowo przez Chrystusa do Swego Kościoła. Jest ona dla nas najpewniejszą drogą do nieba, tak abyśmy my, wolni od ziemskich przywiązań, mogli na wieki radować się zwycięstwem Krzyża Chrystusowego nad złem.
Amen.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
tłumaczenie: Anna Kaźmierczak
źródło: www.fssp.org
