W związku z zapowiadanym przejściem tradycyjnych anglikanów do Kościoła Katolickiego zamieszczamy artykuł autorstwa bp. Kevina Vanna, opublikowany pierwotnie na jego blogu Shepherd of Fort Worth. Bp Kevin Vann z diecezji Fort Worth jest członkiem Konferencji Episkopatu Stanów Zjednoczonych oraz tymczasowej komisji ds. Anglicanorum coetibus na Stany Zjednoczone.
W Nowy Rok w katedrze Westminster w Londynie, w ciszy bez rozgłosu, trzej byli biskupi anglikańscy Kościoła Anglii (COE) zostali przyjęci na łono Kościoła Katolickiego. Akt ten przewiduje powołanie do życia w Anglii „Ordynariatu” na kształt diecezji, zgodnie z zapisami Konstytucji Apostolskiej Jego Świątobliwości Benedykta XVI „Anglicanorum coetibus” (grupy anglikanów). Ordynariaty będą zrzeszać byłych anglikanów, którzy, przyjąwszy wiarę katolicką, pragną zachować elementy tradycji anglikańskiej.
W Stanach Zjednoczonych grupy anglikanów i pojedyncze osoby, które pragną zostać włączone do Kościoła w ramach Ordynariatu, przedstawiły swe zamiary arcybiskupowi Waszyngtonu kard. Donaldowi Wuerlowi, który jest watykańskim delegatem ds. wprowadzenia w życie Konstytucji Apostolskiej Anglicanorum coetibus w naszym kraju. Kardynał Wuerl przewodniczy także tymczasowej komisji Konferencji Episkopatu Stanów Zjednoczonych ds. Anglicanorum coetibus. Również bp. Robert McManus z Worcester w stanie Massachusetts i ja jesteśmy jej członkami.
Anglikanie z całego kraju zwrócili się na piśmie do kard. Wuerla [o stworzenie dla nich odpowiednich struktur], czego efektem było powołanie do życia „Stowarzyszeń Obrządku Anglikańskiego” (ang. Anglican Use Societies) na terenie całego kraju. Ostatecznie informacje otrzymane przez kard. Wuerla zostaną przekazane watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary, która poczyni końcowe ustalenia w sprawie ustanowienia Ordynariatu w Stanach Zjednoczonych i opracuje proces katechetyczny dla wszystkich byłych anglikanów.
Powitajmy więc radośnie anglikanów, którzy pragną znaleźć się na łonie Rzymskiego Kościoła Katolickiego. Ich obecność pośród nas będzie błogosławieństwem po wieloma względami. Jednocześnie proszę o czytelników o modlitwę za toczące się rozmowy ekumeniczne i relacje pomiędzy anglikanami i katolikami na wszystkich szczeblach, byśmy mogli odpowiedzieć na wołanie Pana Boga „aby wszyscy byli jedno” oraz byśmy mogli coraz bardziej zbliżać się do siebie w chrześcijańskiej miłości i służbie.
Tłumaczenie: Anna Kaźmierczak
W Nowy Rok w katedrze Westminster w Londynie, w ciszy bez rozgłosu, trzej byli biskupi anglikańscy Kościoła Anglii (COE) zostali przyjęci na łono Kościoła Katolickiego. Akt ten przewiduje powołanie do życia w Anglii „Ordynariatu” na kształt diecezji, zgodnie z zapisami Konstytucji Apostolskiej Jego Świątobliwości Benedykta XVI „Anglicanorum coetibus” (grupy anglikanów). Ordynariaty będą zrzeszać byłych anglikanów, którzy, przyjąwszy wiarę katolicką, pragną zachować elementy tradycji anglikańskiej.
W Stanach Zjednoczonych grupy anglikanów i pojedyncze osoby, które pragną zostać włączone do Kościoła w ramach Ordynariatu, przedstawiły swe zamiary arcybiskupowi Waszyngtonu kard. Donaldowi Wuerlowi, który jest watykańskim delegatem ds. wprowadzenia w życie Konstytucji Apostolskiej Anglicanorum coetibus w naszym kraju. Kardynał Wuerl przewodniczy także tymczasowej komisji Konferencji Episkopatu Stanów Zjednoczonych ds. Anglicanorum coetibus. Również bp. Robert McManus z Worcester w stanie Massachusetts i ja jesteśmy jej członkami.
Anglikanie z całego kraju zwrócili się na piśmie do kard. Wuerla [o stworzenie dla nich odpowiednich struktur], czego efektem było powołanie do życia „Stowarzyszeń Obrządku Anglikańskiego” (ang. Anglican Use Societies) na terenie całego kraju. Ostatecznie informacje otrzymane przez kard. Wuerla zostaną przekazane watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary, która poczyni końcowe ustalenia w sprawie ustanowienia Ordynariatu w Stanach Zjednoczonych i opracuje proces katechetyczny dla wszystkich byłych anglikanów.
Powitajmy więc radośnie anglikanów, którzy pragną znaleźć się na łonie Rzymskiego Kościoła Katolickiego. Ich obecność pośród nas będzie błogosławieństwem po wieloma względami. Jednocześnie proszę o czytelników o modlitwę za toczące się rozmowy ekumeniczne i relacje pomiędzy anglikanami i katolikami na wszystkich szczeblach, byśmy mogli odpowiedzieć na wołanie Pana Boga „aby wszyscy byli jedno” oraz byśmy mogli coraz bardziej zbliżać się do siebie w chrześcijańskiej miłości i służbie.
Tłumaczenie: Anna Kaźmierczak
