W dniu wczorajszym, 2 grudnia br. bp Vitus Huonder, ordynariusz Diecezji Chur w Szwajcarii, wydał rozporządzenie dotyczące posługiwania się w jego diecezji nadzwyczajną formą rytu rzymskiego. Poniżej zamieszczamy jego polskie tłumaczenie.
Bp Huonder (ur. 1942) został mianowany przez Benedykta XVI w lipcu 2007 r. Przed objęciem urzędu był on m.in. wikariuszem generalnym bpa Wolfganga Haasa.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że biskupi szwajcarscy w dniu 10 września 2007 r. ogłosili Wskazania dotyczące stosowania w diecezjach szwajcarskich motu proprio Summorum Pontificum Benedykta XVI. Rozporządzenie wydane przez bpa Huondera może być dla nas interesujące z tego względu, że niemalże identyczne Wskazania, jak biskupi szwajcarscy, wydali polscy biskupi w dniu 3 października 2007 r.
Bp Huonder (ur. 1942) został mianowany przez Benedykta XVI w lipcu 2007 r. Przed objęciem urzędu był on m.in. wikariuszem generalnym bpa Wolfganga Haasa.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że biskupi szwajcarscy w dniu 10 września 2007 r. ogłosili Wskazania dotyczące stosowania w diecezjach szwajcarskich motu proprio Summorum Pontificum Benedykta XVI. Rozporządzenie wydane przez bpa Huondera może być dla nas interesujące z tego względu, że niemalże identyczne Wskazania, jak biskupi szwajcarscy, wydali polscy biskupi w dniu 3 października 2007 r.
Ustalenia dla stosowania nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego w Diecezji Chur
Wprowadzenie
7 lipca 2007 r. papież Benedykt XVI wydał motu proprio Summorum Pontificum, które weszło w życie 14 września 2007 r., dotyczące stosowania nadzwyczajnego rytu w liturgii. Stosownie do tego Listu Apostolskiego Konferencja Episkopatu Szwajcarii wydała 10 września 2007 r. odpowiednie Wskazania, które weszły w życie 1 października 2007.
W oparciu o te dokumenty zarządzam, co następuje:Ustalenia
1. Aby koordynować używanie nadzwyczajnego rytu w Diecezji Chur, zostaje ustanowiony kapłan jako pełnomocnik oraz jako osoba do kontaktu. Kapłan ten stara się o to, żeby w Diecezji były wiernie stosowane zarówno przepisy motu proprio jak też Wskazówki szwajcarskich biskupów.
2. Grupa wiernych w parafii, która chce uczestniczyć regularnie w Eucharystii sprawowanej w nadzwyczajnym rycie, powinna zwrócić się bezpośrednio do swojego proboszcza. Ponadparafialna grupa wiernych powinna zwrócić się do umocowanego kapłana, który wyszukuje odpowiednie miejsce celebracji i dokonuje stosownych wyjaśnień z właściwym proboszczem lub rektorem. Umocowany kapłan będzie się starał zawsze w każdym przypadku, utrzymać zgodę i harmonię w Diecezji.
3. Jeżeli wierni wyrażają życzenie, aby Eucharystia w nadzwyczajnym rycie była sprawowana sporadycznie, na przykład w związku z udzielaniem Sakramentów lub pogrzebem, albo żeby Sakrament (chrzest, namaszczenie chorych, pokuta, małżeństwo) udzielany był w nadzwyczajnym rycie, pełnomocnik podejmie stosowne wyjaśnienia.
4. W przypadku konfliktów między wiernymi, którzy życzą sobie przyjmować Sakramenty w nadzwyczajnym rycie, a właściwym miejscowo proboszczem, umocowany kapłan powinien spróbować osiągnąć przez mediacje odpowiednie, duszpasterskie rozwiązanie. W przypadku, gdyby nie mógł takiego znaleźć, umocowany kapłan zwróci się do Biskupa Diecezjalnego.
5. Umocowany kapłan będzie się troszczyć, aby znaleźć księży, którzy posiadają odpowiednią umiejętność celebracji Eucharystii oraz udzielania Sakramentów w nadzwyczajnej formie, stosownie do punktu 6 Wskazówek Konferencji Episkopatu Szwajcarii. Musi zostać zagwarantowane, że taki ksiądz jest obeznany z nadzwyczajnym rytem, przez co będą one sprawowane godnie i bez mieszania zwyczajnego i nadzwyczajnego rytu liturgii.
6. Udzielanie Sakramentów w nadzwyczajnej formie będzie zarejestrowane w księgach parafialnych parafii, w której zostały one udzielone. Zostanie zaznaczone, że Sakrament został udzielony w nadzwyczajnej formie rytu.
7. Katecheza, przygotowanie do przyjęcia Sakramentów, rozmowa przed chrztem, itd. pozostają w kompetencji miejscowego proboszcza. Wszelkie wyjątki mogą mieć miejsce tylko w porozumieniu i za zgodą miejscowego proboszcza.
8. W sprawach kursu przedmałżeńskiego, wypełniania dokumentów małżeństwa, zaświadczeń dla świadków, jak również pełnomocnictw przy ślubie właściwy pozostaje miejscowy proboszcz.
9. Pełnomocnik dla nadzwyczajnego rytu będzie prowadził diecezjalną ewidencję, w której ujmował będzie miejsca i daty celebracji w nadzwyczajnym rycie. W ewidencji wymienione zostaną też nazwiska i adresy księży, którzy dopuszczeni zostali przez Biskupa Diecezjalnego do celebracji w nadzwyczajnej formie.
10. Pełnomocnik dla nadzwyczajnego rytu będzie przedstawiał corocznie na ręce Biskupa Diecezjalnego sprawozdanie o stosowaniu niniejszych Ustaleń. Opiera się on w nim na sprawozdaniach dot. nadzwyczajnego rytu właściwych księży jak też odpowiednich proboszczów. Oni także mają prawo z własnej inicjatywy informować bezpośrednio Biskupa Diecezjalnego.
11. Umocowany kapłan zostanie powołany przez Biskupa Diecezjalnego na okres trzech lat.
2. Grupa wiernych w parafii, która chce uczestniczyć regularnie w Eucharystii sprawowanej w nadzwyczajnym rycie, powinna zwrócić się bezpośrednio do swojego proboszcza. Ponadparafialna grupa wiernych powinna zwrócić się do umocowanego kapłana, który wyszukuje odpowiednie miejsce celebracji i dokonuje stosownych wyjaśnień z właściwym proboszczem lub rektorem. Umocowany kapłan będzie się starał zawsze w każdym przypadku, utrzymać zgodę i harmonię w Diecezji.
3. Jeżeli wierni wyrażają życzenie, aby Eucharystia w nadzwyczajnym rycie była sprawowana sporadycznie, na przykład w związku z udzielaniem Sakramentów lub pogrzebem, albo żeby Sakrament (chrzest, namaszczenie chorych, pokuta, małżeństwo) udzielany był w nadzwyczajnym rycie, pełnomocnik podejmie stosowne wyjaśnienia.
4. W przypadku konfliktów między wiernymi, którzy życzą sobie przyjmować Sakramenty w nadzwyczajnym rycie, a właściwym miejscowo proboszczem, umocowany kapłan powinien spróbować osiągnąć przez mediacje odpowiednie, duszpasterskie rozwiązanie. W przypadku, gdyby nie mógł takiego znaleźć, umocowany kapłan zwróci się do Biskupa Diecezjalnego.
5. Umocowany kapłan będzie się troszczyć, aby znaleźć księży, którzy posiadają odpowiednią umiejętność celebracji Eucharystii oraz udzielania Sakramentów w nadzwyczajnej formie, stosownie do punktu 6 Wskazówek Konferencji Episkopatu Szwajcarii. Musi zostać zagwarantowane, że taki ksiądz jest obeznany z nadzwyczajnym rytem, przez co będą one sprawowane godnie i bez mieszania zwyczajnego i nadzwyczajnego rytu liturgii.
6. Udzielanie Sakramentów w nadzwyczajnej formie będzie zarejestrowane w księgach parafialnych parafii, w której zostały one udzielone. Zostanie zaznaczone, że Sakrament został udzielony w nadzwyczajnej formie rytu.
7. Katecheza, przygotowanie do przyjęcia Sakramentów, rozmowa przed chrztem, itd. pozostają w kompetencji miejscowego proboszcza. Wszelkie wyjątki mogą mieć miejsce tylko w porozumieniu i za zgodą miejscowego proboszcza.
8. W sprawach kursu przedmałżeńskiego, wypełniania dokumentów małżeństwa, zaświadczeń dla świadków, jak również pełnomocnictw przy ślubie właściwy pozostaje miejscowy proboszcz.
9. Pełnomocnik dla nadzwyczajnego rytu będzie prowadził diecezjalną ewidencję, w której ujmował będzie miejsca i daty celebracji w nadzwyczajnym rycie. W ewidencji wymienione zostaną też nazwiska i adresy księży, którzy dopuszczeni zostali przez Biskupa Diecezjalnego do celebracji w nadzwyczajnej formie.
10. Pełnomocnik dla nadzwyczajnego rytu będzie przedstawiał corocznie na ręce Biskupa Diecezjalnego sprawozdanie o stosowaniu niniejszych Ustaleń. Opiera się on w nim na sprawozdaniach dot. nadzwyczajnego rytu właściwych księży jak też odpowiednich proboszczów. Oni także mają prawo z własnej inicjatywy informować bezpośrednio Biskupa Diecezjalnego.
11. Umocowany kapłan zostanie powołany przez Biskupa Diecezjalnego na okres trzech lat.
+ Vitus Huonder
Biskup Chur
Biskup Chur
