wtorek, 11 października 2011

Kapłaństwo i Msza święta - wyjątkowa rola księży

Publikujemy tłumaczenie pierwszego z serii  tekstów, które zostały opublikowane przez Urząd Celebracji Liturgicznych Stolicy Apostolskiej z okazji Roku Kapłańskiego, który miał miejsce w latach 2009-2010:

Papież Benedykt XVI ogłosił okres od czerwca 2009 do czerwca 2010 „Rokiem Kapłańskim” z okazji 150-tej rocznicy dies natalis św. Proboszcza z Ars. Jego celem było „pogłębienie zaangażowania księży w wewnętrzną odnowę dla silniejszego i bardziej wyrazistego bycia świadkiem Dobrej Nowiny w dzisiejszym świecie”.

Św. Jan Maria Vianney, poza widzialnym reprezentowaniem najwspanialszego wzorca życia kapłańskiego, zawsze wyraźnie wskazywał jasno i z dużym naciskiem na godność kapłaństwa i centralnej roli duchowieństwa w sercu Kościoła. Czerpiąc z jego nauk, Ojciec Święty przywołał te słowa:
„Och jak wielki jest kapłan! Gdyby uświadomił sobie kim tak naprawdę jest, umarłby. […] Bóg słucha go, wypowiada kilka słów, a Pan zstępuje z Niebios na jego zawołanie, aby zawrzeć się w małej Hostii”.
Idąc dalej:
„Bez Sakramentu Kapłaństwa nie mielibyśmy Pana. Któż bowiem umieścił go w tym tabernakulum? Ksiądz. Kto witał Twą duszę u początku życia? Ksiądz. Kto karmi Twą duszę i daje jej siłę na nadchodzącą drogę? Ksiądz. Kto przygotuje ją na spotkanie z Bogiem, zanurzając ją po raz ostatni w Krwi Chrystusa? Ksiądz, tylko ksiądz. A jeśli dusza ta obumrze (wskutek grzechu), kto podniesie ją i zapewni jej spokój? Znowu, ksiądz. Po Bogu, kapłan jest wszystkim. […] Dopiero w Niebie w pełni zrealizuje to, kim jest”. 
Jak widzimy, św. Jan Maria wskazuje na wielkość księdza w uprzywilejowanym związku z władzą, którą wykonuje w Sakramentach w imię Osoby Chrystusa. Benedykt XVI rozjaśnił to jeszcze bardziej, cytując dalej słowa Proboszcza z Ars, które odnoszą się w szczególności do celebracji Świętej Eucharystii. Papież pisze, że święty był przekonany, iż żarliwość życia kapłańskiego zależy w całości od Mszy:
"Powodem słabości księdza jest jego nieprzywiązywanie uwagi do Mszy! Mój Boże, jak bardzo powinniśmy litować się nad kapłanem, który odprawia tak, jakby chodziło o coś rutynowego”. 
Rok Kapłański postawił jako obiekt refleksji postać księdza i, w pewien szczególny sposób, jego godność jako uświęconego kapłana udzielającego Sakramentów, dla pożytku całego Kościoła, w osobie Jezusa Chrystusa, wiecznego i najwyższego Kapłana. 

W Roku Kapłańskim, który był obchodzony pomiędzy 2009 a 2010 rokiem, obecne były również inne wydarzenia godne naszej uwagi. W roku 1969 papież Paweł VI ogłosił, wraz z konstytucją apostolską Missale Romanum nowy Mszał przygotowany po Soborze Watykańskim II. W tym roku obchodzono zatem 40-tą rocznicę jego ukazania się. 

W roku 2010, przypadły kolejne dwie rocznice ściśle związane z celebracją Eucharystii. Pierwsza z nich to 40-ta rocznica promulgacji rozstrzygającej „editio typica” (pierwszej) Institutio Generalis Missalis Romani. Druga z nich to 440-ta rocznica ukazania się Mszału nazywanego obecnie Vetus Ordo lub Usus antiquor, wydanych przez św. Piusa V wraz z konstytucją apostolską Quo primum 14 lipca 1570. Konstytucja ta jest przywoływana, wraz z Mszałem Piusa V, w pierwszych słowach wspominanego Missale Romanum Pawła VI. 

Te dwa Mszały, złączone w świętowaniu odpowiednich rocznic, są dwoma formami tego samego lex orandi (prawa modlitwy) Kościoła rytu rzymskiego. Benedykt XVI wyraził się w tym duchu, ucząc że w stosunku do Mszału wydanego przez Pawła VI „Mszał Rzymski promulgowany przez Piusa V i wydany ponownie przez Jana XXIII winien być uznawany za nadzwyczajną formę tego samego lex orandi oraz być traktowany z szacunkiem należącym mu się z tytułu jego pradawnego i czcigodnego użytku. Te dwa wyrazy lex orandi Kościoła nie mogą w żaden sposób prowadzić do podziału w lex credendi (prawo wiary) Kościoła. Są one w swej istocie dwiema formami tego samego rytu rzymskiego. Jest zatem dopuszczalne celebrować ofiarę Mszy św. według wydania Mszału Rzymskiego promulgowanego przez Jana XXIII w 1962 i nigdy nie zniesionego, jako nadzwyczajnej formy Liturgii Kościoła”. 

Możliwość pokojowego i harmonijnego współistnienia dwóch form Rytu Rzymskiego została również w sposób pośredni potwierdzona przez istnienie obydwu Ordines Missae (bł. Jana XXIII oraz Pawła VI) w ramach opublikowanego niedawno przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Compendium Eucharisticum

Tłumaczenie dla NRL: Krzysztof Postek 
Źródło: vatican.va