Przegląd wydarzeń w grudniu

5 grudnia (niedziela) zainaugurowano comiesięczną celebrację Mszy św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w kościele Św. Stanisława Kostki w Poznaniu. Msza św. będzie tam odprawiana raz w miesiącu w I niedzielę.

10 grudnia (piątek) Naukowe Koło Liturgiczne Wyższego Seminarium Archidiecezji Krakowskiej zorganizowało dla wspólnoty seminaryjnej celebrę Mszy Św. roratniej w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (trydenckiej) w głównej kaplicy przy ul. Podzamcze w Krakowie. Sprawował ją na zaproszenie Ks. Rektora, Ks. dr Wojciech Grygiel FSSP z Bractwa Kapłańskiego Św. Piotra.

W sobotę 11 grudnia, w parafii p.w. Świętego Krzyża w Płocku ks. Piotr Grzywaczewski udzielił Sakramentu Chrztu św., a następnie odprawił Mszę świętą.

12 grudnia (niedziela) w kościele parafialnym w Lutoryżu (Diecezja Rzeszowska), Mszę św., zwaną niedzielną Sumą Parafialną, odprawił wg Mszału bł. Jana XXIII z 1962 r. ks. Krzysztof Tyburowski, moderator Duszpasterstwa Tradycji Łacińskiej.

13 grudnia (poniedziałek) ks. Piotr Baranowski na zaproszenie Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej Ruchu Światło-Życie odprawił Mszę św. trydencką w parafii pw. Zesłania Ducha Św. w Sopocie.

19 grudnia (niedziela) w kościele Wniebowzięcia NMP przy Placu Kościelnym 9 (o.o. jezuici) w Kłodzku, ks. Zbigniew Chromy odprawił Mszę świętą w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.

Pasterka w podrzeszowskim Lutoryżu

24 grudnia o godz. 21.30 w kościele parafialnym w Lutoryżu została odprawiona przez ks. Krzysztofa Tyburowskiego Msza św. pasterska. Mszę św. przygotowało Duszpasterstwo Tradycji Łacińskiej w Diecezji Rzeszowskiej we współpracy z miejscowymi ministrantami i organistą. W Mszy św. wzięło udział liczne grono miejscowych parafian wraz z księdzem proboszczem.

Więcej zdjęć w galerii Duszpasterstwa.

Na Mszach papieskich Komunia św. tylko do ust

Po raz pierwszy od czasu reformy liturgicznej na Mszy papieskiej wprowadzono zasadę udzielania Komunii św. wyłącznie do ust. Papieska pasterka u św. Piotra w Rzymie była na powrót „premierą” godnego obchodzenia się z Sanctissimum. I nie tylko sam Papież udzielał Komunii św. wyłącznie do ust, lecz wszyscy towarzyszący mu kapłani, którym wydano uprzednio odpowiednie polecenia.
Jest to już drugi istotny wymiar odnowy wprowadzony za obecnego pontyfikatu dotyczący przyjmowania Komunii świętej. Polega on na wzmocnieniu świadomości rzeczywistej obecności Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, a co a tym idzie sposobu obchodzenia się z Sanctissimum, wymagającego skupienia i szczególnej czci ze strony wszystkich wiernych, której Ojciec Święty upatruje najprzód w formie przyjmowania Komunii świętej z głęboką czcią i szacunkiem. Toteż Benedykt XVI powrócił do udzielania Komunii św. w czasie liturgii papieskich wyłącznie do ust.

Od 2008 roku Komunia św. udzielana przez papieża ma coraz częściej miejsce w postawie klęczącej z użyciem pateny. Papież uczynił przyjmowanie Komunii św. do ust normatywną i wyłączną formą przyjmowania Pana Jezusa na sprawowanych przez siebie Mszach św. W tym celu wydano kapłanom z Bazyliki św. Piotra udzielającym Komunii św. odpowiednie polecenia.
Papieska gwardia uwrażliwiła wiernych stojących w kolejce do Komunii św. na sposób jej przyjmowania. Pasterze musieli więc uzmysłowić tylko nielicznym nieuważnym owieczkom, które z przyzwyczajenia wyciągały jeszcze dłonie, że Ciało Pańskie można przyjąć wyłącznie do ust.
Na ów wymiar odnowy zwrócił uwagę na swoim blogu (WDPRS) [znany] amerykański ks. John Zuhlsdorf.
Ponieważ liturgie papieskie są bezspornym wzorcem, mają wielkie znaczenie dla świata.

Za: katholisches.info

Tłumaczenie: Anna Kaźmierczak

Na marginesie prymicji ks. Tomasza

Warto zwrócić uwagę że kościół parafialny Prevostury p.w. św. Tomasza Apostoła w Dolcedo, w którym ks. Tomasz odprawił swoją pierwszą Mszę św. nie posiada i nigdy nie posiadał tzw. ołtarza soborowego. Wystrój kościoła, który widzimy na zdjęciach, nie przedstawia ustawienia prezbiterium "do starej Mszy", jak to niestety musi mieć miejsce w wielu kościołach, w których sprawowana jest liturgia posoborowa i klasyczny ryt rzymski, ale normalny układ obecny podczas liturgii w uroczystości kościelne.


Warto też zaznaczyć, że obecny Ordynariusz diecezji Albenga Imperia Bp. Mario Oliverii ponad 10 lat temu wydał nakaz usunięcia z kościołów "ołtarzy soborowych" w myśl słusznej zasady, że w kościele ma być tylko jeden ołtarz główny. W kościołach tej starej włoskiej diecezji pozostały więc jedynie te, na których od wieków była sprawowana Najświętsza Ofiara. Przy okazji trzeba przypomnieć, że wg liturgicznych przepisów nie istnieje nakaz celebracji versus populum i wg Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów oba kierunki celebracji są równoprawne.


Obecnie jedynie w kilku kościołach diecezji Albenga Imperia pozostały nowe ołtarze ustawione przed ponad 20 laty, które są wmurowane i złączone z posadzką. Jednak i te, jak mi wiadomo, są powoli usuwane, tak aby we wszystkich kościołach liturgia mogła być na powrót sprawowana versus Deum.

O księdzu Biskupie Mario Olivieri na NRL pisaliśmy już przy okazji prezentacji Sióstr Franciszkanek Niepokalanej. Warto brać przykład...

Kard. Burke odprawił Mszę św. pontyfikalną w seminarium Franciszkanów Niepokalanej w Rzymie

Jak podanie portal NLM, w niedzielę 26 grudnia JE Raymond Leo kard. Burke odprawił Mszę św. pontyfikalną w seminarium Franciszkanów Niepokalanej w Rzymie. Msza była sprawowana na święto patrona O. Stefano Maria Manelliego oraz w podzięce za podniesienie Jego Eminencji do godności kardynalskiej. Części stałe Mszy św. odśpiewał chór mieszany Franciszkanów i Franciszkanek Niepokalanej przybyłych z różnych klasztorów we Włoszech. Chór poprowadzili s. Maria Cecilia Manelli i O. Giovanni Maria Manelli, co zaowocowało mistrzowskim wykonaniem i podkreśliło wielkość Mszy świętej. Zakonnicy i zakonnice mieli również znakomitą sposobność goszczenia u siebie JE bp Gino Realiego z rzymskiej diecezji Porto-Santa Rufino.

W homilii celebrans podkreślił potrzebę piękna i świetności liturgii świętej, przywołując słowa Jego Świątobliwości papieża Benedykta XVI z listu do biskupów z okazji papieskiego moto proprio „Summorum Pontificum:” „Nie jest czymś właściwym odnoszenie się do tych dwóch wersji Mszału Rzymskiego jako do "dwóch rytów". To raczej podwójne użycie jednego i tego samego rytu”. To, co poprzednie pokolenia uważały za święte, pozostaje świętym i wielkim także dla nas, przez co nie może być nagle zabronione czy wręcz uważane za szkodliwe. Fakt ten skłania nas do tego, byśmy zachowali i chronili bogactwa będące owocem wiary i modlitwy Kościoła i byśmy dali im odpowiednie dla nich miejsce …”

Tłumaczenie: Anna Kaźmierczak

Nowi członkowie Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów

29 grudnia 2010 roku Stolica Apostolska ogłosiła, do których dykasterii Kurii Rzymskiej zostali przypisani purpuraci wyniesieni przez Ojca Świętego do godności kardynalskiej na konsystorzu w dniu 20 listopada 2010 roku. Nowymi członkami Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zostali:

• kard. Raymond Leo Burke; Prefekt Sygnatury Apostolskiej
• kard. Albert Malcolm Ranjith Patabendige Don; Arcybiskup Colombo
• kard. Mauro Piacenza, Prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa;
• kard. Angelo Amato, Prefekt Kongregacji ds. Kanonizacyjnych;
• kard. Kazimierz Nycz; Arcybiskup Warszawski;
• kard. Velasio De Paolis, Przewodniczący Prefektury Ekonomicznych Spraw Stolicy Apostolskiej.

Trzech z wymienionych hierarchów sprawowało Msze święte pontyfikalne w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Są to kardynałowie: Burke, Ranjith i De Paolis.

Źródło: NLM

Kard. Cañizares o reformie reformy i nowym ruchu liturgicznym

„Dość już eksperymentów liturgicznych, kościół jest miejscem ciszy i modlitwy” – pod takim tytułem świąteczne wydanie włoskiego dziennika Il Giornale zamieściło wywiad z prefektem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, informuje Radio Watykańskie. Kard. Antonio Cañizares Llovera ujawnia w nim, że Benedykt XVI polecił jego dykasterii odnowić liturgię zgodnie z nauczaniem Soboru Watykańskiego II, a zarazem w harmonii z liturgiczną tradycją Kościoła, czyli według propagowanej przez Papieża tzw. hermeneutyki ciągłości. Nie można zapominać, że Sobór nie polecił wprowadzać żadnych innowacji, o ile nie ma pewności, że rzeczywiście będą one służyć Kościołowi. Podkreślał też, że nowe formy muszą zawsze płynnie wynikać z już istniejących – zaznaczył kard. Cañizares.
Wspominając początki reformy liturgicznej szef watykańskiej dykasterii zauważa, że dokonała się ona w zbytnim pośpiechu. „Pomimo jak najlepszych intencji i woli urzeczywistnienia soborowych postanowień, za bardzo się pośpieszono. Zabrakło czasu na zrozumienie i dogłębne rozważenie nauczania Soboru. Z dnia na dzień zmieniono formę celebracji. Pamiętam dobrze panującą wówczas mentalność: zmieniać za wszelką cenę, tworzyć coś nowego. To natomiast co odziedziczyliśmy, tradycja, było postrzegane jako przeszkoda. Reformę pojmowano jako twórczość człowieka. Wielu sądziło wówczas, że również Kościół jest dziełem naszych rąk, a nie Boga. Odnowa liturgiczna miała być owocem eksperymentowania, wyobraźni i kreatywności, która była wówczas naczelnym hasłem” – wspomina kard. Cañizares. Przyznaje on, że liturgia została „zraniona” arbitralnymi deformacjami, mającymi swoje źródło między innymi w sekularyzacji, która dokonuje się niestety również wewnątrz Kościoła. Stąd aktualny kryzys, banalizacja. „W konsekwencji w centrum wielu nabożeństw nie ma już Boga. Najważniejszy staje się człowiek, jego kreatywność, zgromadzenie” – zauważa szef liturgicznej dykasterii w Watykanie.
Postulowana już przez kard. Ratzingera „reforma reformy” chce uniknąć błędów, które popełniono przed niemal 50 laty. Nie będzie więc działania w pośpiechu. Papież pragnie raczej zainicjować w całym Kościele nowy, wyraźny i dynamiczny ruch liturgiczny – mówi kard. Cañizares. Jego zadaniem będzie ukazanie między innymi piękna liturgii. „Musimy też ożywić ducha liturgii. I z tego względu bardzo ważne są niektóre elementy wprowadzone do papieskich nabożeństw, jak orientacja akcji liturgicznej, krzyż pośrodku ołtarza, komunia na kolanach, chorał gregoriański, czas na ciszę, piękno sztuki sakralnej” – wylicza hiszpański purpurat.
Kard. Cañizares podkreśla, że niezbędna jest również większa czujność Kościoła, której nie należy odczytywać jako działalności inkwizytorskiej czy represyjnej, lecz jako służbę. Musimy być świadomi, że istnieją nie tylko prawa wiernych, lecz również Bóg ma swoje prawo. To On jest podmiotem liturgii, a nie my. Liturgia jest działaniem Boga, a nie człowieka. Prawdziwy reformator liturgii jest jej stróżem, a nie panem – przypomina kard. Cañizares. Zapowiada on również rewizje i zmiany we wprowadzeniach do różnych ksiąg liturgicznych. Osobnym działem „reformowania reformy” będzie sztuka sakralna i muzyka liturgiczna. W watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów powstanie w tym celu specjalna sekcja, która opracuje nowe kryteria i wytyczne dla całego Kościoła.
Kard. Cañizares w wywiadzie dla Il Giornale przestrzega zarazem, by nie przekreślać tego, co jest dobre w posoborowej odnowie liturgii. Przyniosła ona Kościołowi również wielkie korzyści w postaci bardziej świadomego uczestnictwa wiernych, czy obszerniejszej obecności Pisma Świętego. Nie można się jednak zatrzymywać na aktualnym stanie reformy. Nie odpowiadałoby to bowiem organicznemu rozwojowi liturgii – podkreśla hiszpański purpurat. Odpowiada on również na obiekcje tych, którzy obawiają się, że zapowiadana sakralizacja liturgii będzie jedynie nostalgicznym powrotem do przeszłości. Kard. Cañizares podkreśla, że zatracenie wrażliwości sakralnej, otwarcia na tajemnicę, na Boga jest dla ludzkości niepowetowaną stratą. Ponowne postawienie liturgii w centrum życia Kościoła nie ma nic z nostalgii, wręcz przeciwnie, otwiera mu drogę w przyszłość – stwierdził prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.
kb/ il giornale

Polski ksiądz odprawił we Włoszech Prymicje wg Mszału św. Piusa V

Portal messainlatino.it informuje, że w niedzielę 19 grudnia, 5 dni po przyjęciu święceń kapłańskich w Diecezji Albenga-Imperia, Mszę św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego odprawił jeden z nowo wyświęconych księży, ks. Tomasz Jochemczyk, pochodzący z Polski. Portal zamieszcza także niezwykłą historię jego nawrócenia w dzień 13 maja w Święto Matki Bożej Fatimskiej. Ks. Tomasz (ur. 1976) pochodzi z diecezji katowickiej. Będzie posługiwał w parafii Św. Tomasza w Dolcedo.

Pasterka w klasztorze benedyktynów w Nursji

Na portalu gloria.tv pojawiło się nagranie Mszy św. pasterskiej odprawionej w klasztorze benedyktynów w Nursji w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Mnisi zamieszkujący klasztor używają ksiąg liturgicznych zarówno w starszym jak i w nowym wydaniu.

Na naszym portalu zamieszczaliśmy nagrania z Nieszporów, Matutinum i Mszy św. Wigilii Bożego Narodzenia odprawianej wg Mszału św. Piusa V w 2009 r.

Prymas Belgii odprawi pontyfikalną Mszę św. trydencką

Jak donosi portal Mystrium Fidei, Prymas Belgii abp Andre-Mutien Léonard odprawi w niedzielę 30 stycznia 2011 r. Mszę św. pontyfikalną wg Mszału bł. Jana XXIII z 1962 r. Okazją będzie rozpoczęcie posługi w Stolicy Belgii przez księży z Bractwa Kapłańskiego Św. Piotra.

Przypomnijmy, że z dniem 1 listopada br. biskup udostępnił na potrzeby duszpasterskie tego zgromadzenia kościół Św. Jana i Szczepana w Brukseli. Będą w nim regularnie odprawiane Msze św. trydenckie w niedzielę i święta, a także w dni powszednie oraz prowadzony apostolat dzieci i dorosłych.

Abp DiNoia odprawi uroczystą Mszę trydencką z okazji wyboru Benedykta XVI na Tron Piotrowy

Instytut Pauliański zapowiada na swojej stronie internetowej, że w dniu 9 kwietnia 2011 r. w Bazylice Narodowego Sanktuarium Niepokalanego Poczęcia w Waszyngtonie, odprawiona zostanie uroczysta Msza św. pontyfikalna w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Tak samo, jak miało to miejsce w tym roku, Msza św. zostanie odprawiona z okazji kolejnej rocznicy wyboru na Stolicę Piotrową Papieża Benedykta XVI.

Mszę św. będzie sprawował Jego Ekscelencja Arcybiskup Joseph Augustine DiNoia OP, Sekretarz Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, w asyście kapłanów z Bractwa Kapłańskiego Św. Piotra.

Relacja z Mszy św. w Sopocie

W poniedziałek 13 grudnia 2010 r. ks. Piotr Baranowski na zaproszenie Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej Ruchu Światło-Życie odprawił Mszę św. trydencką w parafii pw. Zesłania Ducha Św. w Sopocie. Na Mszę przybyło ok. 60 osób, poza członkami Diakonii również wielu parafian. Śpiew Mszy XVIII oraz pieśni łacińskich (m. in. "Rorate coeli") zapewniła schola składająca się z członków Ruchu Światło-Życie oraz kantorów śpiewających na coniedzielnej Mszy trydenckiej w Gdańsku-Brzeźnie.

Czas na nowy Syllabus?

Portal Rorate caeli przytacza relację z sesji naukowej poświęconej Soborowi Watykańskiemu II, odbywającej się w Rzymie w dniach 16-18 grudnia, pod hasłem: Jak sobór pastoralny mógł przerodzić się w sobór „superdogmatyczny”?

Istna wichura nawiedziła 17 grudnia wieczne miasto, zaledwie kilka kroków od Bazyliki św. Piotra, gdy biskup najzwyczajniej w świecie potwierdził nieomylne magisterium Kościoła.


Od 16 grudnia w Rzymie trwa konferencja pt. „Sobór Watykański II — sobór pastoralny: analiza historyczno-filozoficzno-teologiczna”. Sympozjum zainicjowane przez Franciszkanów Niepokalanej odbywa się w salach konferencyjnych Santa Maria Bambina za kolumnadą Berniniego w pobliżu pałacu Świętego Oficjum, w ciszy wolnej od mediów mimo ważkości tematu w czasie pontyfikatu Benedykta XVI i renomy prelegentów.

Pierwszego dnia odbyły się dwa wykłady: Mons. Gherardiniego, autora pozycji pt. „Sobór Watykański II: otwarta debata” i prof. Roberto De Mattei, włoskiego historyka i autora niedawno wydanej książki pt. „Sobór Watykański: nienapisana opowieść” (dostępnej obecnie tylko w języku włoskim, wyd. Lindau editions). Obie pozycje są reakcją na krytycyzm wymierzony w pracę autorów, pochodzący paradoksalnie z obozu konserwatystów, w którym znajduje się kilku osobliwych obrońców nieomylności Soboru.

17 grudnia biskup pomocniczy Karagandy Mons. Schneider określił w swojej wypowiedzi kult Boży jako podstawę teologiczną soboru pastoralnego. Przywołując obficie bardzo ortodoksyjne teologicznie cytaty zaczerpnięte z tekstów soborowych prelegent przedstawił słuchaczom wybrane teksty soborowe, które są „bardziej ortodoksyjne niż Sobór Trydencki”. Największe wrażenie wywarło captatio benevolentiae — audytorium wyczekiwało w napięciu kolejnych słów biskupa. Właśnie wtedy, w czasie potępiania błędnej interpretacji Soboru w okresie posoborowym, biskup podsumował swe uwagi sugerując... napisanie Syllabusa nieomylnie potępiającego „błędne interpretacje Soboru Watykańskiego II”.

Ponieważ, zdaniem Jego Ekscelencji, tylko najwyższe magisterium Kościoła (papież lub nowy sobór ekumeniczny) jest w stanie naprawić nadużycia i błędy wynikłe z Soboru oraz sprostować jego interpretację i recepcję w świetle Tradycji katolickiej. W odpowiedzi na prośbę o wyjaśnienie, ksiądz biskup wywołując śmiech stwierdził, że zwołanie soboru przez następne 500 lat będzie niemożliwe i dlatego dokonać tego musi najwyższe magisterium papieskie. Stąd wołanie biskupa o nowy Syllabus, w którym spisano by potępione błędy wraz z ich ortodoksyjnymi interpretacjami.

Podobnie jak w wielu innych przypadkach ostatniego czterdziestolecia, do ponownego przedstawienia Soboru Watykańskiego II potrzeba nieomylnego orzeczenia papieskiego — z wyjątkiem tego, że od czasu „wolności słowa” z woli Benedykta XVI, obecnie wołanie to zależy od posunięć biuralistów.

Tłumaczenie: Anna Kaźmierczak

Pożytki z odprawiania Mszy św. ad orientem

Portal Rorate caeli zamieszcza świadectwo ojca Marka Kirby'ego, który jest przełożonym Benedyktyńskiego klasztoru Monastery of Our Lady of the Cenacle (Matki Bożej Królowej Apostołów) w Tulsie. Został on założony przez biskupa Edwarda Slattery’ego w 2009 roku w celu nieustannej Adoracji w intencji uświęcenia kapłanów. Klasztor ten nie figuruje jeszcze na internetowej liście tradycyjnych zgromadzeń instytutów i klasztorów. Więcej na jego temat można znaleźć na stronie internetowej.

Pięć lat Ad Orientem

W grudniu br. minie pięć lat od kiedy odprawiłem ad orientem Najświętszą Ofiarę Mszy Świętej. Od tej pory sprawuję Ją tylko w ten sposób. Stało się to gdy przebywałem w klasztorze Świętego Krzyża (Monastery of the Glorious Cross) posługując tam przez szereg lat jako kapelan. Przygotowywałem zmiany w celebracji podczas adwentu 2005 roku poprzez katechezę mistagogiczną oraz pastoralną.

Później ukazało się „Summorum Pontificum” Po dniu 14 września 2007 roku odprawianie Mszy w rycie tradycyjnym stało się łatwiejsze, więc od czasu podjęcia obowiązków w Tulsie ofiarowałem wspólnocie codzienną Mszę w Rycie Nadzwyczajnym. Nie miałem chęci ani też nie czułem potrzeby używania Rytu Zwyczajnego w warunkach życia monastycznego.

Po pięciu latach odprawiania Mszy Wszechczasów mogę śmiało powiedzieć, że nigdy nie chciałem wracać do odprawiania versus populum. Chociaż kiedy podróżuję czasami jestem zmuszony odprawiać w tym stylu (szczególnie w Irlandii, Francji i we Włoszech), wywołuje to jednak u mnie uczucie dużej niestosowności, bardzo razi mnie to, co mogę opisać tylko jako brak wyczucia świętości w uobecnianiu Świętych Misteriów. Kiedy muszę odprawiać versus populum mam głębokie odczucie, że jest czymś nieprawidłowym - w sensie teologicznym duchowym i antropologicznym - sprawowanie Najświętszej Ofiary twarzą do ludu.

Jakie są pożytki z odprawiania Mszy św. ad orientem, których doświadczyłem podczas ostatnich dwóch lat? Przychodzi mi na myśl dziesięć:

1. Doświadczamy wtedy Najświętszej Ofiary jako zogniskowanej i ukierunkowanej teocentrycznie.
2. Wierni są zmęczeni nudnym klerocentryzmem, który dopadł celebrację Mszy.
3. Jest rzeczą jak najbardziej oczywistą, że Kanon Rzymski (Prex Eucharistica) jest kierowany do Boga przez kapłana w imieniu wszystkich.
4. Wspaniale wyraża i afirmuje się przez to ofiarny charakter Mszy.
5. Niemal niepostrzeżenie uświadamiamy sobie konieczność cichej modlitwy, kiedy indziej recytowania poszczególnych części, w innym momencie znowu śpiewania.
6. Daje celebransowi świętą cnotę umiarkowania.
7. Czuję się bardziej zjednoczony z Chrystusem, który jest Najwyższym i Wiecznym Kapłanem - Hostia perpetua, w Niebieskiej liturgii, bez zasłony, przed Twarzą Ojca Niebieskiego.
8. Podczas Kanonu Mszy otrzymuję łaskę wspominania Świętych Tajemnic.
9. Wierni uczestniczą we Mszy z większym szacunkiem i świadomością.
10. Cała celebracja mija w atmosferze szacunku powagi i pobożności.

Tłumaczenie: Jakub Oblizajek

Msza trydencka w seminarium holenderskim

Holenderskie Seminarium Duchowne Tiltenberg w Vogelenzang informuje na swojej stronie internetowej, że w poniedziałek, we wspomnienie Św. Łucji 13 grudnia br. po raz pierwszy we wspólnocie seminaryjnej odprawiona została Msza św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Mszę odprawił ks. dr F. Bunschoten, który jest odpowiedzialny za formację liturgiczną kleryków w diecezjach Haarlem i Amsterdam.

Msza św. pontyfikalna opata klasztoru z Le Barroux

Opat klasztoru w Le Barroux Dom Louis-Marie de Geyer d'Orth OSB odprawił niedawno w kościele seminaryjnym Instytutu Chrystusa Króla w Gricigliano we Włoszech uroczystą Mszę św. pontyfikalną z okazji 20 rocznicy odwiedzin Instytutu przez założyciela klasztoru w Le Barroux Dom Gérarda Calveta OSB.





Więcej zdjęć w galerii Instytutu.

Msza św. w Kłodzku

W najbliższą niedzielę 19 grudnia, o godzinie 14.30, w kościele Wniebowzięcia NMP przy Placu Kościelnym 9 (o.o. jezuici) w Kłodzku, ks. Zbigniew Chromy odprawi Mszę świętą w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.

Zdjęcia z Mszy Pontyfikalnej w Leicester

Jak informowaliśmy kilka dni temu, 8 grudnia w Leicester, Mszę Pontyfikalną od Tronu sprawował biskup Malcom McMahon OP.

Procesyjne wejście do prezbiterium.

Biskup w otoczeniu asysty odmawia modlitwy u stopni ołtarza.

Diakon śpiewa Ewangelię

Podniesienie po Konsekracji

Poświęcenie Sanktuarium Męczenników Angielskich.

Autorem wszystkich zdjęć jest Michael Forbster.

Adoratio 2011 - konferencja o adoracji eucharystycznej

Ordynariusz diecezji Fréjus-Toulon we Francji, bp Dominique Rey, zapowiedział, że w dniach 20-23 czerwca 2011 roku odbędzie się w Rzymie wielka Międzynarodowa Konferencja poświęcona adoracji Najświętszego Sakramentu.

Konferencję organizują Misjonarze Najświętszego Sakramentu, nowa wspólnota założona przez bp. Rey’a w 2007 roku. W konferencji będzie uczestniczyło wiele osobistości z całego świata, w tym sześciu prominentnych kardynałów. „Adoracja jest pierwszym warunkiem nowej ewangelizacji” — powiedział bp Rey. „Jeżeli chcemy przyciągnąć ludzi XXI wieku do wiary w Jezusa Chrystusa to musimy odzyskać zdolność adoracji Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Jest to jeden z motywów przewodnich pontyfikatu papieża Benedykta XVI” — podkreślił ordynariusz — „dlatego właśnie podejmujemy tę inicjatywę.”

Adoratio 2011 obejmuje czternaście konferencji, warsztatów, liturgię w nowej i starszej formie, całonocną adorację oraz boskie oficjum (Divinum Officium). Oczekuje się, że na konferencję przybędzie ok. 300 uczestników stałych, nie licząc uczestników „jednodniowych” obecnych w miarę możliwości. Organizatorzy zapewniają tłumaczenia symultaniczne w najważniejszych językach.

Konferencja zakończy się wspólną liturgią z papieżem Benedyktem na uroczystość Bożego Ciała w Bazylice św. Jana na Lateranie oraz procesją z Najświętszym Sakramentem do Bazyliki Matki Bożej Większej.

Ks. Florian Racine, główny organizator i założyciel Misjonarzy Najświętszego Sakramentu powiedział: „Jesteśmy przekonani, że konferencja stanie się istotnym przyczynkiem do nowej wiosny adoracji Najświętszego Sakramentu, tak drogiej sercu naszego Ojca Świętego papieża Benedykta. Chylimy czoła przed zastępami ludzi, którzy już stanęli na głowie, by jakość konferencji przeszła wszelkie oczekiwania. Zatem zanosi się na to, że Adoratio 2011 będzie ważną imprezą międzynarodową w życiu Kościoła w 2011 roku.”

Główni prelegenci, którzy zapowiedzieli swój udział:
• Kard. Francis ARINZE, emerytowany prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
• Kard. Raymond BURKE, prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
• Kard. Antonio CAÑIZARES LLOVERA, prefekt Kongregacji of ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
• Kard. Malcolm RANJITH, arcybiskup Kolombo, Sri Lanki, były Kongregacji of ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
• Kard. Mauro PIACENZA, przewodniczący Kongregacji ds. Duchowieństwa
• Kard. Peter TURKSON, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Sprawiedliwości i Pokoju
• Bp Giovanni D’ERCOLE, biskup pomocniczy diecezji L’Aquila we Włoszech
• Bp D. José Ignacio MUNILLA – ordynariusz diecezji San Sebastian w Hiszpanii
• Bp Dominique REY, ordynariusz diecezji Fréjus-Toulon we Francji
• Bp Athanasius SCHNEIDER, biskup pomocniczy Karagandy w Kazachstanie
• Mons. Guido MARINI, mistrz papieskich ceremonii z Watykanu
• Ks. Nicolas BUTTET, założyciel Wspólnoty Eucharistein w St-Maurice w Szwajcarii
• Ks. Mark KIRBY, przeor Diecezjalnego Opactwa Benedyktyńskiego NMP z Wieczernika w Tulsa w stanie Oklahoma
• Ks. Florian RACINE , założyciel Misjonarzy Najświętszego Sakramentu w Sanary we Francji
• Matka Adela GALINDO, założycielka Służebnic Przebitych Serc Pana Jezusa i Maryi w Stanach Zjednoczonych
• Siostra Józefa, Misjonarki Miłości z Kalkuty w Indiach

Celem konferencji jest promowanie zadania Magisterium Kościoła Katolickiego polegającego na krzewieniu wieczystej adoracji w parafiach i diecezjach na całym świecie.

Wierni muszą wykazywać [wewnętrzne] pragnienie przyjmowania i uwielbienia Najświętszego Sakramentu z nabożeństwem i pobożnością, gorącego witania Pana Jezusa z wiarą (jak powiedział papież Benedykt XVI 11 maja, 2007r.)

Msza św. jest sama w sobie najwyższym aktem adoracji Kościoła Katolickiego: jak pisze św. Augustyn — „Nikt nie spożywa Ciała Pańskiego bez Jego uprzedniej adoracji”.
Adoracja poza Mszą św. wydłuża i nasila istotę celebracji liturgicznej i umożliwia prawdziwe i głębokie przyjęcie Chrystusa. Korzystając zatem z tej sposobności pragnę gorąco zachęcić księży i wiernych do praktykowania adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Pragnę podziękować instytutom życia konsekrowanego oraz stowarzyszeniom i konfraterniom, których naczelnym charyzmatem jest adoracja. Wspólnoty te przypominają wszystkim o centralizmie Chrystusa w naszym życiu osobistym i kościelnym.
W dzisiejszym hałaśliwym i rozpraszającym świecie bardziej niż kiedykolwiek istnieje konieczność odzyskania zdolności do wewnętrznej ciszy i medytacji. Adoracja Najświętszego Sakramentu sprawia, że nie tylko skupiamy się na „sobie”, lecz o wiele bardziej na naszym „Towarzyszu”, pełnym miłości, którym jest Pan nasz Jezus Chrystus, „Bogu, który jest blisko nas”. (papież Benedykt XVI, na Anioł Pański 06.10.2007r.).

Więcej informacji oraz plan Konferencji można poznać na stronie internetowej Adoratio 2011.

Tłumaczenie: Anna Kaźmierczak

Msza trydencka w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie

W piątek 10 grudnia 2010 r. Naukowe Koło Liturgiczne Wyższego Seminarium Archidiecezji Krakowskiej zorganizowało dla wspólnoty seminaryjnej celebrę Mszy Św. roratniej w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (trydenckiej) w głównej kaplicy przy ul. Podzamcze. Sprawował ją na zaproszenie Ks. Rektora, Ks. dr Wojciech Grygiel FSSP z Bractwa Kapłańskiego Św. Piotra.
W ramach działalności Koła od 2008 odbywa się systematyczny kurs liturgii trydenckiej. Klerycy mogą nauczyć się jak posługiwać jako ministranci, subdiakoni i diakoni, a także jak odprawiać Msze Św. w tym rycie. W ramach praktyki liturgicznej istnieje możliwość posługiwania w czasie celebracji w Katedrze Wawelskiej, oraz w kościele św. Krzyża w Krakowie.

Suma trydencka w Lutoryżu

W minioną niedzielę (12 grudnia) o godz. 10:30, w kościele parafialnym w Lutoryżu (Diecezja Rzeszowska), na zaproszenie księdza proboszcza Stanisława Boratyna, Mszę św., zwaną niedzielną Sumą Parafialną, odprawił wg Mszału bł. Jana XXIII z 1962 r. ks. Krzysztof Tyburowski, moderator Duszpasterstwa Tradycji Łacińskiej. Ksiądz Proboszcz zachęcony listem Papieskiej Komisji Ecclesia Dei z dnia 20 stycznia 2010 r., po dokonaniu roztropnego osądu, zadecydował o takiej celebracji Mszy św., "aby wszyscy wierni – młodzi i starsi – mieli możliwość zaznajomienia się ze starszym rytem i mogli czerpać z jego odczuwalnego piękna i transcendencji".

Msza św. w Sopocie

W święto św. Łucji, 13 grudnia 2010 roku (poniedziałek) o godzinie 19:30 zostanie odprawiona Msza św. trydencka w kościele parafialnym pw. Zesłania Ducha Świętego przy ul. Kujawskiej 50/52 w Sopocie. Celebransem będzie ks. Piotr Baranowski, który odprawi Mszę na zaproszenie Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej Ruchu Światło-Życie.

Lekarze dusz — książka pt. „Kapłan katolicki: wizerunek Chrystusa na przestrzeni 1500 lat sztuki”

Zamieszczamy recenzję ks. Michaela Browna na temat książki wydanej przez duńskiego konwertytę Steena Heidemanna pt. „Kapłan katolicki: wizerunek Chrystusa na przestrzeni 1500 lat sztuki”. Książkę wydano we współpracy z Instytutem Chrystusa Króla z okazji roku kapłańskiego (2009-2010). Recenzja pochodzi z listopadowego numeru brytyjskiego kwartalnika Mass of Ages. Książka będąca swoistym kapłańskim albumem zawiera także wizerunki polskich świętych kapłanów (np. św. Maksymiliana Marii Kolbego) i została opatrzona homilią papieża Benedykta do duchowieństwa warszawskiego z maja 2006 roku.

Seminaria tradycyjne są przepełnione. Bractwo Kapłańskie św. Piotra i Instytut Chrystusa Króla rozbudowują swoje obiekty. Coraz więcej kleryków i nowo wyświęconych kapłanów w Anglii i Walii wykazuje zainteresowanie formą nadzwyczajną Mszy świętej. Ks. Michael Brown przedstawia recenzję książki ukazującej ideał kapłaństwa, do którego powinni dążyć młodzi klerycy i księża.

Kilka lat temu byłem na wakacjach w Hiszpanii i zobaczyłem w galerii sztuki pocztówkę z obrazem „Mszy św. prymicyjnej na wyspie Capri” pędzla José Alcázara Tejedora, który również znajduje się w omawianej książce. Artysta namalował go w roku 1887. Obraz przedstawia siedzącego nowo wyświęconego kapłana trzymającego objęciach klęczącą matkę i stojącego nieopodal ojca płaczącego w chustkę. Obraz tak bardzo mi się spodobał, że kupiłem kilka pocztówek, rozmyślając o tym, jak ogromną rolę odgrywał Kościół Katolicki w życiu rzesz ludzi i dlaczego nie widujemy więcej obrazów przedstawiających katolickie życie. Zatem polecam książkę, która pomoże odkryć ów skarb.

Książka jest głównie dziełem kapłanów z Instytutu Chrystusa Króla (ICKSP). Jej niezaprzeczalnym walorem jest precyzja i piękne wydanie, jakość jakiej spodziewamy się po Instytucie. Gdy się ją otworzy czytelnika uderza mnogość ilustracji, zupełnie jakby był to album z obrazami. Obrazy obejmują okres 1500 lat, a co ciekawe wiele z nich to prace współczesne, które też są bardzo piękne. Tymczasem książka jest czymś więcej niż tylko albumem. Zawiera teksty dotyczące istoty kapłaństwa. Rozpoczyna się homilią papieża Benedykta do duchowieństwa warszawskiego z maja 2006r. i składa się z tematycznie uporządkowanych rozdziałów, zatytułowanych m. in. „Co czyni kapłan”? i „Kim jest kapłan? Rozdział pt. „Droga ku świętości” przedstawia życiorysy wielkich świętych kapłanów; inny z kolei traktuje o „Powołaniu”, a jeszcze inny zawiera kilka refleksji na temat roli sztuki chrześcijańskiej. Poza tekstami opracowanymi przez Instytut książka zawiera wypowiedzi kard. Mediny Estéveza, ks. Ronalda Creightona-Jobe’go, abp Malcolma Ranjitha, kard. Cañizaresa Llovery oraz abp Raymonda Burke’a - prefekta Sygnatury Apostolskiej.

Teksty te przedstawiają bardzo pożyteczne treści i ponadczasowe niezmienne nauczanie o życiu kapłańskim. Rozdział zatytułowany „Lekarz dusz”, „Utracony prawdziwy wizerunek” autorstwa ks. Gillesa Wacha, przełożonego ICKSP, omawia potrzebę wyraźnej tożsamości kapłańskiej i wyjaśnia nam, że „kapłan nie jest ‘drugim Chrystusem’ z powodu sprawowanej przez siebie funkcji, lecz ze swojej istoty”. Kapłan jest człowiekiem ofiary. Mons. Wach pisze, że kapłan zbyt szykowny – kapłan świecki bez ducha ofiary, jest karykaturą, bowiem pozbawił swe życie istoty, którą jest Chrystus – Ofiara.”

Książka jest bardzo aktualna i porusza problem obecnej sytuacji w wielu miejscach na ziemi, w których jest coraz mniej księży. Ks. kan. Paul-Antoine Lefèvre pisze o tej kwestii tak: „biorąc pod uwagę kurczącą się liczbę kapłanów nie wolno nam zapominać, że natchnienie do powołania do kapłaństwa pochodzi głównie z wpatrywania się w piękny i odprawiany z nabożeństwem akt kultu”.

Mons. Michael Schmitz w swoim rozdziale czyni refleksje nt. istoty rozróżnienia pomiędzy kapłanem a biskupem i przypomina nam, że nawet w dzisiejszych czasach problem ten nie został rozwiązany – co do zasadniczej różnicy. Przypomina nam, że kapłani mogą otrzymać władzę nakładającą obowiązki podobne do obowiązków biskupich i że „Kościół zna pewne przypadki święceń kapłańskich udzielanych przez księży za zezwoleniem Namiestnika Chrystusowego”.

Choć kolejny rozdział poświęcony kapłanom-męczennikom traktuje zaledwie pobieżnie o kapłanach-męczennikach doby reformacji i może rozczarować brytyjskich czytelników, to na str. 227 znajdziemy 5 ilustracji różnych męczenników z Wysp Brytyjskich, które pokazują ich wkład w męczeństwo. Rozdział przypomina nam, że ewentualność męczeństwa nie straciła na aktualności.

Podsumowując, książka jest znakomitym prezentem dla kapłana lub osób rozważających powołanie do tego stanu. Dobór ilustracji jest iście mistrzowski i w połączeniu z tekstami stanowi znakomitą rzecz do zabrania na rekolekcje. Święta Teresa z Avila w swojej autobiografii opisała swój stosunek do obrazów, by jej pomagały w modlitwie i tym, co nazywała jedynie „nędznym wyobrażeniem” [Zbawiciela]. Napisała tak: „Z tego też powodu tak się kochałam w obrazach świętych. O jakże są nieszczęśni ci, którzy z własnej winy takiego wielkiego dobra siebie pozbawiają! Jasny to dowód, że nie kochają Pana, bo gdyby Go kochali, cieszyliby się na widok wyobrażenia Jego, tak jak i w stosunkach ludzkich każdy rad ogląda podobiznę tego, kogo miłuje”. [„Księga życia rozdz. IX.]

Ci, którzy prawdziwie miłują kapłaństwo katolickie, będą się radować wpatrywaniem w obrazy kapłańskiego życia. Jak stwierdził się kard. Cañizares Llovera: „Książka jest hymnem o kapłańskiej świętości i wołaniem o powołania”. Nie można nic więcej dodać.

Książkę pt. „Kapłan katolicki: Wizerunek Chrystusa na przestrzeni 1500 lat sztuki” (ang. The Catholic Priest: Image of Christ Through Fifteen Centuries of Art) wydał Steen Heidemann hb. Gracewing; kosztuje 40 funtów.