Na stronie internetowej Komisji Pontyfikalnej Ecclesia Dei opublikowane zostały odpowiedzi na niektóre zagadnienia, związane z obowiązywaniem motu proprio Summorum Pontificum. Tekst odnosi się w skrócie do następujących problemów:
1. Czy można obecnie kwestie związane z celebrowaniem tradycyjnej liturgii uregulować w poszczególnych miejscach na zasadach opisanych w dokumencie "Quattuor abhinc annos" z 1984 r.?
Odpowiedź brzmi - oczywiście, że nie. Od momentu opublikowania Summorum Pontificum zarówno ten dokument jak i motu proprio "Ecclesia Dei" przestały obowiązywać. Tym samym nie mają zastosowania ograniczenia ustanowione w tych aktach.
2. Jakie są istotne różnice między ostatnim motu proprio a dwoma poprzednimi dokumentami odnoszącymi się do tradycyjnej liturgii?
Odpowiedź: Główna różnica jest z pewnością ta, że odprawianie Mszy św. w tradycyjnym rycie nie wymaga specjalnego zezwolenia, zwanego "indultem". Ojciec Święty Benedykt XVI ustanowił raz na zawsze (una volta per tutte), że ryt rzymski ma dwie formy, którym nadał nazwy "forma zwyczajna" (celebracja zgodnie z Novus Ordo, według Mszału Pawła VI w 1970 r.) i "forma nadzwyczajna" (celebracja w obrządku gregoriańskim, zgodnie z Mszałem Jana XXIII z 1962). Ojciec Święty potwierdził, że Mszał ostatnio wydany w 1962 r. nigdy nie został uchylony.
Inną różnicą jest to, że Mszę sprawowaną bez udziału ludu każdy kapłan katolicki obrządku łacińskiego, zarówno świecki jak i zakonny, może odprawiać według jednego lub drugiego Mszału (art. 2 SP). Ponadto, w Mszy bez ludu jak i z ludem, proboszcz lub rektora kościoła powinien zezwolić na odprawianie tej Mszy każdemu kapłanowi posiadającemu celebret. Jeżeli jednak zgoda nie zostanie wydana, biskup, na mocy motu proprio, powinien zadośćuczynić pragnieniu takiego kapłana (patrz art. 7 SP).
1. Czy można obecnie kwestie związane z celebrowaniem tradycyjnej liturgii uregulować w poszczególnych miejscach na zasadach opisanych w dokumencie "Quattuor abhinc annos" z 1984 r.?
Odpowiedź brzmi - oczywiście, że nie. Od momentu opublikowania Summorum Pontificum zarówno ten dokument jak i motu proprio "Ecclesia Dei" przestały obowiązywać. Tym samym nie mają zastosowania ograniczenia ustanowione w tych aktach.
2. Jakie są istotne różnice między ostatnim motu proprio a dwoma poprzednimi dokumentami odnoszącymi się do tradycyjnej liturgii?
Odpowiedź: Główna różnica jest z pewnością ta, że odprawianie Mszy św. w tradycyjnym rycie nie wymaga specjalnego zezwolenia, zwanego "indultem". Ojciec Święty Benedykt XVI ustanowił raz na zawsze (una volta per tutte), że ryt rzymski ma dwie formy, którym nadał nazwy "forma zwyczajna" (celebracja zgodnie z Novus Ordo, według Mszału Pawła VI w 1970 r.) i "forma nadzwyczajna" (celebracja w obrządku gregoriańskim, zgodnie z Mszałem Jana XXIII z 1962). Ojciec Święty potwierdził, że Mszał ostatnio wydany w 1962 r. nigdy nie został uchylony.
Inną różnicą jest to, że Mszę sprawowaną bez udziału ludu każdy kapłan katolicki obrządku łacińskiego, zarówno świecki jak i zakonny, może odprawiać według jednego lub drugiego Mszału (art. 2 SP). Ponadto, w Mszy bez ludu jak i z ludem, proboszcz lub rektora kościoła powinien zezwolić na odprawianie tej Mszy każdemu kapłanowi posiadającemu celebret. Jeżeli jednak zgoda nie zostanie wydana, biskup, na mocy motu proprio, powinien zadośćuczynić pragnieniu takiego kapłana (patrz art. 7 SP).
