Prosper Ludwik Paschalis Gueranger urodził się 4 kwietnia 1805 r. w Sablé w diecezji Mans we Francji. Wstąpiwszy do seminarium diecezjalnego uzyskał święcenia kapłańskie w dniu 7 października 1827 r. Niedługo potem wraz z kilkoma kapłanami swojej diecezji podjął próbę przywrócenia we Francji zakonu benedyktyńskiego. Stanął na ich czele i ułożył tymczasowe statuty nowej kongregacji, na podstawie reguły benedyktyńskiej. Zostały one zatwierdzone przez miejscowego biskupa w 1832 r. Na ich podstawie – 11 lipca 1833 r. Gueranger wraz z pięcioma innymi kapłanami i czterema laikami (fratres conversi) objął w posiadanie wybudowany w IX wieku klasztor opactwa Solesmes, który odrestaurował ze zniszczeń spowodowanych przez rewolucję w 1793 r. Klasztor stał się zalążkiem odrodzonej francuskiej kongregacji benedyktyńskiej. Zanim zakon uzyskał zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej, jego członkowie składali śluby na rok, a potem na pięć lat. Gueranger jako przełożony zakonu nie miał z początku jasno określonej władzy. W zasadzie to nie był on formalnie jeszcze benedyktynem. Udał się więc w 1836 r. do Rzymu, gdzie w klasztorze Św. Pawła odbył nowicjat i 26 lipca 1837 r. złożył uroczyste śluby zakonne. Papież Grzegorz XVI w dniu 1 września 1837 r. wydał breve, mocą którego klasztor w Solesmes wyniesiony został do godności opactwa, a Gueranger mianowany został jego opatem i przełożonym generalnym całej francuskiej kongregacji benedyktyńskiej. Uroczyste wprowadzenie nowego opata do opactwa odbyło się 31 października 1837 r. Odtąd staraniem Guerangera nastąpił szybki rozwój zakonu. W 1856 r. założono nowe opactwo w Liege, a w 1863 r. – klasztor w Marsylii. W 1866 r. opactwo w Solesmes miało 41 profesów i 12 konwersów, opactwo w Liege – 13 profesów i 2 konwersów, klasztor w Marsylii – 7 profesów i 2 konwersów. Największe zasługi, dzięki którym przeszedł do historii, położył Gueranger na polu działalności liturgicznej. Swoimi pismami i osobistym wpływem przyczynił się do rozpowszechnienia liturgii rzymskiej we Francji, kosztem liturgii gallikańskiej, która panowała jeszcze w wielu miejscach. Zmarł w dniu 30 stycznia 1875 r. – 134 lata temu. Jego najbardziej znane dzieła to Institutions liturgiques (3 tomy, 1840-1851) oraz L’Année liturgique (komentarz do roku liturgicznego; 9 tomów, 1841-1866).Papież Paweł VI w liście do Dom Jeana Prou, opata Solesmes, wystosowanym w dniu 20 stycznia 1975, z okazji stuletniej rocznicy śmierci Dom Guerangera, przypisał mu ojcostwo ruchu liturgicznego. W dzisiejszych czasach pojawiają się jednak głosy kwestionujące to miano.
