Niedawno pisaliśmy o Franciszkanach Niepokalanej coraz obficiej czerpiących z nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego. W Warszawie mieszkają siostry z żeńskiej gałęzi tego zakonu. Na polskiej stronie Franciszkanek Niepokalanej wymienione są zasady, jakimi kieruje się to zgromadzenie, a także zaproszenie na rekolekcje dla dziewcząt.
1. Życie maryjne.
"Maryjność” jest szczególną cechą charakterystyczną wspólnot braci i sióstr Franciszkanów Niepokalanej. Maryjność jest dziedzictwem Matki Bożej Anielskiej, ofiarowanym nam przez św. Franciszka i duchowym spadkiem pozostawionym przez św. Maksymiliana M. Kolbego. Niepokalana jest „jutrzenką” zbawienia dla jednostki i całej ludzkości. Czynić tak, aby Niepokalana żyła w nas, i nieść Niepokalaną „do każdego bijącego serca na ziemi”: to było ideałem św. Maksymiliana i taki jest ideał każdego Domu Maryi i Domu Niepokalanej ze wspólnotami braci i sióstr naznaczonymi cudownym darem „Ślubem maryjnym”.
2. Życie modlitwy.
Modlitwa jest głównym i niezbędnym pokarmem wspólnot braci i sióstr. Szczególnie modlitwa wspólnotowa. W każdym Domu Maryi i Domu Niepokalanej modlitwa wspólna musi być zawsze wytrwała i staranna. Codziennie rozpoczyna się we wczesnych godzinach porannych (między czwartą a piątą). Cisza i skupienie są chronione przez klauzurę i przez wykluczenie tego, co może wprowadzić hałas i światowe rozproszenie (w szczególności radio i telewizja).
3. Życie w ubóstwie.
Ubóstwo ewangeliczne, ubóstwo duchowe, musi być przez braci i siostry przeżywane także w widocznej formie (w celach, wyposażeniu, ubiorze, narzędziach pracy). Musi być przeżywane w niepewności ekonomicznej, z wykluczeniem jakiegokolwiek stałego dochodu i wszystkiego, co tylko jest zbyteczne (np. papierosy). Życie w ubóstwie powinna ożywiać bezgraniczna ufność w Opatrzność Bożą i matczyną opiekę Matki Najświętszej, których nigdy nie zabraknie. Od samego bowiem początku w Domach Maryi i Domach Niepokalanej spożywało się tylko to, co przyniosła Opatrzność, bez kupowania pożywienia.
4. Życie w pokucie.
Pokuta musi być wewnętrzna i zewnętrzna, prawdziwa i mocna, jak u Serafickiego Ojca św. Franciszka i jego najlepszych dzieci. Prawdziwe franciszkańskie życie musi być wzorowane na Serafickim Ojcu „najdoskonalszym obrazie Jezusa Ukrzyżowanego”, jak go nazywa Kościół w Świętej Liturgii.
Pokuta czystej wierności wspólnemu życiu, pokuta osobistego obowiązku spełnianego z największą dokładnością, pokuta w swoich franciszkańskich formach, najbardziej charakterystycznych i konkretnych: post, dyscyplina, bose stopy, habit zawsze na sobie, krótkie włosy, bez wakacji i innych luksusów. Tak musi być przeżywana pokuta we wspólnotach braci i sióstr Franciszkanów Niepokalanej.
5. Życie apostolskie.
Apostolstwo i praca muszą bez zastrzeżeń angażować nasze siły, aby pracować z gorliwością Serafickiego Ojca w: «Budowaniu ciała Chrystusowego, jakim jest Kościół» (Ef 4, 12). W szkole św. Maksymiliana, który w apostolstwie chciał posłużyć się każdym dozwolonym środkiem, wielkim czy małym (prasa, radio, telewizja, cudowny medalik, ulotki, sztuka, kultura…), każdy Franciszkanin Niepokalanej zobowiązany jest do poświęcenia się czynnemu apostołowaniu w jakimkolwiek zakresie pracy apostolskiej, zwracając szczególną uwagę na najbardziej korzystne środki masowego przekazu, wszystko to dla przyspieszenia nadejścia Królestwa Chrystusa w świecie „przez Niepokalaną Pośredniczkę”.
2. Życie modlitwy.
Modlitwa jest głównym i niezbędnym pokarmem wspólnot braci i sióstr. Szczególnie modlitwa wspólnotowa. W każdym Domu Maryi i Domu Niepokalanej modlitwa wspólna musi być zawsze wytrwała i staranna. Codziennie rozpoczyna się we wczesnych godzinach porannych (między czwartą a piątą). Cisza i skupienie są chronione przez klauzurę i przez wykluczenie tego, co może wprowadzić hałas i światowe rozproszenie (w szczególności radio i telewizja).
3. Życie w ubóstwie.
Ubóstwo ewangeliczne, ubóstwo duchowe, musi być przez braci i siostry przeżywane także w widocznej formie (w celach, wyposażeniu, ubiorze, narzędziach pracy). Musi być przeżywane w niepewności ekonomicznej, z wykluczeniem jakiegokolwiek stałego dochodu i wszystkiego, co tylko jest zbyteczne (np. papierosy). Życie w ubóstwie powinna ożywiać bezgraniczna ufność w Opatrzność Bożą i matczyną opiekę Matki Najświętszej, których nigdy nie zabraknie. Od samego bowiem początku w Domach Maryi i Domach Niepokalanej spożywało się tylko to, co przyniosła Opatrzność, bez kupowania pożywienia.
4. Życie w pokucie.
Pokuta musi być wewnętrzna i zewnętrzna, prawdziwa i mocna, jak u Serafickiego Ojca św. Franciszka i jego najlepszych dzieci. Prawdziwe franciszkańskie życie musi być wzorowane na Serafickim Ojcu „najdoskonalszym obrazie Jezusa Ukrzyżowanego”, jak go nazywa Kościół w Świętej Liturgii.
Pokuta czystej wierności wspólnemu życiu, pokuta osobistego obowiązku spełnianego z największą dokładnością, pokuta w swoich franciszkańskich formach, najbardziej charakterystycznych i konkretnych: post, dyscyplina, bose stopy, habit zawsze na sobie, krótkie włosy, bez wakacji i innych luksusów. Tak musi być przeżywana pokuta we wspólnotach braci i sióstr Franciszkanów Niepokalanej.
5. Życie apostolskie.
Apostolstwo i praca muszą bez zastrzeżeń angażować nasze siły, aby pracować z gorliwością Serafickiego Ojca w: «Budowaniu ciała Chrystusowego, jakim jest Kościół» (Ef 4, 12). W szkole św. Maksymiliana, który w apostolstwie chciał posłużyć się każdym dozwolonym środkiem, wielkim czy małym (prasa, radio, telewizja, cudowny medalik, ulotki, sztuka, kultura…), każdy Franciszkanin Niepokalanej zobowiązany jest do poświęcenia się czynnemu apostołowaniu w jakimkolwiek zakresie pracy apostolskiej, zwracając szczególną uwagę na najbardziej korzystne środki masowego przekazu, wszystko to dla przyspieszenia nadejścia Królestwa Chrystusa w świecie „przez Niepokalaną Pośredniczkę”.
Rekolekcje.W Domu Sióstr w Warszawie można przeżyć czas indywidualnej modlitwy, skupienia i refleksji, a uczestnicząc w codziennym życiu sióstr przyglądnąć się na czym polega ich całkowite oddanie się Bogu za pośrednictwem Niepokalanej.
Siostry serdecznie zapraszają dziewczęta chcące poznać naszą duchowość: poznać i pokochać Niepokalaną aby tak jak Ona, być zakochanymi w Bogu.
Siostry serdecznie zapraszają dziewczęta chcące poznać naszą duchowość: poznać i pokochać Niepokalaną aby tak jak Ona, być zakochanymi w Bogu.
Siostry na świecie.
Zgromadzenie ma otwarte swoje placówki na wszystkich kontynentach gdzie oprócz pracy z masowymi środkami przekazu siostry pomagają w parafiach, zajmują się trędowatymi i ich dziećmi (Afryka), dają schronienie i wychowanie dziewczynkom z trudnych rodzin aby uchronić je przed demoralizacją (Brazylia), lub opiekują się domem dla starszych osób (Australia).
26 października 2008 r. we włoskim mieście Imperia, w Bazylice Konkatedralnej pw św. Mauritiusa i towarzyszy męczenników, siedem sióstr z Zakonu Franciszkanek Niepokalanej złożyło profesję zakonną wobec bpa Mario Oliveri ordynariusza Diecezji Albengi-Imperii, który następnie odprawił Mszę św. pontyfikalną w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.
Zgromadzenie ma otwarte swoje placówki na wszystkich kontynentach gdzie oprócz pracy z masowymi środkami przekazu siostry pomagają w parafiach, zajmują się trędowatymi i ich dziećmi (Afryka), dają schronienie i wychowanie dziewczynkom z trudnych rodzin aby uchronić je przed demoralizacją (Brazylia), lub opiekują się domem dla starszych osób (Australia).
26 października 2008 r. we włoskim mieście Imperia, w Bazylice Konkatedralnej pw św. Mauritiusa i towarzyszy męczenników, siedem sióstr z Zakonu Franciszkanek Niepokalanej złożyło profesję zakonną wobec bpa Mario Oliveri ordynariusza Diecezji Albengi-Imperii, który następnie odprawił Mszę św. pontyfikalną w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.
Kilka lat temu, w angielskiej miejscowości St Mawgan-in-Pydar Siostry zamieszkały w opuszczonym, pokarmelitańskim klasztorze Lanherne (zob. Powtórny zryw w Kornwalii i Devon).
